Γράφει ο Αντώνης Ν. Βγόντζας*
Είναι ελάχιστα τα γεγονότα που επιδέχονται μία μόνο ανάγνωση. Ή, ενδεχομένως, μία μόνο ερμηνεία. Η Συμφωνία των Πρεσπών έχει προκαλέσει καυτές συζητήσεις, μερικές από τις οποίες είναι καφωδειακού χαρακτήρα. Ακραίες θέσεις είναι εκείνες που λένε ότι όσοι την υποστηρίζουν ή τη στηρίζουν είναι «προδότες». Ακραίες θέσεις, στο άλλο άκρο, είναι και εκείνες που υποστηρίζουν ότι όσοι την επικρίνουν, τουλάχιστον στα κυριότερα σημεία και προβλέψεις της, είναι «ακροδεξιοί», «φασίστες» και «κατάσκοποι των Ρώσων».
Στον πειρασμό να ενδώσουν σε τέτοιες ακραίες θέσεις είναι ακόμη και εκείνοι που, εξαιτίας της φύσης του επαγγέλματος και του ηγετικού, ιδεολογικού ρόλου τους, θέλησαν να προσυπογράψουν κείμενα για τη στήριξη της Συμφωνίας των Πρεσπών. Μερικοί εξ αυτών είναι πραγματικά σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι. Προφανώς, κάποτε θα δικαιολογηθούν ότι υπέγραψαν κείμενο, του οποίου δεν έλεγξαν όλες τις φράσεις του. Είναι δικαίωμά τους να ισχυρίζονται ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι «ιστορική». Μάλλον δεν αποδεικνύουν βαθύτερη ιστορική γνώση όταν προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν ότι με αυτή τη Συμφωνία «κλείνει μια μεγάλη εκκρεμότητα 25 και πλέον χρόνων στην περιοχή μας». Μια εκκρεμότητα που έχει ιστορικό βάθος πολλών δεκαετιών ή ακόμα και αιώνα.
Μπορούν να έχουν την εκτίμηση ότι η εν λόγω Συμφωνία αποτελεί τον «μοναδικό τρόπο διαγραφής διά παντός των αλυτρωτισμών στα Βαλκάνια» και αμέσως μετά σπεύδουν να ενισχύσουν τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς, που λέει ότι «είναι σεβαστή η αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό της γειτονικής χώρας». Σίγουρα, όμως, διαπράττουν, ακολούθως, ένα πολιτικό, ιστορικό και ιδεολογικό κραυγαλέο λάθος. Και, αντίθετα προς τις προθέσεις τους, συνεισφέρουν αδικαιολόγητα στην επαύξηση του διχαστικού προβλήματος που έχει ενσκήψει, μεθοδικά, στη χώρα μας. «Με αυτή τη Συμφωνία ερχόμαστε στην πράξη αντιμέτωποι με το τέρας του φασισμού και με όσους το τροφοδοτούν. Κύκλοι που εκφράζουν το πιο σκοτεινό παρελθόν, διχάζουν τον ελληνικό λαό και τις πολιτικές δυνάμεις σε εθνοπροδότες και εθνοσωτήρες. Ο διχασμός αυτός πλήττει τα θεμέλια της Δημοκρατίας». Με την τελευταία φράση αποκλείεται να διαφωνήσουμε, όπως ελάχιστες διαφωνίες μπορούν να υπάρξουν, ως προς την εκτίμηση ότι συνιστά γεγονός και η συμπεριφορά, οι αντιδράσεις και η διαχείριση των αντιδράσεων από τις πολιτικές δυνάμεις – και ειδικά την κυβέρνηση.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού τάσσεται κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Δεν είναι μόνο οι δημοσκοπήσεις που, τουλάχιστον, πιθανολογούν σφόδρα την αρνητική στάση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Είναι και η τεράστια συμμετοχή του στα μεγάλα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και, κυρίως, της Αθήνας τον περασμένο Φλεβάρη. Και ναι μεν η κυβέρνηση επικαλείται ότι η δημοσκοπική μειοψηφία των απόψεών της στο συγκεκριμένο θέμα είναι αξιοπρεπής, ταράχτηκε, όμως, από τα μεγέθη των συμπολιτών μας που έσπευσαν στα συλλαλητήρια.
Ο μεν Αλέξης Τσίπρας τόλμησε τον χυδαίο, πολιτικά, ισχυρισμό ότι αυτός ο λαός είναι «ετερόκλητος όχλος». Η δε κυβέρνησή του, συνολικά, και όλοι όσοι έχουν αναγκαστεί να μεταφέρουν τις απόψεις του στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, έχει σπεύσει, με ανήθικη άνεση, να χαρακτηρίσει αυτόν τον λαό «ακροδεξιό», «φασίστα» και, ενδεχομένως, «ναζί». Και όταν αυτά δεν πέρασαν και δεν μπορούσαν να περάσουν, ως από μηχανής θεός προσέτρεξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες να προσφέρουν το καταλυτικό άλλοθι. Ολος αυτός ο λαός αποτελείται από «πληρωμένους», από «κατάσκοπους» και από μια ξεχαρβαλωμένη, ιδεολογικά και οργανωτικά «Ορθοδοξία»!
