Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Από τον Έβρο ως την Κύπρο και το Αφρίν: η Τουρκία που ξέρει τι θέλει

Του Νίκου Λακόπουλου

«Οι γείτονές μας έχουν καταποντιστεί, είναι εξαντλημένοι» σχολίασε ο Ταγίπ Ερντογάν για την υποβάθμιση της Τουρκίας από ξένους οίκους κάνουν με τη… βοήθεια του Φετουλάχ Γκιουλέν»! Ο οίκος Moody’s επικαλέστηκε την εξασθενημένη δυνατότητα της τουρκικής κυβέρνησης να στηρίξει τις τράπεζες της χώρας και την εκτίμηση ότι το λειτουργικό περιβάλλον στην Τουρκία θα γίνει πιο δύσκολο το 2018.

Η απάντηση του Ερντογάν μετά την εισβολή στο Αφρίν ήταν πολύ ηχηρή ώστε να ακουστεί μάλλον στην άλλη πλευρά του Αιγαίου αφού προς ανατολάς έχει ήδη ακουστεί με πολλά φέρετρα. «Την μεγάλη Τουρκία οπωσδήποτε θα την οικοδομήσουμε. Αν χρειαστεί θα δώσουμε τις ζωές μας. Αν χρειαστεί θα πάρουμε ζωές!».«Δεν θα ξεχάσουμε τις πληγές που άνοιξαν στην καρδιά μας τα τεχνητά σύνορα που χάραξαν. Μετά το Αφρίν ξεκινά η ανάσταση». Και για να μη νομίσει κανείς πως όλα αυτά είναι λόγια του αέρα, συνέχισε: «Αυτοί που πιστεύουν πως οι παρατηρήσεις μου είναι μπλόφες ή άδεια ρητορική θα δουν πως το λάθος τους είναι θανάσιμο. Θα τα καταφέρουμε ή θα σκοτωθούμε».

Η ελληνική πλευρά δεν έχει αποφασίσει αν στο «μεθοριακό επεισόδιο» στον Έβρο οι κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι, όμηροι ή δυο «παιδιά» που πέρασαν κατά λάθος τα σύνορα. Τα «παιδιά» φορούσαν ελληνικές στρατιωτικές στολές με το εθνόσημο. Ήταν στρατιώτες εν υπηρεσία όταν- ίσως προσχεδιασμένα και με δόλο- συνελήφθησαν -από δικό τους λάθος ή κακή λειτουργία του ελληνικού στρατού- που πιάστηκε στον ύπνο. Όταν περιπολούν δύο άτομα δεν περπατάνε σα να πάνε για πικ νικ. Ο ένας προχωρά κι ο άλλος καλύπτει, θα πει παλιός στρατιωτικός που υπηρέτησε στην περιοχή. Στοιχειώδες.

Η χαζοζαρούμενη πολιτική που άρχισε ο Γιώργος Παπανδρέου μιας δήθεν προσέγγισης με την γείτονα με διάθεση «ειρηνιστική» -πασιφιστική θάλεγε ο Λένιν- οδήγησε τον τότε σύμβουλό του και νυν υπουργό Εξωτερικών να χορεύει στην Άγκυρα με τον Τούρκο ομόλογό του -και άλλους υπουργούς του ΝΑΤΟ- το «Εμείς είμαστε ο κόσμος» του Michael Jackson: «Eίμαστε -τα παιδιά- που θα φέρουμε την φωτεινή μέρα».

Στο μεταξύ η κυβέρνηση διαρρέει πως θα επαναφέρει τη δωδεκάμηνη θητεία για να το διαψεύσει δείχνοντας πόσο καλή είναι. Η κυβέρνηση αυτή προέρχεται από κόμματα που δεν θέλουν στρατιωτικούς εξοπλισμούς. -«Ας το ρισκάρουμε με την Τουρκία» είπε κάποιος υπουργός. Ως αριστερή θα πρέπει να απαντήσει σε ένα δίλημμα, αν θέλει να είναι κυβέρνηση: ή θα αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες ή θα τις μειώσει κατά το γνωστό από τις ταβέρνες όμως τραγούδι μιας άλλης εποχής: «Τι τα θέλουμε τα όπλα / τα κανόνια, τα σπαθιά / να τα κάνουμε εργαλεία να δουλεύει η εργατιά».

