Ενα άρθρο που έφερε καβγά, ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο σταλινισμός
Από τον
Μανώλη Κοττάκη
Σε ξένους «καβγάδες» συνήθως δεν αναμειγνύομαι. Αλλά για την περίπτωση του πανεπιστημιακού Νίκου Μαραντζίδη και τον θόρυβο που έχει προκαλέσει ένα άρθρο του στην εφημερίδα «Καθημερινή» θα κάνω μια εξαίρεση. Πρώτον, γιατί δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν αρθρογράφος να δέχτηκε τέτοια και τόσο συντονισμένη επίθεση από ιδεολογικούς συνοδοιπόρους του για κάτι που έγραψε.
Τουλάχιστον δύο μεγάλοι ιστότοποι αλλά και τρεις τέσσερις αναλυτές του ίδιου εντύπου επιτίθενται στον Μαραντζίδη, άλλος περισσότερο έντονα και άλλος όχι, σαν να τον θεωρούν «αποστάτη». Δεύτερον, διότι το θέμα του άρθρου Μαραντζίδη -αν ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα παλαιολιθικό σταλινικό κόμμα ή μετατρέπεται σε σοσιαλδημοκρατικό- έχει αναδειχτεί και από τις στήλες αυτής της εφημερίδας για έναν λόγο: Στην πορεία προς τις εκλογές πρέπει να αντιπολιτευόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα γι’ αυτό που είναι σήμερα, όχι γι’ αυτό που ήταν χθες. Διάβασα με προσοχή τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών και παραδόξως διαπιστώνω ότι έχουν και οι δύο δίκιο. Αλλη λιγότερο, άλλη περισσότερο.
Υπό μία προϋπόθεση όμως: Πρέπει να ξεχωρίσουμε τον Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ιστορικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ιδεολογικό απολίθωμα. Ενα ταξικό κόμμα. Ενα κόμμα που μισεί την αριστεία. Που δικαιολογεί συνεχώς τους Ρουβίκωνες. Που δίνει αγώνες για καταδίκους. Που δεν μπορεί να αντέξει τους κώδικες του Ελληνισμού. Αν κάνετε τον κόπο και μπείτε στο site της ομάδας των «53», θα διαπιστώσετε ότι όλα αυτά ισχύουν. Θα διαπιστώσετε όμως και κάτι ακόμη: Οι «53» του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζονται με τις απόψεις του Μαραντζίδη και κατηγορούν τον Τσίπρα ότι συμπορεύεται με τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, που «δυστυχώς παραμένει προσδεδεμένη στο άρμα της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς». Μεγαλύτερη προσβολή στον Τσίπρα, που επέμεινε να συνεργαστούν στη Γερμανία χριστιανοδημοκράτες – σοσιαλδημοκράτες, δεν θα μπορούσαν να κάνουν οι σύντροφοί του.
Στις δε κλειστές κομματικές συσκέψεις επιμένουν να μη στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες της Κεντροαριστεράς. Είναι παράδοξο, αλλά ισχύει: Το ντιμπέιτ μεταξύ Μαραντζίδη και φιλελευθέρων για το αν ο Τσίπρας μετακινείται στη σοσιαλδημοκρατία διεξάγεται αυτήν τη στιγμή στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ του ίδιου του πρωθυπουργού και της εσωκομματικής αντιπολίτευσής του. Ο Τσίπρας θέλει να καταργήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον μετατρέψει σε αρχηγικό κόμμα. Ο Γιάννης Δραγασάκης έκανε πρόσφατα λόγο για ένα «νέο υποκείμενο».
Ολα αυτά πρέπει να ληφθούν υπόψη για τον εκλογικό σχεδιασμό της Ν.Δ. Αλλο πράγμα να δίνεις μάχη για την αυτοδυναμία πολεμώντας ένα φάντασμα που υπάρχει και δεν υπάρχει και άλλο να γνωρίζεις πού πατάς ακριβώς. Διότι αν ο πρωθυπουργός σχεδιάζει καμπάνια με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ δίπλα του στην Πνύκα τέλη Αυγούστου, όσο και να τον πετροβολάμε ως κομμουνιστή θα αστοχούμε. Αλλού πονάει, αλλού πρέπει να χτυπήσουμε.
Τελευταίο, αλλά όχι έλασσον: Επειδή γίνεται συζήτηση περί αριστερισμού και πολλοί διερωτώνται τι μύγα τσίμπησε τον Μαραντζίδη για να τα γράφει αυτά, γιατί δεν του κάνουν μια κρίσιμη ερώτηση;
Ποιος του τηλεφώνησε και τον επιτίμησε αυστηρά για τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που πραγματοποιεί; Εκεί να δείτε σταλινισμός!
