Η κρίση στα Ίμια κλιμακώνεται και σήμερα. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ποτέ δεν ήταν καλές, αυτή την περίοδο ωστόσο είναι ιδιαίτερα τεταμένες λόγω της ΑΟΖ και των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στα πλαίσια ερευνών που διεξάγονται σε Ελληνικά και Κυπριακά χωρικά ύδατα.
Ο Ερντογάν άλλωστε το δήλωσε ξεκάθαρα: «Μη νομίζουν ότι δεν παρατηρούμε τις καιροσκοπικές κινήσεις έρευνας φυσικού αερίου ανοιχτά της Κύπρου και τις κινήσεις στις βραχονησίδες… Κάποιοι βλέπουν τις εξελίξεις στα νότια σύνορά μας και κάνουν λανθασμένους υπολογισμούς στην Κύπρο και το Αιγαίο».
Και φυσικά ο σουλτάνος μιλάει για τα δικά μας σύνορα και τις δικές μας περιοχές.
Η στάση της Ουάσιγκτον
Η στάση της Ουάσιγκτον προφανώς και δεν είναι προβληματική. Είναι ξεκάθαρη. «Βρείτε τα» μας είπαν ξερά, νίπτονας τις χείρες τους, κάτι το οποίο έρχεται σε απόλυτη συμφωνία και αρμονία με την πολιτική που ακολουθεί ο Ντόναλντ Τραμπ. Η Αμερικανική κυβέρνηση έχει συμφέροντα να προστατεύσει παίρνοντας θέση, με το να διακυβεύσει την Ισραηλινή ΑΟΖ. Αν όμως αφήσει να εξελιχθεί η ένταση μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας τι ακριβώς θα χάσει; Τίποτε είναι η απάντηση, δεδομένου ότι αφήνει τους δύο βασικούς εμπλεκόμενους να προχωρήσουν σε μία εμπλοκή κι όταν τελειώσουν μεταξύ τους, αποδυναμωμένοι και οι δύο, θα εκμεταλλευθεί οικονομικά την κατάσταση.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ του 1996 στην αντίστοιχη εμπλοκή, με το σήμερα όσον αφορά στη στάση της Ουάσιγκτον είναι μία. Κι έχει να κάνει πολύ περισσότερο με την ιστορία της Αμερικής και το πρόσωπο που ηγείτο τότε. Ο Κλίντον είχε να διαχειριστεί το ονομαζόμενο «σύνδρομο του Βιετνάμ», ενός πολέμου στον οποίο ενεπλάκη η Αμερική και ο οποίος έληξε το 1975. Είχε όμως και να διαχειριστεί το ρόλο του «παγκόσμιου ρυθμιστή», τον οποίο στην περίπτωση του πολέμου της Βοσνίας αρνήθηκε να αναλάβει, με σοβαρές συνέπειες για τα γύρω κράτη (Βοσνία, Σερβία και τριγύρω περιοχές), εξελίσσοντας την όλη κατάσταση σε θρίλερ. Έχοντας λοιπόν αυτό το συμβάν, για το οποίο κατηγορήθηκε σφοδρά ως ορόσημο, ο Κλίντον αποφάσισε να παρέμβει σε διάφορες άλλες παγκόσμιες περιστάσεις όπως στην Ελληνοτουρκική σύρραξη στα Ίμια.
Ο Τραμπ αν κι έχει διαμορφωμένη άποψη για την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, με αρκετά ριζοσπαστικά στοιχεία και βασικές επιτυχίες ήδη, ακολουθεί εντελώς διαφορετικά μονοπάτια. Οπότε δεν θα μας ξενίσει οποιαδήποτε απόφαση των ΗΠΑ να μην εμπλακούν αυτή τη φορά στα μεταξύ των δύο χωρών θέματα. Τουλάχιστον τώρα που θα είναι πιθανώς αρκετά επιζήμια για τις ΗΠΑ μία τέτοια παρέμβαση.
Η στάση της Κομισιόν
«Η τουρκική ακταιωρός εμβόλισε σκάφος που πληρώθηκε με χρήματα Ευρωπαίων» μας είπε εκπρόσωπος της Κομισιόν. Δηλαδή, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο το ότι η Κομισιόν για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι τα χρήματα που δαπανώνται. Καμία αναφορά για τα Ευρωπαϊκά σύνορα, καμία αναφορά για την εισβολή που δέχεται η Ελλάδα. Τέλος «επιπλήττουν» τον Ερντογάν για την κίνησή του αυτή, ο οποίος ειρωνικά απαντάει «μην κάνετε τέτοια πράγματα, θα μας βάλετε σε μπελάδες».
Πώς αναπτύχθηκε όλη αυτή ένταση;
Ενάντια σε όσα διαμηνύουν οι εγχώριοι Κυβερνητικοί κύκλοι, το να δέχεται μία κυβέρνηση τόσα απανωτά χτυπήματα στα εθνικά ζητήματα και ιδιαίτερα από πιο αδύναμους παίκτες (αποδοχή ονομασίας Σκοπιών ως Νέα Μακεδονία ή ό,τι άλλο εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία, Αλβανία κλπ.), δίνει κάθε δικαίωμα στην Τουρκία να πιστεύει ότι η Ελλάδα θα κάνει για άλλη μια φορά πίσω, ειδικά σε κάποιον ο οποίος (πληθυσμιακώς τουλάχιστον) υπερέχει. Έτσι περνάμε στην επόμενη φάση – που κανείς δεν γνωρίζει αν θα είναι και η τελευταία – με τον Ερντογάν και το Τουρκικό ΥΠΕΞ να «κηρύσσει» τα ΄Ιμια και την ευρύτερη περιοχή ως Τουρκική περιοχή.
Και η ένταση συνεχίζεται. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει επιστροφή στην Τουρκική εισβολή στα Ίμια. Πιστεύει κανείς άραγε ότι ο Σουλτάνος θα γυρίσει αναίμακτα στην πατρίδα του και θα πει ότι έκανε λάθος; Πιστεύει κανείς ότι με μία Τουρκική Αντιπολίτευση, η οποία ασκεί σοβαρές πιέσεις στον Ταγίπ Ερντογάν με δηλώσεις όπως «πάρε πίσω τα 18 Τουρκικά νησιά που έχουν οι Έλληνες», θα μπορέσει να διευθετηθεί το θέμα ομαλά; Όχι βέβαια. Στο σημείο που έχουν φτάσει σήμερα 14 Φεβρουαρίου 2018 τα πράγματα, ΔΕΝ υπάρχει επιστροφή, διότι ακόμη κι αν θελήσει ο Ερντογάν να κάνει πίσω, θα τον κατηγορήσει σφοδρά η δική του κοινή γνώμη και σαφώς η Τουρκική Αντιπολίτευση.
Συνεπώς δημιουργείται ένα ασαφές καθεστώς στην περιοχή των Ιμίων και πράγματι πλέον συζητούμε για «γκρίζα ζώνη», με τους Έλληνες Κυβερνώντες να «προβληματίζονται με το συμβάν» όπως μας δήλωσε ο κ. Τζανακόπουλος μόλις χθες. Είναι άραγε ώρα για προβληματισμούς; Ή θα αναλάβει η Ελληνική Κυβέρνηση να διαπραγματευθεί ακόμη και τα Ίμια;
Αυτή είναι η κατάσταση και το σίγουρο πλέον είναι ένα πράγμα. Η Ελλάδα μπήκε σε διαδικασία «διαπραγμάτευσης» των Ιμίων. Και αυτό είναι εξαιρετικά λυπηρό για τη χώρα μας.
Μαριέττα Μπακαλοπούλου