Βέβαια η μικρή λεπτομέρεια αυτού του παλιού ρώσικου κομμουνιστικού τραγουδιού είναι πως αυτοί που το τραγουδούσαν είχαν όπλα -με τα οποία στράφηκαν και εναντίον των σοβιέτ. Τελικά η χώρα του Λένιν έγινε στρατιωτική και ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, αν και ο δάσκαλος του Νίκου Κοτζιά έλεγε πως οι οι αστοί πασιφιστές πάντα φαντάζονταν την ειρήνη ως «αστική» ή «ιμπεριαλιστική»- ώσπου να την κάνει ο ίδιος ως «σοσιαλιστική» όμως. «Η ειρήνη σήμερα, αν δεν ανατραπούν επαναστατικά οι αστικές κυβερνήσεις, δεν μπορεί να είναι παρά ιμπεριαλιστική ειρήνη που θα συνεχίζει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αυτό δεν το βλέπουν ούτε οι αστοί πασιφιστές, ούτε οι σοσιαλιστές πασιφιστές».

Περιπολώντας στα σύνορα -στις Καστανιές -οι Έλληνες φαντάροι καταλαβαίνουν πρώτον, πως είναι ανεπιθύμητοι σε «τάγματα αυτοκτονίας» με μόνη αποστολή να κρατήσουν- αν και ολιγάριθμοι-τον εχθρό για λίγα λεπτά. Μέχρι να σηκωθούν τα αεροπλάνα. Φτηνό υλικό πολέμου- άνευ άλλης αξίας. Όπως συμβαίνει κι από την άλλη πλευρά όπου η Τουρκία έστελνε αντιφρονούντες -Κούρδους, κομμουνιστές- και πλέον ξεκουράζει φαντάρους από τον πόλεμο στην Συρία. Εκεί το πρώτο ερώτημα είναι «αν θα γίνει πόλεμος» καθώς αντάλασσαν ζώνες, αστέρια, τσιγάρα και ειδοποιούσαν η μια την άλλη να φυλάγονται από τις εφόδους των ανωτέρων τους. Αυτή η εποχή μάλλον τέλειωσε στα Ίμια το 1996 όταν έγινε σαφές ότι είμαστε σε πόλεμο. Το ερώτημα είναι τι μορφή θα πάρει.

Το παράξενο είναι πως ο ελληνικός στρατός ανασυγκροτήθηκε με το τέλος του πολέμου- στον Εμφύλιο- για να μην κάνει κανένα πόλεμο, αν εξαιρέσουμε την …συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας. Οι Έλληνες φαντάροι εβδομήντα χρόνια περίμεναν ένα εχθρό που δεν ήρθε ποτέ -ίσως γιατί τον περίμεναν σε λάθος σύνορα. Μόνο λαθρομετανάστες τινάζονταν που και που σε ναρκοπέδια ή ο Έβρος ξέβραζε πτώματα σε μια περιοχή που ανθεί το λαθρεμπόριο και η Ελλάδα χαράζει τα σύνορα της Τουρκίας με την Ευρώπη. Ώσπου ξαφνικά ένα σούρουπο που χιόνισε ο εχθρός ήρθε κι άρπαξε δύο Έλληνες στρατιωτικούς που βρίσκονται στις φυλακές- υψίστης ασφαλείας- στην Αδριανούπολη- περιμένοντας μια δίκη που μπορεί να μη γίνει ποτέ, όπως συνέβη με τον κρατούμενο Γερμανό δημοσιογράφο.

