Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Πυκνώνουν τα μηνύματα για την αδυναμία της Ελλάδας να βγει στις αγορές. Και τα σύννεφα μαζεύονται πάνω από την… καθαρή έξοδο.
Βεβαίως ουδείς πρέπει να παραγνωρίζει το γεγονός ότι όσο θα οδηγούμαστε προς το deadline των αποφάσεων και της επίτευξης της -όποιας- συμφωνίας για το ελληνικό Χρέος μεταξύ Γερμανίας και Δ.Ν.Τ, οι δύο πλευρές θα πιέζουν ασφυκτικά πριν καταλήξουν. Και εύλογα ρόλο έχουν και οι άλλοι Θεσμοί και ιδιαίτερα η ΕΚΤ, η οποία άλλωστε βρίσκεται πολύ πιο κοντά στις αγορές από τους άλλους δύο. Και η οποία απαιτεί και εκείνη από την πλευρά της εγγυήσεις…
Αυτό το παιχνίδι πόκερ όμως μεταξύ κυρίως Ευρώπης και Δ.Ν.Τ δεν αλλάζει την ουσία. Και η ουσία είναι ότι η χώρα, σε αυτή τη συγκυρία δεν είναι… ευπρόσδεκτη στις αγορές. Και μπορεί πράγματι να παίζει σημαντικό ρόλο και ο ιταλικός “τυφώνας”, ωστόσο κρίνεται και ένα ζήτημα αξιοπιστίας. Και για να το κερδίσει η χώρα χρειάζονται ισχυρές εγγυήσεις. Το ποιες μπορεί να είναι αυτές είναι συζητήσιμο, αλλά όπως είναι τα πράγματα, ελληνική ομολογιακή έκδοση πολύ δύσκολα θα τύχει θετικής αποδοχής. Και αυτό πλέον καταγράφεται από όλους…
Εδώ και καιρό έχουμε αναφερθεί στον κακό χειρισμό της ευρύτερης συγκυρίας και την απώλεια των όποιων ευκαιριών για επανάληψη της δοκιμαστικής εξόδου πριν τον Αύγουστο. Δυστυχώς τα “παράθυρα” έκλεισαν και οι ευκαιρίες χάθηκαν. Και τώρα δεν υπάρχει προς το παρόν περιθώριο. Όλο αυτό το σκηνικό από μόνο του δημιουργεί έντονο προβληματισμό αν όχι αμφισβήτηση της “καθαρής” εξόδου. Τουλάχιστον όσο δεν έχουμε και ξεκάθαρη τη συμφωνία Ευρωπαίων και Ταμείου.
Πέρα όμως από τα παιχνίδια ή τα συμφέροντα των ξένων, στην όλη αστοχία έχει παίξει ρόλο και η υπερφίαλη στάση της ελληνικής πλευράς. Έχουν ποντάρει τόσο πολύ στο “μαξιλάρι” ρευστότητας που δημιουργήθηκε άμεσα ή έμμεσα από το… αίμα της ελληνικής κοινωνίας που δεν κατανοούν, ή αγνοούν το πόσο γρήγορα μπορούν οι αγορές να αποδομήσουν μία χώρα. Το οποίο θα μπορούσε να επιφέρει μία επίθεση στα απροστάτευτα ελληνικά ομόλογα μετά την… “έξοδο από τα Μνημόνια” αν δεν έχει ληφθεί γενικότερη μέριμνα. Και πόσο γρήγορα μπορεί να διαλυθεί αυτό το “μαξιλάρι”.
Μπαίνουμε σε ένα πολύ πολύ κρίσιμο διάστημα και χρήσιμο θα ήταν στην κυβέρνηση να μην εθελοτυφλούν για την ισχύ των αγορών απέναντι σε χώρες όπως η Ελλάδα. Χρειάζονται πολύ προσεκτικά βήματα με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι το κυνήγι μικροπολιτικών οφελημάτων.
