Οι παλιοί “τσαλάκωναν” τους υπουργούς Εθνικής Οικονομίας. Έμπαιναν “σιδερωμένοι” και έβγαιναν χάλια. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει “ατσαλάκωτους” του Ανάπτυξης.
Τι συμβαίνει σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ (άσε τους ΑΝΕΛ, δεν λογαριάζονται σε τίποτε…) με το υπουργείο, πρώην Ανασυγκρότησης και σήμερα Ανάπτυξης, από το 2015 μέχρι σήμερα;
Αφήνουμε στην άκρη το πρώτο συνθετικό του τίτλου (υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης), το Οικονομίας. Γιατί κανείς δεν έχει καταλάβει το νόημά του, εκτός από τον παχύ τίτλο του υπουργού Οικονομίας… Και ίσως το βόλεμα 1-2 αναπληρωτών που δεν έχουν που να τους βάλουν, καθώς πολλοί θα διαβάσουν (τον τίτλο) κανείς δεν θα τον καταλάβει…
Αλλά σε αυτό το έρμο… το Ανάπτυξης και πρώην ανασυγκρότησης, σύντροφοι, δεν χωράνε παιχνίδια… Εσείς όμως 3 ολόκληρα χρόνια παίζετε κρυφτό… στο υπουργείο Ανάπτυξης. Κρυφτό… στην οικονομία και στη βιομηχανία. Κρυφτό… με τους ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες για το τι έχουν να περιμένουν από το υπουργείο Ανάπτυξης…
Να τα πάρουμε με τη σειρά. Το 2015, με την πρώτη φορά αριστερά (τρομάρα μας…), βάλατε ως κορυφαίο στο υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της Ελλάδας τον σύντροφο Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο οποίος όχι μόνο δεν έκανε πεπραγμένα αλλά ούτε δέχθηκε, στο υπουργείο του, εκείνους (από την αγορά, τη βιομηχανία και τις άλλες επιχειρήσεις) που ήξεραν και ήθελαν να του πουν τι να κάνει…
Σε ένα εξάμηνο ο Λαφαζάνης έφυγε (με τις γνωστές εξελίξεις) “ατσαλάκωτος” εντελώς από την παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Έφυγε τόσο ατσαλάκωτος… που ξαναβγήκε στην πολιτική γύρα… να κάνει αυτό που ξέρει. Τη ντουντούκα στο χέρι και ενάντια…
Τον Σεπτέμβριο του 2015 τον αντικατέστησε ο σύντροφος καθηγητής Γιώργος Σταθάκης, ως δεύτερος κορυφαίος της κυβέρνηση για την ανάπτυξη μέσα από ένα πολύμορφο υπουργείο που είχε και το συνθετικό Ανάπτυξης.
Ο διάλογος που ήταν ανύπαρκτος με την αγορά αποκαταστάθηκε. Αλλά από παχιά λόγια… για δήθεν πλήρη κατανόηση των προβλημάτων στις επενδύσεις και την πάταξη της γραφειοκρατίας…
Παρ’ όλα αυτά κάποιοι (μέσα και έξω από το υπουργείο του καθηγητή Σταθάκη) τον πήραν στα σοβαρά και άρχισαν να κάνουν αξιοπρόσεκτη δουλειά που (αν προχωρούσε με ταχύτητα) θα κατέληγε σε κίνητρα για επενδύσεις στη βιομηχανία.
Μπορώ να πως μάλιστα πως οι βιομηχανικές Οργανώσεις, (συνομιλητές όσων πήραν στα σοβαρά τον ρόλο του υπουργείου Ανάπτυξης) θεώρησαν πως θα γίνουν και πράγματα. Το επιβεβαίωσαν και πολλοί που “κορτάριζαν” επενδύσεις και διευκολύνσεις για επενδύσεις.
Ο Σταθάκης έφυγε επίσης “ατσαλάκωτος” από το υπουργείο Ανάπτυξης και χωρίς να απολογηθεί για τους λόγους που επέβαλλαν αφενός τον τερματισμό (μέσα σε ένα χρόνο) του πειράματος αποκατάστασης του πρώην υπουργείου Βιομηχανίας, έστω και με το υφυπουργείο (Θ. Τζάκρη) και αφετέρου γιατί το έργο που του παρέδωσαν (οι εντός και εκτός υπουργείου παράγοντες, μελετητές και επιχειρηματίες) δεν ολοκληρώθηκε από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων του Τσίπρα.
Το 2016 το υπουργείο Ανάπτυξης (μαζί με τον πάντα αδικαιολόγητο τίτλο του Οικονομίας…) περνάει στον επόμενο σύντροφο καθηγητή, τον ελληνοαμερικανό Παπαδημητρίου.
Μορτ σεζόν… για το υπουργείο Ανάπτυξης. Το “στρίβειν” όμως δια της παραιτήσεως, του συντρόφου Παπαδημητρίου, (μετά την περιβόητη επιδότηση του ενοικίου… από την τσέπη του λαού) ήταν ανακούφιση για τον ΣΥΡΙΖΑ, για τη βιομηχανία και για την ανάπτυξη, μιας και (όπως φάνηκε) θα χρειάζονταν ακόμη 4-5 χρόνια μόνο για να ενημερωθεί στο αντικείμενο…
Ωστόσο και ο ελληνοαμερικανός σύντροφος Παπαδημητρίου έφυγε “ατσαλάκωτος” όχι μόνο από το Ανάπτυξης αλλά και από την πολιτική.
Ο αντικαταστάτης του αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης είναι βεβαίως, παλιός γνώριμος… “συγγενής” και φίλος… των επιχειρήσεων και της βιομηχανίας. Έως εκεί όμως. Τίποτε περισσότερο. Αλλά εδώ τα πράγματα σκουραίνουν… Η θέση του στον ΣΥΡΙΖΑ θα τον ζορίσει… (κατά τη γνώμη μου) αν θέλει να κάνει “ατσαλάκωτα” βήματα, όπως εκείνα των προκατόχων του.
Το υπουργείο Ανάπτυξης είναι ο κύριος υπόλογος και για την επαναβιομηχάνιση και την απουσία βιομηχανικών επενδύσεων από το 2017. Γιατί στα συρτάρια του υπάρχει ήδη έτοιμη δουλειά (της προκοπής) με σαφείς προτάσεις (από τον Σεπτέμβριο του 2015). Γιατί η δουλειά αυτή είναι αποτέλεσμα μεθοδικού διαλόγου με όσους καταλαβαίνουν και δεν μισούν τη βιομηχανία και τη βιοτεχνία. Και γιατί μόνο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (στα 45 χρόνια της μεταπολίτευσης) βγάζει οικονομικούς υπουργούς “ατσαλάκωτους”. Όσοι δεν ξέρουν λοιπόν ή δεν θέλουν (για να μην “τσαλακωθούν”) ας πάνε σπιτάκι τους μια ώρα νωρίτερα…
Του Γιώργου Κράλογλου
