Akkuyu – Η ιστορία
Η ιδέα για την δημιουργία Πυρηνικού Σταθμού στο Akkuyu ξεκινάει τον Μάρτιο του 1988 στο υπουργείο Ενέργειας, στην Αγκυρα.
…Για την ιστορία ας σημειωθεί ότι το τουρκικό υπουργείο έπαιξε μάλλον δευτερεύοντα ρόλο.
Η στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας είχε την ιδέα και την πρωτοβουλία για τον πυρηνικό σταθμό.
Η Ουάσιγκτον ανταποκρίθηκε αλλά ζήτησε από τους τούρκους συνομιλητές να αποφύγουν κάθε δημοσιότητα ώσπου να προκηρυχθεί ο διεθνής διαγωνισμός. Λίγους μήνες αργότερα η αμερικανική πλευρά κατηγορούσε την Αγκυρα ότι έκανε ακριβώς το αντίθετο κάτι που βεβαίως εκείνη αρνείται.
Έτσι, από το 1991 ακόμη, όταν πλέον το θέμα του τουρκικού πυρηνικού εργοστασίου έλαβε διεθνή δημοσιότητα, εμφανίστηκαν ενδιαφερόμενοι Καναδοί, Γερμανοί, Γάλλοι, Ισραηλινοί αυτοί ως βρετανική επιχείρηση. Η κάθε χώρα έφερνε και μια σειρά εταιρείες, τις περισσότερες με εμπειρία από ανάλογα έργα στην Ινδία, στο Πακιστάν, στη Γερμανία και αλλού. Προς μεγάλη έκπληξή τους το μέρος όπου θα κατασκευαζόταν ο σταθμός ήταν δοτό. Το είχε επιλέξει το τουρκικό επιτελείο και βρισκόταν στην ενδοχώρα απέναντι από την Κύπρο, σε μια περιοχή που ονομάζεται Akkuyu. Οι ξένοι ειδικοί δεν ρωτήθηκαν. Όπως βεβαιώνει ένα γεωδυναμικό ινστιτούτο του Καναδά, αν ζητούσαν τη γνώμη των ξένων ειδικών κανένας δεν θα επέλεγε το Akkuyu. Διότι η περιοχή είναι σεισμογενής, με δονήσεις της τάξεως των 4,2 ως 5,3 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ. (Στον μεγάλο σεισμό του 1999 καταγράφηκαν στην περιοχή ως και 5,5 ρίχτερ.)
Θεωρήθηκε τόσο επισφαλές το έδαφος, ώστε η Westinghouse, η οποία έδειξε ενδιαφέρον να λάβει μέρος στην κατασκευή του σταθμού, άρχισε να αναθεωρεί την πρόθεσή της. Μόνο όταν οι καναδικές εταιρείες βεβαίωσαν ότι οι σεισμοί δεν θα ενοχλήσουν το πυρηνικό εργοστάσιο επειδή αυτό “θα πλέει” πάνω σε ειδική θεμελίωση και έλαβε επίσης κάποια «παρακίνηση» από την Ουάσιγκτον η αμερικανική εταιρεία πήρε μέρος στον διεθνή διαγωνισμό. (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=119460)
Τελικά, στο διαγωνισµό για την κατασκευή του πυρηνικού σταθµού στο Akkuyu συµµετείχαν τρεις κοινοπραξίες, που απαρτίζονταν από τις ακόλουθες εταιρείες (σε παρένθεση οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι εταιρείες):
