Στα χαρτιά δείχνει βόμβα. Πρόκειται όμως για αναγέννηση. Μελετάνε να παρακάμψουν κράτος με παράπλευρες ιδιωτικές υπηρεσίες. Θα τολμήσουν;
Ο θεός να δώσει να το κάνουν και αυτό. Να δουν επιτέλους σοβαρά τις βιομηχανικές επενδύσεις. Αυτές που έχει πραγματικά ανάγκη ο τόπος αν όντως θέλουμε να αφανίσουμε την ανεργία όχι μόνο μέσα από καφετέριες και σουβλατζίδικα.
Και άμεση λύση (με τα σημερινά δεδομένα λειτουργίας του κράτους) είναι να περάσουν στα χέρια των ιδιωτών οι υπηρεσίες εκείνες που αδυνατεί να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά το κράτος. Υπηρεσίες που κολλάνε σε ανικανότητα, άγνοια και σκοπιμότητες…
Πρωταγωνιστής έναρξης του εγχειρήματος δεν μπορεί να είναι άλλος από το υπουργείο Οικονομίας-Ανάπτυξης το οποίο (ορθότατα) σχεδιάζει να περιβάλλει το κύκλωμα διαδικασιών αδειοδοτήσεων των βιομηχανικών εργοστασίων με την πρέπουσα σοβαρότητα καθιερώνοντας χρονοδιάγραμμα στην έκδοση, ποινές στις καθυστερήσεις και (επίσης ορθά) υποχρεώσεις και στους επενδυτές να πληρώνουν κάποιες υπηρεσίες με χαρακτηριστικά “ιδιωτικού γραφείου”.
Η στήλη είναι σε θέση να ερμηνεύσει (από έγκυρες πληροφορίες της) τη σημασία που έχουν οι διαβεβαιώσεις στη Βουλή (κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου) για ουσιαστικές πρωτοβουλίες στη διευκόλυνση των επενδύσεων και των επενδυτών (σχετικό ρεπορτάζ και στο Capital.gr 5/1/18 “Τι αλλάζει στην αδειοδότηση των βιομηχανιών“).
Συνεπώς η προσοχή στρέφεται τώρα στο υπουργείο Οικονομίας – Ανάπτυξης που οφείλει όχι μόνο να κάνει πράξη τα σχέδια αλλά (κυρίως) να μην καθυστερήσει αυτά που σχεδιάζει για τέσσερις σημαντικότατους λόγους.
Πρώτον γιατί οι αδειοδοτήσεις στον τομέα της μεταποίησης, από τον φούρνο της γειτονιάς μέχρι και ένα Χαλυβουργείο (όπως επανειλημμένα έχουμε σημειώσει από τη στήλη) είναι σκέτη κόλαση. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην 2ετία έως και 3ετία που χάνει ο επενδυτής για να πάρει την άδεια-κουρελόχαρτο (αφού μπορεί να την ακυρώσει ο Δήμαρχος της περιοχής με μια φτιαχτή διαδήλωση…) αλλά και στο αίσχος που επικρατεί από “παραμάγαζα” που παρεμβάλλονται στο κύκλωμα της έκδοσης.
Δεύτερον γιατί το υπουργείο Οικονομίας-Ανάπτυξης είναι η “ρεσεψιόν” υποδοχής των επενδυτών και των επενδύσεων που έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος. Και το υπουργείο αυτό (όπως και τα πρώην υπουργεία Βιομηχανίας και μετέπειτα Βιομηχανίας-Ενέργειας της μεταπολίτευσης) τραβάει τα ανάθεμα… των αποφασισμένων επενδυτών να σηκώσουν φουγάρα που εμείς έχουμε ανάγκη για την εθνική μας παραγωγή και την αγορά εργασίας.
Τρίτον γιατί το υπουργείο Οικονομίας-Ανάπτυξης είναι που μας μουρλαίνει (κάθε τρεις και λίγο) για επενδυτές που καταφθάνουν σε ορδές… να πνίξουν την Ελλάδα με τις ευκαιρίες. Εάν είναι έτσι λοιπόν (που το ευχόμαστε) πως θα υποδεχθούμε τα πλήθη των επενδυτών όταν χρειάζεται μία εβδομάδα να μετακινηθεί το χαρτί από γραφείο σε γραφείο… και κάθε “πονηρός γνώστης” αρμόδιος… έχει δική του άποψη.
Τέταρτον γιατί αν το υπουργείο Οικονομίας-Ανάπτυξης δεν καταργήσει περιττές και “ύποπτες”, αρχικές… ενδιάμεσες… και τελικές… βιομηχανικές άδειες (πράγμα βεβαίως δύσκολο όσο η κυβέρνηση και –δυστυχώς– και η υποψήφια για την κυβέρνηση Ν.Δ. ανταγωνίζονται στο ποιος θα χαϊδέψει περισσότερο το πελατειακό κοινό κρατικών υπαλλήλων) οφείλει να ιδιωτικοποιήσει σε μεγάλο μέρος τους μηχανισμούς της έκδοσής τους.
Εάν ο αντίλογος ισχυριστεί πως έτσι θα δημιουργείται κύκλωμα απατεωνιάς η απάντηση είναι μία.
Το κράτος το πληρώνουμε (ως φορολογούμενοι) για να ελέγχει αυστηρά την ιδιωτική αγορά και όχι να την αντικαθιστά και στην αδειοδότηση ενός ουζάδικου… Με αυτόν τον οθωμανισμό δεν θα πάμε παραπέρα. Και η οικονομική κρίση μας δίνει μοναδική ευκαιρία.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν (όπως λογικά σχεδιάζεται) με τις μεγάλες βιομηχανικές επενδύσεις. Και η εμπειρία αυτή ασφαλώς και θα μας οδηγήσει να ολοκληρώσουμε το κύκλωμα σύγχρονης ευρωπαϊκής υποδοχής των επενδυτών. Άλλωστε και ο 7χρονος παρόμοιος πειραματισμός στις μεγάλες τουριστικές επενδύσεις (από το υπουργείο Τουρισμού) μόνο θετικά πεπραγμένα έχει.
Οι μεγάλες βιομηχανικές επενδύσεις με τη λειτουργία του “help desk”, (που λογαριάζει να στήσει το υπουργείο Οικονομίας-Ανάπτυξης ως “ρεσεψιόν” των επενδυτών) συμπεριλαμβάνοντας εκτός από τις δικές του υπηρεσίες και πολεοδομικές και χωροταξικές είναι άριστο ξεκίνημα. Και μόνο έτσι θα είμαστε βέβαιοι πως θα πάμε και παρακάτω.
Το μικροκομματικό αίσχος με τη γιγαντιαία επένδυση στο Ελληνικό (ξεμπλοκάρισε μόνο όταν μπήκε στα προαπαιτούμενα του μνημονίου), ο τρίχρονος βλακώδης αριστερός λαϊκισμός στις Σκουριές και το καραγκιοζιλίκι του 2004 με το “θα επανιδρύσουμε του κράτος” που το μεγαλώσαμε αντί να το επανιδρύσουμε… ας μας γίνουν ισχυρά μαθήματα. Γιατί αυτό το σημερινό κράτος (πελατειακός χώρος όλων των κομμάτων) θα μας τελειώσει σίγουρα αν δεν το τελειώσουμε. Η κρίση είναι τρανή απόδειξη.
Του Γιώργου Κράλογλου