Όπως πάντα οι συνωμοσιολογίες μαζί με τον ηρωισμό των στρατιωτικών που ήταν λιγότεροι ή έπεσαν σε «ενέδρα», παίρνουν τέτοιες διαστάσεις όσες θέλουν όσοι λατρεύουν ένα πόλεμο- ειδικά αν δεν τον έχουν κάνει. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιούμε πώς μετά και τον εμβολισμό ενός πλοίου μας το ρώσικο τραγούδι «να τα κάνουμε εργαλεία, να δουλεύει η εργατιά» είναι άκυρο. Η κυβέρνηση παραγγέλει δυο φρεγάδες! Ο υπουργός Άμυνας διαπιστώνει πώς «δεν διαφέρουμε από τους αγωνιστές του ΄21» (!)- ίσως στο …τρέξιμο λίγο μόνο. Κι ο Ερντογάν επανέρχεται: «Αν χρειαστεί θα δώσουμε τις ζωές μας. Αν χρειαστεί θα πάρουμε ζωές!».

Διόλου τυχαίο όλα αυτά νάρχισαν όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέδωσε την εξουσία στον Κώστα Σημίτη που δυο μέρες πρωθυπουργός αντιμετώπισε την «κρίση» στα Ίμια -ευχαριστώντας, πρώτον, τους Αμερικάνους και παραδίδοντας ουσιαστικά, δεύτερον, τον Οτσαλάν. Μια ολόκληρη πολιτική αποτροπής ανατρέπεται μαζί την υποστήριξη των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων- από τον Αραφάτ ως τον Οτσαλάν σε μια νέα πολιτική όπου η Ελλάδα είναι πλέον ευρωπαϊκή- αποικία- και η πολιτική «δεν παραχωρούμε ούτε σπιθαμή» γίνεται «για μια σπιθαμή δεν πειράζει». Δεν θα χύσουμε και το αίμα μας για τρεις κατσίκες σε μια βραχονησίδα.

Πέρα από τα πατριωτικά όσων σε περίπτωση πολέμου θα τρέξουν να κρυφτούνε πρώτοι καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θάκανε κάτι άλλο. Η πολιτική -του «παρασιτικού καταναλωτισμού» όπως θάλεγε ο Παναγιώτης Κονδύλης- ή η «ρεαλιστική» πολιτική του «η Κύπρος είναι μακρυά» είναι σε αντίφαση με την πολιτική «δεν παραχωρούμε τίποτε». Φυσικά δεν συζητάμε καν το «Βυθίσατε το Χόρα!» Η πολιτική της «νηφαλιότητας» ανατροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα. Η «ψυχραιμία» του «δεν έγινε τίποτε» όμως μας φέρνει κοντά σε ένα πόλεμο που μάλλον δεν θα γίνει με τάγματα πεζικού. Ο Ερντογάν δεν αμφισβητεί τα σύνορα όταν μιλάει για επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Δεν τον ενδιαφέρουν ακριβώς τα νησιά, αλλά αυτό που υπάρχει γύρω τους και κάτω από το βυθό τους.

Το πιο τραγικό για την Ελλάδα είναι πως συνθήκη που αμφισβητεί ο Ερντογάν- ήταν μιας άλλης Ελλάδας- που μόλις είχε ζήσει την Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτό το φάντασμα πλανιέται πάνω από το Αιγαίο και το θυμίζουν οι Τούρκοι όταν μιλάνε για «παστά ψάρια» και τον Σαγγάριο. «Ευχαρίστως αγγέλω υμίν ότι σήμερον υπεγράφη η Συνθήκη της Ειρήνης ….μετά την Μικρασιατικήν Καταστροφήν. Δεν σημαίνει ατυχώς ελληνικόν θρίαμβον» είχε τηλεγραφήσει ο Βενιζέλος στον πρωθυπουργό Γονατά και τον αρχηγό της Επανάστασης Νικ. Πλαστήρα.

Ο λόγος τη ατυχίας είναι με τη συνθήκη αυτή η Ελλάδα έχει χάσει τη Σμύρνη, την Ίμβρο και την Τένεδο και την Ανατολική Θράκη. Αλλά είχε διασφαλίσει ειρήνη -«έντιμο»-«ήτις επιτρέπει εις την Ελλάδα να επιστρέψει εις τα έργα της ειρήνης και να αφοσιωθεί εις τον έργον της εσωτερικής περισυλλογής». Αυτή η εσωτερική περισσυλογή κρατάει ακόμα. Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει σε είδος -αφού δεν είχε λεφτά- τις πολεμικές επανορθώσεις. Η Ελλάδα είχε ηττηθεί.