1. AECL (Καναδάς), Kvaerner-John Brown (Βρετανία), Hitachi (Ιαπωνία), και Guris/Gama/ Bayindir (Τουρκία).
2. Westinghouse (ΗΠΑ), Mitsubishi (Ιαπωνία), Raytheon (ΗΠΑ) και ENKA-MNG (Τουρκία).
3. Nuclear Power International (NPI)-Siemens (Γερµανία), Framatome (Γαλλία), Campenon Berhard-Hochtief (Γαλλία-Γερµανία), και Simko/Garanti Koza/STFA/Tekfen (Τουρκία). (https://www.greenpeace.org/archive-greece/Global/greece/report/2006/10/677064.pdf)
Με βάση την προέλευση των εταιρειών ήταν λογικό όλα τα διαβήματα της Ελλάδας από το 1997 προς τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και τη Γερμανία για την κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου να πάνε στον κάλαθο των αχρήστων. (http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=113632)
Οι καναδικές διαβεβαιώσεις για την αντισεισμική κατασκευή δεν έπεισαν τα μεγάλα επιστημονικά ιδρύματα. Το καναδικό ινστιτούτο που παρακολουθεί τη λειτουργία των πυρηνικών σταθμών σε όλο τον κόσμο επανειλημμένα ζήτησε να ματαιωθεί η κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στο Akkuyu. Ανάλογη, μολονότι χλιαρότερη, αποδοκιμασία διετύπωσαν και στελέχη της Γεωδυναμικής Εταιρείας της Γαλλίας. Στην ίδια την Τουρκία, παρά την ιδιότυπη λογοκρισία που επικρατεί στη χώρα, όχι μόνο ο Τύπος αλλά και η Εθνοσυνέλευση απασχολήθηκε με το Akkuyu χωρίς αποτέλεσμα εννοείται…. (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=119460)
Τουρκία και Ευρώπη (Ανατολίτικο παζάρι)
Η ανακοίνωση του αναδόχου πήγαινε όλο και πιο πίσω… … κάθε αναβολή είχε και πολιτική διάσταση. Με το δέλεαρ της ανάθεσης του έργου, που έφτανε τότε τα 3,3 δις δολάρια, στην καναδική, στη γερμανική ή στη γαλλική εταιρεία η Αγκυρα εξασφάλιζε τη συμπάθεια και την πολιτική υποστήριξη των ενδιαφερομένων κυβερνήσεων σε διεθνή φόρα και διασκέψεις.
Η υπερβολική υποστήριξη που έτυχε η υπόθεση της τουρκικής ένταξης στην Ευρώπη από τον πρόεδρο Σιράκ όλο το 1998 και ως τα μέσα του 1999 μπορεί να αποδοθεί σε μεγάλο βαθμό και στις πληροφορίες που, σκοπίμως, διοχετεύονταν στο Παρίσι ότι η Αγκυρα θα ανέθετε σε γαλλική εταιρεία την κατασκευή του εργοστασίου στο Akkuyu. Οταν, τον Μάρτιο του 1999, οι φήμες έδιναν το πυρηνικό εργοστάσιο στους Γερμανούς και, χαρακτηριστικά, είχαμε στα Συμβούλια του Βερολίνου και του Ελσίνκι την υποστήριξη της τουρκικής υποψηφιότητας από τον Φίσερ ο Σιράκ τήρησε πολύ ψυχρή στάση έναντι της Τουρκίας. (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=119460)
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Η Αναβολή
Αρχές του 2000 (Μάρτιος), ευρεία δημοσιότητα δίνει ο τουρκικός Τύπος στην αντίδραση της Ελλάδας στην κατασκευή του πυρηνικού σταθμού και στην τηλεφωνική επικοινωνία, σχετικά με το θέμα, του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου με τον Τούρκο oμόλογό του Ισμαήλ Τζεμ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εφημερίδα Cumhuriyet απέδωσε τις ελληνικές αντιδράσεις σε προσπάθεια που έχει στόχο να πλήξει τον τουρκικό τουρισμό. Για να αντιμετωπίσει μάλιστα την προπαγάνδα αυτή, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η τουρκική εφημερίδα, η Τουρκία είχε τυπώσει ενημερωτικά φυλλάδια τα οποία είχε αποστείλει σε όλες τις διπλωματικές της αντιπροσωπείες. (http://www.in.gr/2000/03/10/greece/anaballetai-ek-neoy-i-apofasi-gia-to-akoygioy-eyreia-dimosiotita-stis-ellinikes-antidraseis/)
Τελικά στις 25/07/2000 ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ ανακοινώνει την απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να ματαιωθεί επ’ αόριστον η κατασκευή του εργοστασίου επικαλούμενος επιφυλάξεις για τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας.