Δεν νομίζω ότι υπάρχει σοβαρός άνθρωπος σ’ αυτόν τον τόπο που να αμφισβητεί ότι οι ΗΠΑ είναι ο κύριος εμπνευστής, σχεδιαστής, επισπεύδων και διεκπεραιωτής της Συμφωνίας των Πρεσπών, στην οποία συμφώνησε ετεροχρονισμένα ο Αλέξης Τσίπρας κατά την τελευταία του συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο ίδιος σοβαρός άνθρωπος αποκλείεται να μην έχει υπόψη του ότι οι ΗΠΑ, ως η πιο ικανή θεσμικά και οργανωτικά χώρα, άφησε εκτός του πεδίου ενδιαφερόντων της τη διαχείριση των λαϊκών αντιδράσεων απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών. Επρεπε και αυτές να απαξιωθούν.
Μελέτησα όλες τις δημοσιευμένες πληροφορίες για την περιγραφή της ρωσικής ανάμειξης ακόμα και στο πεδίο των λαϊκών αντιδράσεων. Αρκετές είναι παραδεκτές ή ανεκτικές, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις κρατούσες διεθνείς σχέσεις. Γίνεται απόπειρα να ενοχοποιηθεί, μόνο, ό,τι αφορά την «Ορθοδοξία».
• Κάποιες «χορηγίες» σε εκκλησιαστικά δρώμενα… Και από τις ΗΠΑ έχουμε περίεργες, θρησκευτικού περιεχομένου, αντίστοιχες «χορηγίες». Ισως και πλουσιότερες και πιο γενναιόδωρες.
• Κάποιοι μοναχοί «παίζουν» το παιχνίδι της ρωσικής διείσδυσης σε κάποιες μονές του Αγίου Ορους. Γνωστό, παλιό και αναπόφευκτο. Με πολλές ερμηνείες. Από την άλλη ας φέρουμε στο τραπέζι της μνήμης ότι οι ίδιες οι ΗΠΑ έχουν χαρακτηρίσει «συνεργάτη των μυστικών τους υπηρεσιών» κορυφαίο παράγοντα της «Ορθοδοξίας», ο οποίος δεν ζει. Το παιχνίδι, άλλωστε, της εργαλειοποίησης της θρησκείας είναι γνωστό και στην Ανατολή και στη Δύση. Στη Δύση με μεγαλύτερες επιτυχίες. Μέχρι και θριάμβους! Είναι παγκοίνως γνωστό ότι ορισμένοι ανώτατοι ιεράρχες του καθολικισμού έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στη διάλυση των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού. Και επιβραβεύτηκαν γι’ αυτό.
• Ολες οι άλλες ιστορίες για τα αγάλματα Ρώσων επιφανών είναι απλώς γραφικές. Η Ελλάδα είναι γεμάτη από αγάλματα ή προτομές ξένων ηγετών της Δύσης, που άλλοι μεν ωφέλησαν, άλλοι έβλαψαν τη χώρα μας με πρωτοβουλίες και παραλείψεις τους.
Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν οι οβιδιακές «μεταμορφώσεις» του ΣΥΡΙΖΑ. Από σφόδρα και παράφορα αντι-μνημονιακοί, σε πειθαρχημένους μνημονιακούς. Από άκριτα και λατρευτικά φιλορώσοι, σε σκληρούς αντίπαλους σε καθετί που προέρχεται ή πηγάζει από τη Ρωσία. Από γραφικοί και ανέξοδα αντι-καπιταλιστές, στη θεοποίηση της αγοράς και των μηχανισμών της! Θεωρούν μεγάλο επίτευγμα της αριστερής πολιτικής το άνοιγμά τους στην αρένα της κερδοσκοπικής αγοράς.
Δεν είναι καν γοητευτικοί σ’ αυτές τις μεταμορφώσεις. Δεν έχουν τα προσόντα και την πολιτική χάρη των πρωταγωνιστών της διάσημης ταινίας «My fair lady» («Ωραία μου Κυρία»). Πολύ δύσκολα μπορούν να «μεταμορφωθούν» σε κόμισσα από μια αλήτισσα ανθοπώλη.
Αλλωστε, οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ δεν πουλάνε λουλούδια, πουλάνε πιο ακριβά πράγματα. Το κακό είναι ότι δεν τους ανήκουν!
*Δικηγόρος