Λίγο πριν, στις 5 Νοεμβρίου 1920 ο Βενιζέλος, με τη Σμύρνη στα χέρια του, κατεβαίνει στις εκλογές ζητώντας την επιβεβαίωση του λαού που τόσες φορές τον είχε αποθεώσει. Η ήττα ήταν δεινή. Ο ίδιος δε βγήκε καν βουλευτής. Το Μάρτιο του 1921, ο Κωνσταντίνος, αν και κατηγορούσε τον Βενιζέλο για τον πόλεμο, επιτίθεται στους Τούρκους στο Αφιόν Καραχισάρ. Μια τρομερή αντεπίθεση του εχθρού αποκρούεται. Η Πύλη ζητά κατάπαυση των εχθροπραξιών. Όχι, η Ελλάδα δε θα υποχωρήσει έως ότου συντρίψει τελείως τον εχθρό. Ο ελληνικός στρατός βρίσκεται προς την Κωνσταντινούπολη. Κωνσταντίνος την έφτιαξε, Κωνσταντίνος την έχασε, Κωνσταντίνος θα την κερδίσει!

Στα βήματα του Μεγάλου Στρατηλάτη ο Δανός βασιλεύς των Ελλήνων τυφλώνεται από τη δόξα και προχωράει προς το Σαγγάριο. Ξαφνικά ο βασιλιάς επιστρέφει στην Αθήνα. Ο στρατός υποχωρεί. Το Δεκαπενταύγουστο του 1922 η Τουρκία αρχίζει επίθεση σε δύο σημεία στο Αφιόν Καραχισάρ. Δέκα τουρκικές μεραρχίες σφυροκοπούν τον ελληνικό στρατό σε μέτωπο πενήντα χιλιομέτρων. Δύο στρατηγοί έχουν αιχμαλωτιστεί μαζί με τα υπολείμματα του στρατού τους. Στις 26 Αυγούστου η πανωλεθρία είναι απόλυτη. Η κυβέρνηση αντικαθιστά πάλι τον αρχιστράτηγο Χατζηανέστη με τον Τρικούπη, χωρίς να ξέρει ότι εκείνος βρίσκεται στα χέρια των Τούρκων. Ο αρμοστής της Σμύρνης Στεργιάδης προσπαθεί να φύγει κρυφά με ένα ρουμανικό πλοίο. Τριγύρω φάνηκαν Τούρκοι «τσέτες ». Η κυβέρνηση παραιτείται. Στην Κωνσταντινούπολη οι Τούρκοι καίνε σπίτια και καταστήματα Ελλήνων. Η Σμύρνη καίγεται!

Ο συνταγματάρχης Πλαστήρας, ο «Μαύρος Καβαλάρης », ζητά από τη Μυτιλήνη την παραίτηση του βασιλιά. Πλέοντας η Επαναστατική Επιτροπή ζητά την «εντός της βραχυτέρας δυνατής προθεσμίας αποδημίαν του Βασιλέως Κωνσταντίνου εις την αλοδαπήν». Οι έξι από τους «πρωταίτιους» της Μικρασιατικής Καταστροφής εκτελούνται ξημερώματα στο Γουδί. Η Συνθήκη της Λωζάνης προβλέπει την οριοθετική γραμμή Ελλάδας Τουρκίας στον Έβρο. Αναγνωρίζεται η κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά του Αιγαίου -πλην, η της Ίμβρου και της Τενέδου, η ιταλική στα Δωδεκάνησα και η αγγλική στην Κύπρο. Η Κωνσταντινούπολη θα ανήκει στην Τουρκία.

Νίκη δεν την λες, αλλά είχε προηγηθεί μια ήττα. Ήταν το τέλος της Μεγάλης Ιδέας. Η νέα μεγαλύτερη Ελλάδα, όμως, έχει αυξήσει την παραγωγή της κατά 80% σε δέκα χρόνια. Τα Δωδεκάνησα τελικά θα δοθούν στην Ελλάδα, η Βόρειος Ήπειρος όχι, η Κύπρος θα γίνει ανεξάρτητη μετά από απόπειρα πραξικοπήματος με στόχο την Ένωση και την τουρκική εισβολή και κατοχή του βόρειου τμήματος που κρατάει ακόμα καθώς ο νέος «Σουλτάνος» λέει πολύ συχνά κοιτάζοντας το Αιγαίο «αυτά τα νησιά κάποτε ήταν δικά μας».