Ίσως οι επιφυλάξεις να έπαιξαν κάποιον ρόλο. (Είμαστε σε μια εποχή που το κλίμα είναι κατά της δημιουργίας νέων πυρηνικών εργοστασίων). Κομβικό ρόλο όμως στην απόφαση έπαιξε σίγουρα η άρνηση του τουρκικού υπουργείου Οικονομικών να εγγυηθεί τη χρηματοδότηση του έργου και τη γνωμοδότησή του ότι «το μεγάλο κόστος του έργου θα επηρεάσει αρνητικά το οικονομικό πρόγραμμα της χώρας». (5 δις δολάρια – αξίες του 2000) (http://www.tanea.gr/news/world/article/4140472/?iid=2)
Ολική Επαναφορά
Φτάνουμε λοιπόν στο τέλος του 2005, εκεί οι Τούρκοι εκφράζουν δημόσια τη πρόθεσή τους να επαναφέρουν το ζήτημα υλοποίησης του πυρηνικού τους προγράμματος (http://www.kathimerini.gr/237047/article/epikairothta/kosmos/h-pyrhnikh-epistrofh-ths-toyrkias)
Στις 16/03/2011 ο Ερντογάν δηλώνει δημόσια από τη Μόσχα (παρουσία του Ρώσου πρόεδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ):
«Μπορεί να συμβεί σεισμός. Η χώρα μας είναι σεισμογενής. Μπορεί να συμβεί σεισμός που να ξεπεράσει τα 9.5 Ρίχτερ. Τι να κάνουμε δηλαδή , να πούμε οτι “δεν τον χτίζουμε (τον πυρηνικό σταθμό) “; δήλωσε ο Ερντογάν και συνέχισε ” η επένδυση αυτή στον πυρηνικό σταθμό θα αντέχει στο σεισμό. Ο τρόπος που θα χτιστεί το Akkuyu θα είναι παράδειγμα προς όλο τον κόσμο. Και βέβαια μπορεί να υπάρχουν αρνητικά αποτελέσματα της επένδυσης. Αλλά, δεν μπορείτε να σταματήσετε την επένδυση αυτή λόγω κάποιων πιθανών αρνητικών αποτελεσμάτων.» (http://www.onalert.gr/stories/Kynikos_o_ErntoganPyrhnikos_stathmos_sto_koygioy_ki_as_ginei_kai_seismos/4118) και (http://www.naftemporiki.gr/story/343096/emmenei-sta-sxedia-kataskeuis-purinikon-ergostasion-i-tourkia)
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τον Κώστα Παπανικόλα (πυρηνικός φυσικός, μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Κύπρου):
«Οι μελέτες έχουν δείξει ότι σοβαρό ατύχημα στο Akkuyu, αντίστοιχο λ.χ. αυτού της Φουκουσίμα, θα απαιτούσε ίσως και εκκένωση της Κύπρου, καθότι βρίσκεται στην πρώτη ζώνη επικινδυνότητας». (http://www.sigmalive.com/news/international/499357/poutinerntogan-egkainiazoun-akougiou-kindynoi-gia-kypro)
 |
| Ατύχημα στο Akkuyu, αντίστοιχο της Φουκουσίμα, θα απαιτούσε ίσως και εκκένωση της Κύπρου |
Τον Ιούνιο του 2011, υπάρχει μια πρώτη αντίδραση από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εγκρίνοντας πρόταση του ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Κρίτωνα Αρσένη στο πλαίσιο της νομοθεσίας για τη διαχείριση των ραδιενεργών αποβλήτων.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Η πρόταση του ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, που κατατέθηκε και εγκρίθηκε πρώτη φορά κατά το προκαταρκτικό στάδιο έγκρισης της νομοθεσίας από την Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καλεί επίσης ρητά την ΕΕ να εμποδίσει τα σχέδια της Τουρκίας για την κατασκευή σταθμού πυρηνικής ενέργειας στο Akkuyu . (http://www.naftemporiki.gr/story/331557/empodia-sta-sxedia-tis-tourkias-gia-stathmo-purinikis-energeias-sto-akougiou)
Οικονομική Κρίση – Ελλάδα, Κύπρος, Ρωσία
Βέβαια για πολλούς Έλληνες, σε Ελλάδα και Κύπρο, η Ρωσία ήταν πάντα δίπλα μας. Όμως κατά την διάρκεια της Οικονομικής Κρίσης στη Κύπρο, τον Μάρτιο του 2013 θα διαλυθούν όλοι οι μύθοι. Τα δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο έκαναν λόγο για αίτημα του υπουργού Οικονομίας της Κύπρου, Μιχάλη Σαρρή προς τη Ρωσία για τη σύναψη νέου δανείου, ύψους 5 δις. ευρώ. Οι προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί ήταν πολλές με ΜΜΕ να κάνουν λόγο ακόμη και για το «σχέδιο Μάρσαλ» που ετοίμαζε η Ρωσία για τη διάσωση της Κύπρου.
