Πόσο ξεκάθαρα να το πουν. Ξεχάστε την έξοδο. Δεν βγαίνετε όχι μόνο από τα μνημόνια αλλά και οικονομικά αν δεν πουλήσετε και αν δεν απολύσετε.
Φύλλο και φτερό έχουν κάνει τη ΔΕΗ οι δανειστές. Την ξετίναξαν όχι μόνο ως κρατική επιχείρηση, που αποκλείεται να συνέλθει, αλλά και από τις σημερινές μονοπωλιακές της κατακτήσεις. Η κατάσταση δεν μαζεύεται.
Ξεκίνησα με τη ΔΕΗ επειδή είναι αυτή που “τηγανίζουν” οι δανειστές τα τελευταία 48ωρα. Και γιατί η ΔΕΗ και γενικά η ενέργεια δεν θα περάσει μόνο από την “κρησάρα” των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και από την ευρωπαϊκή πολιτική ανοίγματος των μονοπωλίων στον ανταγωνισμό.
Δεν είναι μόνο η ΔΕΗ. Αν το ελληνικό κράτος δεν κόψει μόνο του τα ανίκανα “επιχειρηματικά” φτερά του θα το ξεπουπουλιάσουν. Τα δανεικά θα πληρωθούν. Όχι με λεφτά που θα εισπράξει από εμάς το κράτος. Από εκείνα που θα μας φέρει η αποκρατικοποίηση.
Το “ξεπούλημα” (το θυμάστε;) που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν με “σφεντόνες” στα χέρια πετροβολούσε κάθε εξέλιξη, για να τον κάνουν κυβέρνηση οι κρατικοί υπάλληλοι.
Εάν στην Ελλάδα η οικονομία είχε ρίζες να αντέχουν θα έριχνε κυβερνήσεις. Δυστυχώς ουδέποτε είχε. Αυτό δεν σημαίνει πως η οικονομία, ακόμη και η δική μας με τα καρκινώματα της πολιτικής, δεν θα επιβάλλει τους κανόνες της.
Και αυτό κάνουν οι δανειστές. Χειραγωγούν μεν την οικονομία (με ορθούς ή λανθασμένους χειρισμούς, λόγω βιασύνης) αλλά την βάζουν να παίξει στο δικό της γήπεδο.
Και πρώτος κανόνας η απελευθέρωσή της από τη δική μας χειραγώγηση. Την πολιτική και την (ακόμη πιο αισχρή) κομματική χειραγώγηση.
Το κράτος (εκτός μνημονίου) δεν θα τα καταφέρει ως φέουδο της πολιτικής. Ως στέκι του κάθε “τσάμπα μάγκα” που νομίζει ότι μπορεί να καβαλάει μια καρέκλα και να μοιράζει την τράπουλα κατά τα κομματικά του γούστα. Τα είδαμε και χθες τα ρεζιλίκια με την στελέχωση του ΕΦΚΑ.
Ψάξτε, σε όλη την έκταση και όλο το βάθος χρόνου, οτιδήποτε λέγεται ενέργεια (από το πετρέλαιο μέχρι το ρεύμα και το φυσικό αέριο) και θα δείτε πόσο “αλυσοδεμένοι” είναι οι κανόνες της ελεύθερης οικονομίας στο όνομα του κρατικού μονοπωλίου.
Ψάξτε και θα δείτε πόσο στημένο είναι το κρατικό παιχνίδι. Πόσο σε βάρος του καταναλωτή λειτουργούν όλα.
Το πολεμάει αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2005. Αλλά από τη μια η ελληνική πολιτική φαυλότητα, από την άλλη η γραφειοκρατία της Κομισιόν δεν έφεραν αποτέλεσμα 15 χρόνια τώρα.
Τα ίδια και με τις υποδομές και τις μεταφορές. Η προσπέλαση της Μέσης Ανατολής και της Ασίας και μέσω της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο προσωπική μας υπόθεση. Δεν είναι κέρδη αποκλειστικά για την ελληνική οικονομία. Ανήκει και στα οράματα ενοποίησης της Ευρώπης.
Τα ελληνικά λιμάνια, τα αεροδρόμια, η διακίνηση ατόμων και εμπορευμάτων δεν είναι “γήπεδα” της οικονομίας για να παίζουν κρατικοί ερασιτέχνες με “κουρελόμπαλες”.
Ανήκουν στην Ευρώπη και πρέπει να λειτουργούν με ευρωπαϊκού επίπεδου προδιαγραφές. Αν θέλουμε, ως ελληνική οικονομία, να μιλάμε για εξωστρέφεια.
Αυτό δεν το έχουμε καταλάβει ακόμη. Θέλετε ένα δείγμα; Οι ανακοινώσεις, οι δηλώσεις και η συνθηματική αναίδεια όλων των κομματόσκυλων του εργατοπατερισμού που παριστάνουν τους συνδικαλιστές. “Ασελγώντας” στο όνομα του λαού επικαλούνται, αυθαίρετα, τα δικαιώματά του όταν κλονίζονται τα “οχυρά” της ρεμούλας τους στο κράτος.
Αυτό θέλουν να αποκλείσουν να συνεχίσει, οι δανειστές. Τρέχουν να προλάβουν ό,τι προλάβουν από τον χρήσιμο ΣΥΡΙΖΑ θεμελιώνοντας (ταυτόχρονα) υποχρεωτικό διάλογο και με την Νέα Δημοκρατία ως πιθανή επόμενη κυβέρνηση.
Το κάνουν άγαρμπα, για να μην χάσουν χρόνο, αλλά θα επιμείνουν στην ίδια τακτική. Δεν θα μας βγάλουν από το μνημόνιο αν δεν κλείσουν οι εκκρεμότητες τόσο με τα προαπαιτούμενα όσο όμως και με τις οδηγίες της Κομισιόν για άνοιγμα των αγορών. Αυτές που ως ελληνική σοβιετία αγνοούμε και παραμερίζουμε από το 2000.
Ας σταματήσει λοιπόν τα κλαψουρίσματα ο ΣΥΡΙΖΑ. Και αν, λόγω ανικανότητας, αδυνατεί να κάνει πράξη τις υποχρεώσεις μας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ευρωζώνης και της ιδέας της ευρωπαϊκής πολιτικής ενοποίησης κακό του κεφαλιού του. Ας φύγει μια ώρα νωρίτερα. Διαφορετικά να το χωνέψει. Αν δεν απελευθερώσει την οικονομία η έξοδος από το μνημόνιο θα είναι η “μαϊμού” που θα μας δαγκώσει όλους.
Του Γιώργου Κράλογλου
