Τα χειρότερα στην αποεπένδυση και την “αποκατάσταση” της οικονομίας με “επενδύσεις” τζόγου και καφετέριας έρχονται. Μερίμνησαν ήδη οι αριστεροί.
Τα σκουπίδια της τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ θα τα βρούμε κάτω από το χαλί της οικονομίας. Εκεί τα έχουν σπρώξει… Μαζί, χωμένα, το δίκιο του εργάτη, η μετατροπή της δουλειάς σε δουλεία και η πρώην βιομηχανική Ελλάδα ως απέραντη καφετέρια… Με τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνει (στα στημένα κομματικά αναπτυξιακά συνέδρια των ημερών) ότι ατμομηχανή της οικονομίας μας είναι ο τουρισμός.
Οπότε ναι μεν, φάνηκε χρήσιμο το αριστερό γκουβέρνο και του ΣΥΡΙΖΑ, για να ξεπατωθούν παροχές (υπερβολικές σε περιπτώσεις κρατικής μισθοδοσίας) καθώς και κάποιες εύνοιες μέσω συλλογικών συμβάσεων, αλλά το τίμημα της χρησιμότητας του Αλέξη Τσίπρα αποδεικνύεται βαρύτατο.
Παράδειγμα των ημερών. Ακόμη και στη μοναδική ιδιωτική επένδυση, της προκοπής, το Ελληνικό, ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε τρόπο διορισμών.
Διόρισαν ειδικούς επιμελητές και επιμελήτριες να εξετάσουν (λέει) τι χρειάζεται η επένδυση και να τρέξουν… (τώρα που πάμε και σε προεκλογική περίοδο…).
Καλού – κακού όμως οργανώθηκε… και άλλη μια προσφυγή διαμαρτυρομένων στο ΣτΕ, για να μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ…
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για εκλογές μέσα στο 2018, θα ακούσουμε και για άλλη μια επένδυση. Θα πιάσουν το μοιρολόι της μεγάλης ναυπηγικής Ελλάδας. Και θα βγάλουν άλλη μια φορά τα χαρτιά… για την Ελευσίνα και τον Σκαραμαγκά.
Θα ξεσκονίσουν το κουβεντολόι… για αναμόρφωση της ναυπηγικής Ελλάδας και αναμασώντας παραμύθια, αυτά που έλεγε ο Τσίπρας το 2015 και 2016 για την Ελευσίνα, θα ξαναφέρουν περυσινά ξινά σταφύλια… σε μορφή ναυπηγοεπισκευαστικών ζωνών…
Στη συνέχεια, για να εξισορροπήσουν τη χασούρα από την πτώχευση και τη διάλυση της ΔΕΗ, θα μπει εμπρός το μηχανάκι για τις ενεργειακές διασυνδέσεις της Κρήτης, των Κυκλάδων και ό,τι άλλο βρίσκεται στο ντουλάπι ή έχει πέσει κάτω από το χαλί…
Μέσα στη σύγχυση, θα ακούσουμε και το “success story” του Τσίπρα με τις γαλλικές φρεγάτες που όμως… (θα λέει το παραμύθι…) θα ξαναδώσουν ζωή… στην κρατική αμυντική βιομηχανία και θα τραβήξουν την προσοχή της παγκόσμιας ναυπήγησης…
Αυτά τα σενάρια ετοιμάζει… ο ΣΥΡΙΖΑ στο κουκλοθέατρο των επενδύσεων και των επενδυτών, για να διασκεδάσει αρνητικές εντυπώσεις και να δικαιολογήσει την ανυπαρξία πολιτικής με στόχους, όπως θα διαπιστώσουμε και στο κουρελόχαρτο που κυκλοφορεί (μυστικά, μεταξύ Κουμουνδούρου και Μαξίμου), ως μέγα αναπτυξιακό σχέδιο στη μεταμνημονιακή εποχή…
Εάν υπάρχει έστω και ένας επιχειρηματίας ή συνδικαλιστής των παραγωγικών τάξεων που πιστεύει πως η ανοχή της επιχειρηματικής κοινότητας και στο γκουβέρνο ΣΥΡΙΖΑ έφερε αποτελέσματα στην οικονομία ή κέρδη στις επιχειρήσεις (εκτός από την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και τον κατώτατο στα 317 ευρώ καθαρά) τον παραπέμπω στην “αναπτυξιακή ανάλυση” του αρμόδιου για την οικονομία και την ανάπτυξη υπουργού Γιάννη Δραγασάκη, όπως ακούστηκε στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΕΒ για τις επενδύσεις.
Τον προτρέπω να την διαβάσει προσεκτικά. Και να μας πει αν προκύπτει (ως συμπέρασμα) ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει αντιληφθεί τι σημαίνει αποεπένδυση στη χώρα.
Να μας εξηγήσει, ακόμη, αν φάνηκε (στις γενικολογίες και τις χωρίς νόημα κυβερνητικές τοποθετήσεις του υπεύθυνου για τις επενδύσεις και την ανάπτυξη υπουργού) αναστάτωση στον ΣΥΡΙΖΑ ή αν νοιάστηκαν τέλος πάντων, για τις επισημάνεις του ΣΕΒ, του ΙΟΒΕ και (προχθές) του ΟΟΣΑ ότι το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα παραμένει φτωχό.
Και αν ενοχλήθηκαν που (κατά τον ΟΟΣΑ) η Ελλάδα κατατάσσεται στην τελευταία θέση (ανάμεσα στα κράτη-μέλη του) ως προς τις διευκολύνσεις στον επιχειρηματικό τομέα καθώς και το 2018, η παγκόσμια κατάταξη με βάση το Doing Business Report της Παγκόσμιας Τράπεζας, βρίσκει την Ελλάδα στην τελευταία θέση των υπό διερεύνηση κρατών.
Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, λοιπόν, να διανύει (στην καλύτερη περίπτωση) τους τελευταίους 12 μήνες στην εξουσία και στην πολιτική ζωή, είναι ώρα αυτοκριτικής και της επιχειρηματικής κοινότητας της χώρας, αν το (άλλων εποχών και άλλων πολιτικών) δόγμα Μποδοσάκη “εμείς είμαστε με το γκουβέρνο” απέδωσε, μέσα από τα (εμφανέστατα) επιχειρηματικά ανοίγματα προς τον Αλέξη Τσίπρα, ή αν επιστρέφει, ως “μπούμερανγκ”, με την υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας σε “τραπέζι τζογαδόρων δήθεν επενδυτών”, της “θεωρίας” ό,τι προλάβουμε και ό,τι αρπάξουμε… και από τους χρήσιμους αριστερούς…
Του Γιώργου Κράλογλου