Προφανώς η σύλληψη των δυο στρατιωτικών συνδέεται με την Κυπριακή ΑΟΖ και τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Αν ο Αλέξης Τσίπρας -που μάλλον δεν είναι ο …νέος Βενιζέλος, όπως λέει ένας υπουργός του- τηλεφωνήσει στον Ερντογάν εκείνος θα του πει γελώντας: «Δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Είναι θέμα της ανεξάρτητης τουρκικής δικαιοσύνης». Και θα του θυμίσει του οχτώ Τούρκους που ζητά να του παραδώσει. Ωστόσο η Τουρκία δεν θέλει αυτό. Μπορεί να «ανταλλάξει» τους δυο στρατιωτικούς- ίσως κι άλλους που θάχει ως τότε «αιχμαλωτίσει- με συμφωνία να κάνει ένα …γεωτρύπανο της έρευνες σε κάποια θάλασσα που την ενδιαφέρει περισσότερο από τις βραχονησίδες. Χτυπά στον Έβρο, αλλά κοιτάζει το Καστελόριζο και την Κυπριακή ΑΟΖ καθώς το πλωτό γεωτρύπανο «Deepsea Metro II» αρχίζει έρευνες στο κατεχόμενο τμήμα της νήσου.

Μπορεί να είναι ένα ένοπλο διπλωματικό παιχνίδι -όπως αυτό που παίζει με τις ΗΠΑ στο Αφρίν -και το υποστηρίζει με αίμα. Ο Ερντογάν βγάζει τη γλώσσα σε όλους, αλλά δεν μπορεί να μην ξέρει ότι θα έχει την τύχη του Σαντάμ Χουσέιν αν τολμήσει κι ένας πόλεμος θα σημάνει τον διαμελισμό, αλλά της Τουρκίας. Γι΄αυτό χρησιμοποιεί την «μύγα» όπως αποκάλεσε την Ελλάδα ένας γραφικός σύμβουλός του. Μπορεί μετά τις εκλογές να αλλάξει στάση, αλλά ως τότε γνωρίζει ότι ένας πόλεμος -ή ένα πολεμικό κλίμα- θα τον βοηθήσει να κερδίσει τις εκλογές. Ούτε η Λευκωσία και η Αθήνα μπορούν να παρεμποδίσουν την πραγματοποίηση των ερευνών και ουσιαστικά αποδέχονται την κυριαρχία της Exxon Bobil- κι όχι μόνο- στην θάλασσά τους. Ο Ερντογάν διαπραγματεύεται, αλλά όχι με την μύγα, όσο με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

«Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αξιοποιήσει τους πόρους της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της», ήταν η τοποθέτηση του State Department. Μόνο που οι φυσικοί πόροι της κυπριακής δημοκρατίας θα πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων «στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης». Η ίδια η Εxxon Mobil ενδιαφέρεται- όπως ανακοίνωσε- για την ασφάλεια των πληρωμάτων της- και τα δικά της συμφέροντα. Τελικά η θάλασσα ανήκει στην Exxon Mobil και το ερώτημα αν μπορεί να γίνει εξόρρυξη χωρίς πόλεμο ανήκει μόνο στην Ελλάδα που δεν τολμά να κηρύξει δική της ΑΟΖ, αλλά μονότονα ψελλίζει φωναχτά για τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

«Να μην γυρίσει ποτέ η χώρα στις δύσκολες στιγμές τις οποίες πέρασε, παραχωρώντας μέρος της οικονομικής της αυτονομίας’ είπε ο Αλέξης Τσίπρας στα Ψαρά. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες- με πρώτη τη Μέρκελ- εκφράζουν ανησυχία τους για τη στάση της Τουρκία στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και στο Αιγαίο Πέλαγος, αλλά και το Αφρίν που η Τουρκία υπόσχεται να σώσει από τους τρομοκράτες, επιστρέφοντάς το στους πραγματικούς ιδιοκτήτες του».

