Ως σοβιετία, στιλ ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ, απέτυχαν. Ως Μαδούροι, διέπρεψαν. Θα φανεί και στα “μαξιλάρια” με τα λεφτά που τάζουν, για μετά τον Αύγουστο.
Πόσο χαμηλής νοημοσύνης, μας θεωρούν, για να ξεφουρνίζουν, ακόμη και σε ακροατήρια επιχειρηματιών (δεν έχει σημασία αν είναι μεγάλοι, μεσαίοι, ή μικροί) τέτοιες ανοησίες. Τόσο χονδροειδή ψέματα. Τέτοιες κοτσάνες.
Πήγε την περασμένη Πέμπτη στον Πειραιά ο σύντροφος Ευκλείδης να μιλήσει και σε μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Νόμιζε όμως ότι έχει μπροστά του αγέλη αφισοκολλητών τύπου Μαδούρο και άρχισε να μοιράζει “κόλλυβα”… για πλουσιοπάροχο γεύμα και δείπνο.
Στο μεσοπρόθεσμο του 2017, είπε κομπάζοντας, έχουμε δημιουργήσει “μαξιλάρι” 3,5 δισ. για να ενισχύσουμε τα μεσαία στρώματα μετά τον Αύγουστο.
Αλλά επειδή εμείς στην αριστερά (προσέξτε το κορυφαίο…) ξέρουμε πως δεν σας έχουμε μόνο να πληρώνετε φόρους θα φροντίσουμε με αυτά τα λεφτά και την παιδεία και την υγεία και όλα τα άλλα που έχετε ανάγκη!!! Γιατί δεν θεωρούμε πανάκεια την μείωση των φόρων…
Τι άλλο είπε, σε επιχειρηματικό ακροατήριο που είναι με το λουκέτο στο χέρι και μετά το 2017 έκλεισαν 35.000 μικρές επιχειρήσεις, έδιωξαν 20.000 εργαζόμενους και ανέβασαν την ανεργία ξανά στο 27%.
Το ΕΣΠΑ (είπε), εμείς οι αριστεροί, θα το μοιράζουμε κατά 80% στους μικρούς και μόνο κατά 20% στους μεγάλους. Αντίθετα με αυτά που έκαναν οι άλλοι, οι παλιοί.
Δεν έχω εικόνα. Αλλά μου είναι εύκολο να φανταστώ τα ανοικτά στόματα όλων εκείνων που γνωρίζουν πως τα προγράμματα ΕΣΠΑ λήγουν το 2020. Και ο ΣΥΡΙΖΑ λήγει… το 2018 ή τον Μάιο του 2019…
Δύο ημέρες μετά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πήγε σε (στημένο) περιφερειακό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (για να τον δείξει η ΕΡΤ να μιλάει…). Και τι δεν μας είπε.
Ότι η οικονομία υπεραποδίδει. Ότι επενδύσεις και οι επενδυτές στριμώχνονται στην Ελλάδα. Ότι δίκαιη ανάπτυξη είναι το κράτος, να φορολογεί, τους επιχειρηματίες και τις επενδύσεις όπως σήμερα. Και επειδή αυτοί δεν νοιάζονται… θα συνεχίσουν να επενδύουν. Και έτσι το κράτος – πατερούλης, θα μοιράζει τους φόρους τους στις περιφέρειες της χώρας… αλλά, επί ΣΥΡΙΖΑ, δίκαια.
Για να αποδείξει δε, πως, με τον ΣΥΡΙΖΑ, το σύστημα της “δίκαιης ανάπτυξης” δουλεύει, χωρίς να εμποδίζει τις επενδύσεις, αναφέρθηκε στην (προγραμματισμένη από χρόνια) επένδυση της Deutsche Telekom. Σε μια ανακοίνωση για την επένδυση 400 εκατ. ενός fund σε συνεργασία με τα αραβικά εμιράτα. Και στην πρόθεση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD) για χρηματοδότησή μας, με 600 εκατ. το 2018, το 2019 παρατείνοντας τη συνεργασία αυτή έως το 2025.
Αλλά αν εξαιρέσουμε τη γερμανική ιδιωτική επένδυση στις τηλεπικοινωνίες (που θα είχε ήδη ολοκληρωθεί αν δεν είχαμε τις παλινωδίες ΣΥΡΙΖΑ μια τριετία τώρα και την αστάθεια στην οικονομία ακριβώς λόγω ΣΥΡΙΖΑ) οι άλλες επενδύσεις είναι για να έλθουν… Και εφόσον έλθουν θα δούμε που πως θα πάνε!!!
Το θέμα μας όμως, σήμερα, δεν είναι οι επενδύσεις και η διάθεση επενδυτικών κεφαλαίων, από Ομίλους ή Τράπεζες, εντός και εκτός Ελλάδος.
Είναι ότι, φθάσαμε στο κατώτερο επίπεδο χλευασμού του ελληνικού λαού επιμένοντας να τον πείσουμε πως με κρατικά “μαξιλάρια” παραγεμισμένα με ψίχουλα, με κοινοτικές βοήθειες και με πειραματικές πρωτοβουλίες 2-3 ξένων ομίλων η οικονομία σταθεροποιήθηκε και υπεραποδίδει…
Όταν, την ίδια στιγμή, δίπλα μας, παραδίπλα μας και λίγο πιο πέρα, στον βορρά και στον νότο, (συμπεριλαμβανομένης –μερικώς– και της Τουρκίας) οργανώνονται, κάθε χρόνο, αγώνες δρόμου κίνητρων προσέλκυσης των επενδυτών και επενδύσεων που εμφανώς αποφεύγουν την Ελλάδα.
Αντίθετα δε, από την Ελλάδα, ανοίγονται, επίσης κάθε χρόνο, 12.000 επιχειρηματικοί κωδικοί και μεταφέρονται έδρες όχι μόνο επιχειρηματιών αλλά και επαγγελματιών, από το 2016.
Να λοιπόν πως να ξεκινήσουμε, σύντροφοι. Με κίνητρα επαναπατρισμού των μεγάλων, μικρών και μεσαίων της Ελλάδας για να φέρουμε πίσω και τα 500.000 νέα παιδιά. Μόνο έτσι θα βουλώσουμε και το στόμα των, σωστών επενδυτών, που μας λένε “εσείς γιατί δεν επενδύετε στον τόπο σας;” Αλλά τα “κόλλυβα της οικονομίας”, από την “εκδορά” της μεσαίας τάξης, στο “μαξιλάρι” Τσακαλώτου, για να σωθούν μικρομεσαίοι, οικονομία, παιδεία και υγεία… ούτε στη Βενεζουέλα φτάνουν. Ρωτήστε και τον Μαδούρο, σύντροφοι.
Του Γιώργου Κράλογλου