 |
| Ο Μιχάλης Σαρρής στη Ρωσία |
Το κλίμα στο Κρεμλίνο όμως ήταν πολύ…«ψυχρό» και τελικά ο κύπριος υπουργός επιστρέφει χωρίς δάνειο στη Λευκωσία ενώ διαψεύδει κάθε πληροφορία περί σχετικού αιτήματος λέγοντας μάλιστα πως κάτι τέτοιο θα εκτίνασσε το δημόσιο χρέος της χώρας. Ωστόσο επιβεβαιώνεται πως η Κύπρος ζητά να παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής του πρώτου δανείου και να μειωθεί το επιτόκιο στο 2,5%. (https://www.huffingtonpost.gr/2015/04/08/politiki-rwsia-kypros-krisi_n_7020378.html)
Επίσης, μιλώντας στη γερμανική τηλεόραση ARD (06/04/2013) και ερωτηθείς εάν αισθανόταν προσβεβλημένος από το σχέδιο διάσωσης της Κύπρου από την Ευρώπη, ο Πούτιν απάντησε: «Ασφαλώς όχι. Αντίθετα, σε έναν βαθμό είμαι ακόμη και ευχαριστημένος γιατί αυτό εξέθεσε όλη την ανεπάρκεια και όλη την αφερεγγυότητα του να γίνονται καταθέσεις σε δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα». Οι εξελίξεις στην Κύπρο, είπε, ενθαρρύνουν τους Ρώσους καταθέτες να επενδύσουν στην πατρίδα τους. «Όσο πιο πολύ στριμώχνετε τους ξένους επενδυτές στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των χωρών σας, το καλύτερο για μας. (?) Επειδή όλοι οι επηρεαζόμενοι είναι προσβεβλημένοι και φοβισμένοι, πρέπει, ελπίζουμε, να έλθουν στα χρηματοπιστωτικά μας ιδρύματα. Και θα κρατήσουν τα χρήματά τους στις τράπεζές μας».
Στο ίδιο μήκος κύματος μίλησε και ο Μεντβέντεφ (17/04/2013): Η διαχείριση της κρίσης χρέους της Κύπρου, η οποία επικρίθηκε από διάφορες πλευρές, αποδεικνύεται επωφελής για τη Ρωσία, είπε, προσθέτοντας πως οι μεγάλες ζημιές που επιβλήθηκαν στις ανασφάλιστες αποταμιεύσεις έπεισαν τους Ρώσους επενδυτές να διατηρούν τα κεφάλαιά τους στη χώρα τους.
Ως προς την προσφορά που έγινε από την Κύπρο για ρωσική συμμετοχή στην εκμετάλλευση φυσικού αερίου, ο Μεντβέντεβ, σε συνέντευξη που έδωσε στον ευρωπαϊκό Τύπο (21/03/2013), αμφισβήτησε την αξία τους, ενώ ήγειρε και το ζήτημα των ενστάσεων της Τουρκίας: «Κατ’ αρχάς δεν κατανοώ πλήρως πόσο αξίζουν και έπειτα καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν κάποια προβλήματα από την τουρκική πλευρά».
