Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν τους ενοχλεί η έξοδος με Εποπτεία. Οι περισσότεροι ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει νομικά, ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους…
Αυτό έχει πάρει χαμπάρι και ο σύντροφος Ευκλείδης που μασουλάει ξανά λέξεις του… λέγοντας τα σωστά μόνο αν δεν τον ακούν και δεν τον βλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ… όπως (προχθές) στους Financial Times που (περίπου) έσκασε στα γέλια… στην ερώτηση για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια.
Τι να πει ο σύντροφος. Ότι μετά την έξοδο, θα ρωτάμε και τα όργανα… των δανειστών αν είναι της προκοπής η όποια δανειακή σύμβαση που υπογράφουμε, πριν αποφασίσουμε για δάνειο που θα πάρουμε, όπου και αν το πάρουμε;
Πώς να μιλήσει, ο σύντροφος Γιουκλίντ, για έξοδο από τα μνημόνια όταν η Εποπτεία θα επανεξετάζεται ανά εξάμηνο!!!
Κάτι σαν τους κοινωνικούς λειτουργούς, που επισκέπτονται τους ελεύθερους με περιοριστικούς όρους και τους κάνουν ένα σωρό ερωτήσεις για τη ζωή τους, μέχρι να περάσει η ποινή.
Το ίδιο και εμείς στα θέματα της οικονομίας μας. Θα δίνουμε, στην Εποπτεία, αναφορά για τα πάντα. Εκθέσεις θα πηγαινοέρχονται, ανά 3μηνο, από την Αθήνα στις Βρυξέλλες και από τις Βρυξέλλες στην Αθήνα.
Αν δεν καταφέρνουμε μάλιστα να δικαιολογούμε τυχόν ελλείμματα κλάφτα Χαράλαμπε…
Μέχρι και το ΔΝΤ θα έχει λόγο, εκτός από την Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών, την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων, την Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών. Και (εδώ είναι το σπουδαίο) το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Συστημικού Κινδύνου.
Τι θα γίνεται στην πράξη; Τρόικα και πάλι. Σε άλλη μορφή μεν, αλλά όπως την λουστήκαμε από το 2010. Θα κάθεται στα ξενοδοχεία και θα μελετάει τα χαρτιά που θα της πηγαίνουμε για τις προκοπές μας.
Και αν διαπιστώσει ότι η χρηματοπιστωτική και οικονομική κατάσταση μας έχει σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις στη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της ζώνης του ευρώ ή των κρατών μελών της μαύρο φίδι που μας έφαγε…
Η Εποπτεία θα συστήσει προληπτικά διορθωτικά μέτρα ή θα καταρτίσει σχέδιο προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής. Φτού και από την αρχή δηλαδή…
Και δεν είναι μόνο αυτό. Θα ανάβουν κόκκινα λαμπάκια στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Συστημικού Κινδύνου ενώ τα μαντάτα θα φθάνουν μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο.
Γιατί δεν μπορεί όποιο κράτος μέλος έχει ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και κάνει ό,τι θέλει, να αναστατώνει τις οικονομίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στην περίπτωση αυτή ξεχάστε και την ελληνική κυριαρχία στην πολιτική και στην οικονομία. Το Συμβούλιο Συστημικού Κινδύνου μπορεί να το δούμε και στην ελληνική Βουλή να μας τα σούρνει και να μας εξηγεί για ποιους λόγους θα μας πάνε σε μέτρα.
Προσέχοντας όλα αυτά γίνεται αντιληπτό, αφενός, το νέο “στρίβειν” του σύντροφου Ευκλείδη από τους πανηγυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ, για την καθαρή έξοδο και όλα τα χαζοπανυγήρια για παλαβούς και ειδικούς χορευτές…
Και αφετέρου, οι (αλά- Σόιμπλε) δηλώσεις, του διαδόχου στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών Ολαφ Σόλτς: “Η γερμανική πολιτική έθεσε τον στόχο να μεριμνά στη Γερμανία για ισορροπημένους προϋπολογισμούς. Όταν κάνουμε πολιτική στην Ευρώπη, το πράττουμε με τη λογική να μεριμνούμε, για παράδειγμα, για ένα σταθερό τραπεζικό σύστημα”.
Πότε, πού και γιατί είπε τα “γριφώδη” γερμανικά του, ο Ολαφ Σολτς; Τα είπε, μόλις τις προάλλες, στη Σόφια, στη συνάντησή του με τον Ευκλείδη και με τους άλλους υπουργούς Οικονομικών της Ευρώπης και επειδή κάποιοι Γάλλοι (για λόγους “φιλίας” με την Ελλάδα) πήγαν να ανοίξουν, πλαγίως, θέμα ρύθμισης του χρέους.
Δεν άφησε όμως κουβέντα να πέσει κάτω ο (κατά γράμμα Σόιμπλε) Γερμανός Οικονομικών που (σχετικά με το χρέος) έχει ήδη ταχθεί στο “…αφήστε να δούμε τις μεταρρυθμίσεις να πιάνουν τόπο στην Ελλάδα και βλέπουμε… Εδώ είμαστε…”.
Που και πώς να πάει, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ σε πρόωρες εκλογές, με ένα μνημόνιο “κατακούτελα” (ισχυρή Εποπτεία που θα ανανεώνεται, κάθε 6μηνο μέχρι το 2022) και με τις, ανά 3μηνο, αναφορές (ή και επισκέψεις) της Τρόικα της Εποπτείας, για μέτρα προστασίας του ευρώ, της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την επικίνδυνα μεταδοτική ελληνική ασθένεια, σοβιετικής λιμοκτονίας στην οικονομία της. Απόδειξη (και για τους δανειστές) το όπου φύγει-φύγει, από την Ελλάδα, των μακροπρόθεσμων επενδυτών και η διαδοχή τους από κρατικοδίαιτους και διαπλεκόμενους, δήθεν επιχειρηματίες.
Του Γιώργου Κράλογλου