Μια είδηση- στο Spiegel- λέει πως «η Ε.Ε. βοηθά την Τουρκία να κλείσει τα σύνορά της για πρόσφυγες. Η Γερμανία και τα άλλα κράτη- μέλη της Ε.Ε. παρείχαν στην κυβέρνηση της Άγκυρας, για την προστασία των συνόρων της, τεχνολογία ασφαλείας και παρακολούθησης συνολικής αξίας άνω των 80 εκατομμυρίων ευρώ». Οι Βρυξέλλες προχώρησαν σε έμβασμα ύψους 35,6 εκατομμυρίων ευρώ για την κατασκευή τεθωρακισμένων στρατιωτικών οχημάτων, των Cobra II, τα οποία χρησιμοποιούνται τώρα και στα τουρκικά σύνορα με τη Συρία.

Η Άγκυρα περιμένοντας τα 3 δισ. με αντάλλαγμα να «συγκρατεί» πρόσφυγες στην χώρα χρηματοδοτείται -μέσω ολλανδικής εταιρείας- η οποία κατασκεύασε έξι σκάφη περιπολίας για την τουρκική ακτοφυλακή. Στη Βάρνα η Τουρκία διαπραγματεύεται απευθείας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ αναθέτει στον εξοπλιστικό όμιλο Aselsan, που ανήκει κατά πλειοψηφία στο τουρκικό κράτος, έναντι 30 εκατ. ευρώ να φτιάξει τεθωρακισμένα και μη τεθωρακισμένα οχήματα παρακολούθησης για έλεγχο των ελληνο- τουρκικών χερσαίων συνόρων.

Η Ελλάδα είναι χώρα περιορισμένης ευθύνης. Τόσο ο Ερντογάν, όσο και ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρονται στην ελληνική οικονομία όταν λένε πως είναι εξαντηλημένη ο ένας ή όταν εύχεται ο άλλος «να μην γυρίσει ποτέ η χώρα στις δύσκολες στιγμές τις οποίες πέρασε, παραχωρώντας μέρος της οικονομικής της αυτονομίας’. Μόνο που την παραχώρησε ήδη. Το μόνο που μένει είναι η ευθύτητα με την οποία ο Ελ. Βενιζέλος γυρίζοντας από την Λωζάνη είπε «ευχαρίστως αγγέλω υμίν ότι σήμερον υπεγράφη η Συνθήκη της Ειρήνης ….μετά την Μικρασιατικήν Καταστροφήν. Δεν σημαίνει ατυχώς ελληνικόν θρίαμβον». Και η αγωνία για τις δηλώσεις που θα κάνει- πάντα γελαστός- ο πρωθυπουργός για τη …Συνθήκη της Βάρνας.

Στη σύνοδο αυτή η Ελλάδα θα θέσει και το θέμα των δύο στρατιωτικών. Η Τουρκία κάτι παραπάνω: «νόμιμες διεκδικήσεις» στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου – οικόπεδο 6 της κυπριακής ΑΟΖ, λεφτά για το προσφυγικό, επανενεργοποίηση της ενταξιακής της πορείας με ξεπάγωμα κεφαλαίων, προώθηση και αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης της Τουρκίας κ.α. Προφανώς σε μια δύσκολη και κρίσιμη συνάντηση η Τουρκία θα βγει κερδισμένη γιατί ξέρει τι θέλει, ενώ η Ευρώπη, όπως είπε πρόσφατα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου «υπάρχει μία Ευρώπη που δεν ξέρει τι θέλει και δεν ξέρει τι να κάνει» εννοώντας μάλλον την Ελλάδα γιατί και η Γερμανία ξέρει απολύτως τι θέλει.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΣΑΣΜΟΣ Γ ΚΥΚΛΟΣ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 97 (VIDEO)

Δείτε τα νέα επεισόδια του γ κύκλου της τηλεοπτικής σειράς ΣΑΣΜΟΣ που βλέπουμε στον ALPHA. ΕΠΕΙΣΟΔΙO 97 Η Σάντρα δείχνει έντονο ενδιαφέρον για τον Αστέρη, γεγονός που τον...