Του Γιάννη Σιδέρη
Δυο Ελληνες στρατιωτικοί κρατούνταν την Ανδριανούπολη, υποβάλλονταν σε ανάκριση και κατηγορούνταν για απόπειρα κατασκοπείας, αλλά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος ξεκίνησε την εισαγωγική του ενημέρωση στο μπρίφινγκ των πολιτικών συντακτών, με τα στοιχεία που έστειλαν οι γερμανικές εισαγγελικές αρχές και αφορούν στην δωροδοκία κρατικών αξιωματούχων από την Deutsche Bahn για την ανάθεση έργων του ΜΕΤΡΟ.
Συγκινητική η προσήλωση στην κάθαρση που επαγγέλλεται η κυβέρνηση και την προτάσσει ως σημαία, την στιγμή που δυο Έλληνες στρατιωτικοί κρατούνταν από τις τουρκικές αρχές. Πηγάζει υποθέτουμε από την ακλόνητη απόφασή της να φωτιστεί κάθε σκιερή πτυχή του δημοσίου βίου. Ως εκ τούτου υποθέτουμε ότι προθύμως θα ψηφίσει σε εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση των βλημάτων της Σαουδική Αραβίας. Όπως – αν κάνουνε μια προβολή του μέλλοντος, με βάση όσα υπόσχεται η αντιπολίτευση – προθύμως θα καταθέσει στοιχεία στην κατηγορία του Ρέγκλινγκ ότι η περιπέτεια του πρώτου εξαμήνου του ’15 στοίχισε 100 δισ. ή του Βίζερ πάνω από 200. Αρκεί και η γνώμη του δικού τους Σάκη Παπαδόπουλου ότι ήταν μόνο 35 δισ.
Βέβαια ως αδίκημα έχει παραγραφεί, αλλά πάντα υπάρχουν ουρές και επιπτώσεις που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν κατηγορίες, για νομικές πτυχές που δεν έχουν παραγραφεί (Σ.Σ. Και για να μην πει κανείς ότι κάνουμε αντικυβερνητική προπαγάνδα, υπενθυμίζουμε ότι ο γράφων στο παρελθόν έχει αρθρογραφήσει υπέρ – αν όχι του ειδικού δικαστηρίου, τουλάχιστον μιας – Εξεταστικής Επιτροπής για Κώστα Καραμανλή και Γιώργο Παπανδρέου. Ο πρώτος άφησε τη χώρα να χρεοκοπήσει, και λίγοι εξακολουθούμε να το υπενθυμίζουμε, ο δεύτερος για τη μεθόδευση που έκανε εντάσσοντάς μας στην Τρόικα, χωρίς καν να ρωτήσει το λαό. Βασικό μοτίβο του πρώτου «Αστο γι αργότερα» στον Αλογοσκούφη, του δεύτερου «Εσωσα τη χώρα», χωρίς να μας ρωτήσει αν θέλαμε τέτοιο σώσιμο. Μπορεί να ήταν η ενδεδειγμένη πορεία. Αλλά έπρεπε να το αποφασίσουμε εμείς γιατί εμείς τα υφιστάμεθα, όχι ο ίδιος).
Εχουν ήδη επισημάνει πιο ειδικοί από μας ότι η απόρριψη προληπτικής πιστωτικής γραμμής, με τα επί πλέον δισ. που θα μας κοστίσει, ίσως δημιουργήσουν και άλλες Εξεταστικές Επιτροπές στο μέλλον. Απορούμε για την επιμονή του κ. Τσίπρα. Ναι μεν δεν έχει την αρμόζουσα παιδεία, αλλά είναι έξυπνος, εξ ου και ήταν από τους ελάχιστους στο κυβερνητικό «απαράτ» που κατάλαβε ότι οι χειρισμοί τους στο πρώτο εξάμηνο θα τους οδηγούσαν στο Γουδί (μαρτυρία Γιάνη).
Νίκησε η… «επανάσταση»
Ούτως ή άλλως η δημόσια ζωή δεν ταλανίζεται από αυτά τις τελευταίες ημέρες αλλά από το ξαφνικό κύμα «αντιεξουσιαστικής βίας» με αφορμή την απαίτηση του Ντίνου Γιαντζόγλου να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού από τη Λάρισα. Φυσικά το που θα εκτίσει την ποινή του ένας φυλακισμένος είναι δικαίωμα της Πολιτείας να το ορίσει. Δικαίωμα του φυλακισμένου είναι να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, να καταγγείλει τις συνθήκες υγιεινής του χώρου όπου φυλάσσεται, τα ενδεχόμενα σκληρά μέτρα σωφρονισμού, τις απάνθρωπες ή προσβλητικές συμπεριφορές του προσωπικού φύλαξης κλπ.
