Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Τα επεισόδια στη Μυτιλήνη, η Αριστερά και οι «εθελοντές»

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Τα επεισόδια στην πλατεία Σαπφούς, στη Μυτιλήνη, προσφέρονται για πολιτικά συμπεράσματα πολύ ευρύτερα από αυτά που θέλουν να εξαγάγουν η Αριστερά και ο Τύπος της. Για να βρουν χώρο τα άκρα και οι τυχάρπαστοι έμποροι του πατριωτισμού για να δράσουν εκφωνώντας διχαστικά συνθήματα μίσους, κάποιος δυστυχώς πρέπει να τους τον δώσει. Εν προκειμένω, συνέβησαν περίεργα πράγματα τα οποία ορισμένοι ψιθυρίζουν αλλά δεν τολμούν να πουν δημοσίως.

Η πορεία των Αφγανών από τη Μόρια έως την πλατεία Σαπφούς, στη Μυτιλήνη, ξεκίνησε με πρωτοβουλία του εκλεγμένου ηγέτη τους, ο οποίος ονομάζεται community leader (sic). Πρόκειται για «ευσεβή» ισλαμιστή, ο οποίος έχει έφεση στο αλκοόλ. Η πορεία δεν ανεκόπη από την Αστυνομία σε κανένα σημείο της διαδρομής, ούτε καν στην είσοδο της πόλης. Οι Αφγανοί κατέλαβαν την πλατεία και αρνούνταν να φύγουν από αυτή μετατρέποντάς τη σε υπαίθριο χώρο προσευχής. Οταν κάποιοι αλληλέγγυοι προσφέρθηκαν να τους συμπαρασταθούν, ο περίεργος ηγέτης τους αρνήθηκε επειδή «στηρίζετε τους νέγρους»! Λόγια του. Αυτή είναι η μία πλευρά του λόφου, η λίαν ανησυχητική: Ο σχηματισμός μουσουλμανικών μειονοτήτων σε νησιά του Αιγαίου με εκλεγμένο ηγέτη, που βάζει μπροστά τα γυναικόπαιδα και προκαλεί. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι μετανάστες για ό,τι συνέβη, λοιπόν. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι δικαιολογούμε ιαχές μισαλλοδοξίας του τύπου «θα σας κάψουμε ζωντανούς» και τις ναυτικές φωτοβολίδες. Ωστόσο, η κατάληψη δημόσιου χώρου είναι κατάληψη. Και φαντάζομαι ότι στην Καμπούλ αυτή η έννοια τους ήταν άγνωστη, στην Ελλάδα την έμαθαν.

Και τώρα ορισμένα περίεργα που δείχνουν τον βαθμό κινητικότητας που υπάρχει στη βάση της κοινωνίας και ταιριάζουν απολύτως με τα ευρήματα της τελευταίας μέτρησης της «Διανέοσις». Ακούω ότι έχει ιδρυθεί στο νησί η «Πατριωτική Κίνηση Μυτιλήνης», στην οποία μετέχουν από κοινού κομματικά στελέχη της Ν.Δ. μαζί με στελέχη της Χρυσής Αυγής. Ακούω, επίσης, ότι στα επεισόδια μετείχαν μέλη συνδέσμων οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων των Αθηνών. Αλήθεια, από πότε, με αφορμή το Προσφυγικό, αναπτύσσεται κίνημα συγχώνευσης στελεχών Ν.Δ. – Χρυσής Αυγής; Μήπως γιατί ο πολιτικός λόγος του κόμματος δεν ήρκεσε έως σήμερα για να δημιουργηθούν στεγανά στα δεξιά της; Από πότε, επίσης, οι θύρες και τα πέταλα των γηπέδων ταυτίζονται με τις ομάδες κρούσης; Μήπως από τότε που επιχειρηματίες με εκκρεμότητες αξιοποιούν οπαδούς για να καλλιεργούν σχέσεις με ηγεσίες ακραίων κομμάτων, χρήσιμων για τα συμφέροντά τους στην πολιτική αντιπαράθεση;

Το πάω μακριά, το ξέρω. Ισως να μη γίνομαι και κατανοητός. Το βέβαιον, πάντως, είναι ένα! Οπαδοί γίνονται πολιτικά εργαλεία. Είτε στην πλατεία Σαπφούς είτε και αλλού στο Αιγαίο. Και, δυστυχώς, γίνονται εργαλεία από αφέλεια. Το πολιτικό κενό που δημιουργείται με ευθύνη της politically correct Αριστεράς, με τη συνενοχή τμήματος της ελληνικής Δεξιάς, οδηγεί σε ποσοστά του τύπου «70% οι μετανάστες είναι πληγή για τη χώρα», «54% Ελληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι» κ.λπ. Εύκολα στρατολογούν τα άκρα εθελοντές μέσα σε τέτοιο κλίμα. Αφορμές υπάρχουν καθημερινά. Τ

ους φορούν και μια φανέλα συνδέσμου για να είναι υπεράνω πάσης υποψίας και ψάξε εσύ να βρεις τι συμβαίνει! 
Περίεργη, πολύ περίεργη χώρα η Ελλάς.
 Και δυσανάγνωστη
Το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία” 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