Πιο ωμός ήταν ο υπουργός Ενέργειας της Ρωσίας Αλεξάντερ Νόβακ, ο οποίος επισκέφθηκε αμέσως μετά την Τουρκία για τη 12η Σύνοδο της Κοινής Οικονομικής Επιτροπής Τουρκίας – Ρωσίας. Σε δηλώσεις του σε Τούρκους δημοσιογράφους στην Αττάλεια είπε ότι η χώρα του δεν επιθυμεί να διαταραχθούν οι σχέσεις της με την Τουρκία. “Υπάρχουν κάποια δύσκολα θέματα σε ό,τι αφορά τα ύδατα γύρω από την Κύπρο, εμείς δεν θα διακινδυνεύσουμε τις σχέσεις μας με την Τουρκική Δημοκρατία, αφού η συνεργασία μας μετρά χρόνια”. (http://politis.com.cy/article/pos-katestrepsan-tin-trapeza-kuprou-gia-na-sosoun-tis-katatheseis-tou-poutin)
Την Άνοιξη του 2015 αντίστοιχες επαφές της Ρωσίας με την Ελληνική Κυβέρνηση κατέληξαν όπως ήταν φυσικό σε αδιέξοδο…
Ας επανέλθουμε στο Akkuyu…
Έξι χρόνια αργότερα στις 06/07/2017 η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που συνεδριάζει στο Στρασβούργο ενέκρινε ψήφισμα, με το οποίο καλεί την τουρκική κυβέρνηση να μην υλοποιήσει το έργο κατασκευής του πυρηνικού σταθμού Akkuyu, της εφιστά την προσοχή ότι η περιοχή στην οποία προγραμματίζεται η κατασκευή του υφίσταται ισχυρούς σεισμούς οι οποίοι συνιστούν απειλή όχι μόνο για την Τουρκία αλλά και για όλη την περιοχή της Μεσογείου”, αναφέρεται στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την Τουρκία να υπογράψει την Συνθήκη της EIA (Environmental Impact Assessment) ” η οποία υποχρεώνει τις πλευρές να ενημερώνουν η μια την άλλη και να προβαίνουν σε διαβουλεύσεις μεταξύ τους, όταν πρόκειται για σημαντικά έργα, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές και δυσάρεστες διασυνοριακές επιδράσεις στο περιβάλλον”. Σε σχέση με την υπόδειξη αυτή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί με το ψήφισμα του την Τουρκία να προβεί σε διαβουλεύσεις με τις κυβερνήσεις των γειτονικών χωρών, της Ελλάδας και της Κύπρου.
(http://www.skai.gr/news/world/article/350532/to-ek-kalei-tin-agura-na-min-kataskeuasei-puriniko-stathmo-sto-akougiou/#ixzz5Bh6WskKE)
Ήταν λογικό βέβαια στην Ελλάδα να καλλιεργηθούν υπέρμετρες προσδοκίες, ως συνήθως…
 |
| Χαρακτηριστικό Post |
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Φτάσαμε έτσι, χθες, 03/04/2018, στην επίσημη ανακοίνωση έναρξης της κατασκευής του έργου από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, με την δέσμευση να τεθεί σε λειτουργία το 2023. (http://www.kathimerini.gr/957321/article/epikairothta/kosmos/poytin—erntogan-egkainiasan-ton-pyrhniko-sta8mo-ths-toyrkias)
Μπορεί οι πιστοί του Αγίου Παΐσιου, να ερμηνεύσουν τη χθεσινή ανακοίνωση Ερντογάν – Πούτιν για το έργο των 20 δις δολαρίων κατά το δοκούν, αυτό που μένει όμως σε όλους τους υπόλοιπους είναι ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποφύγει την δορυφοποίηση.
Οι αντιδράσεις από όλους τους υπόλοιπους διεθνείς παράγοντες (Η.Π.Α. – Ε.Ε.) δεν συνηγορούν για τίποτα καλύτερο αυτή τη στιγμή.
Όλα τα υπόλοιπα είναι εξωτερίκευση ευχών και πόθων ή παραλήρημα ψευδαισθήσεων.
Καλή Ανάσταση.
Υ.Γ. 35η ημέρα αιχμαλωσίας του υπολοχαγού Άγγελου Μητρετώδη και του Λοχία Δημήτρη Κουκλάτζη.