Σαφώς οι ελληνικές φυλακές είναι κολασμένοι τόποι μαρτυρίου, προσομοιάζουν σε τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης, και κάποιος ήλπιζε – και το λέμε σοβαρά – με την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στη εξουσία να αλλάξουν άρδην αυτές. Είχε επιδείξει έντονη αλληλεγγύη στους φυλακισμένους, αλλά τελικώς αυτή αποδείχτηκε φανφαρόνικη για το θεαθήναι, καθώς τίποτε δεν άλλαξε τρία χρόνια τώρα στις φυλακές (εντάξει βγαίνει με άδειες ο Κουφοντίνας).
Η απαίτηση Γιαντζόγλου (που τελικά νίκησε καθώς το κράτος υποχώρησε στο αίτημά του), τροφοδότησε πλήθος «καταδρομικών ενεργειών», οι οποίες σε ποσότητα αγγίζουν το όριο ανεκτικότητας των πολιτών. Υπάρχει και η προϊστορία. Το αντάρτικο πόλης και οι καταδρομικές ενέργειες εδώ, δεν έχουν σχέση με τις αρχικές μήτρες τέτοιων γεγονότων, όπως ήταν τα βρώμικα ανήλιαγα σοκάκια στις παραγκουπόλεις της Λατινικής Αμερικής. Εκεί όπου η φτώχεια γίνεται πέπλο που σκιάζει το μέλλον ολόκληρης ζωής, εκεί όπου ανελεύθερες εξουσίες και κοινοβουλευτικοί δικτάτορες (δεν είναι αντίφαση), ισοπεδώνουν ζωές, ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνικές τάξεις, και ενίοτε βαρούν στο ψαχνό (ο σύντροφος Μαδούρο δεν εξαιρείται).
Εδώ δεν έγινε κίνημα για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, όπως δεν έγινε κίνημα για τις συνθήκες ζωής των οικονομικών μεταναστών και προσφύγων. Εγινε όμως για την ετσιθελική απαίτηση ενός κρατούμενου να μεταφερθεί στην φυλακή που αρέσκεται. Σαφώς δεν κρίνεται ο ίδιος. Όταν είσαι κρατούμενος τα δικαιώματά σου είναι ιερά, ειδικά όταν τα υπερασπίζεσαι με κίνδυνο της ζωής σου.
Ωστόσο η συντεταγμένη Πολιτεία υποχρεούται να ενδιαφερθεί για τη Δημόσια Τάξη. Τα αυτοκίνητα που καίγονται, όπως έχουμε ξαναπεί, είναι μεροκαματιάρηδων και όχι μεγαλοαστών εκμεταλλευτών της εργατικής τάξης. Αυτοί τα έχουν στα γκαράζ τους στα πολυτελή προάστια όπου βρίσκονται οι περιστοιχισμένες και περιφρουρούμενες βίλες τους. Οι βιτρίνες που κατεβαίνουν δεν είναι ανάλγητων καπιταλιστών που πίνουν με το μπουρί της σόμπας το αίμα προλετάριων. Είναι και οι ίδιοι εργαζόμενοι που αγωνιούν να βγάλουν το μεροκάματο και παράλληλα να πληρώσουν τους φόρους τους, για να λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια που συχνά είναι υπό κατάληψη στο όνομα της εύκολης εξέγερσης.
Εκείνος πάντως που υποχρεούται να απολογηθεί για την όλη κατάσταση στους δρόμους των πόλεων, είναι ο αρμόδιος υπουργός κ. Τόσκας. Είναι υπόλογος για την ανομία που επέτρεψε και όχι τιμητής του κάθε δημάρχου Αθηναίων, επειδή… δεν τοποθετεί λάμπες στις κολώνες.
Ο Δήμαρχος Αθηναίων, ασχέτως τι γνώμη έχουμε εμείς οι υπόλοιποι ως δημότες (και ο γράφων), είναι ο εκλεγμένος δημοτικός άρχοντας της πόλης. Ο κ. Τόσκας οφείλει τη θέση του στην εύνοια του πρωθυπουργού. Υποχρεούται να είναι πιο σεμνός.
