Ξεκινάει για παράδειγμα “απαλλάσσοντας από τον φόνο” τον υπουργό Οικονομικών που “υποδέχθηκε” την οικονομική κρίση. “Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να ψέξει τον κ. Παπαθανασίου ότι δεν κατάφερε να αποτρέψει το τσουνάμι.” Σωστό. Αλλά δεν προλαβαίνει ο Γιάννης Παπαθανασίου να πάρει ανάσα ανακούφισης και ρίχνει το καρφί ο κ. Διοικητής. “Θα μπορούσε βεβαίως να τον κατηγορήσει κάποιος γιατί δεν προχώρησε σε πιο τολμηρά και δραστικά μέτρα από αυτά που υιοθέτησε”… Δηλαδή δεν έκανε τη δουλειά, που λέει στο βιβλίο του ο κ. Παπαθανασίου ότι έκανε. Ότι δηλαδή έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του “ώστε η κρίση ελλείμματος και χρέους να μην μετατραπεί σε κρίση εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών σε βάρος της χώρας.” Να τον καλέσεις τον Προβόπουλο στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου…
Το λέει άλλωστε πολύ καθαρά λίγο αργότερα ο κ. Διοικητής. Προλογίζοντας το βιβλίο του Γ. Παπαθανασίου “8 Μήνες” (εκδόσεις Λιβάνης) σημειώνει: “Η κυβέρνηση πήρε μετά τον Σεπτέμβριο του 2008 ορισμένα μέτρα (σ.σ. Ορισμένα μέτρα ε! Πάλι καλά που δεν τα είπε δήθεν μέτρα…) μεταξύ των οποίων και μέτρα προστασίας του Τραπεζικού συστήματος… Ήταν τα μέτρα αυτά αναγκαία; Ασφαλώς και ήταν, τουλάχιστον αρκετά από αυτά, γιατί με ορισμένα διαφωνώ, πχ με τη μείωση της φορολογίας των αυτοκινήτων.” (σ.σ. Θα το θυμάστε. Η κρίση ερχόταν σαν παλιρροϊκό κύμα να παρασύρει τα πάντα και η κυβέρνηση Καραμανλή μείωνε τα τέλη ταξινόμησης. Άδειασαν οι μάντρες από τα τζιπ πολυτελείας…).
Συνεχίζει ο κ. Προβόπουλος. “Ήταν τα μέτρα και επαρκή; Ανεπιφύλακτα όχι. Η αντιμετώπιση της ραγδαία επιδεινούμενης κατάστασης απαιτούσε την λήψη περισσότερων φιλόδοξων μέτρων, πιο προωθημένων παρεμβάσεων που το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία αντιμετώπισε όμως εχθρικά.” Συμπέρασμα: Με ασπιρίνες, με παροχές και φορολογικά ημίμετρα, δεν αντιμετωπίζεις την μεγαλύτερη οικονομική κρίση που έπληξε την Ευρώπη και την Ελλάδα μεταπολεμικά.
Γι’ αυτό άλλωστε και ο κ. Προβόπουλος ενοχλούσε. Ενοχλούσε επισημαίνοντας (πολύ διακριτικά κατά την προσωπική μου άποψη…) τους κινδύνους για την επερχόμενη καταστροφή και την ανάγκη λήψης σοβαρών και αξιόπιστων μέτρων, φυσικά αντιδημοφιλών… Το υπονοεί και αυτό άλλωστε (πάντα διακριτικά). Όπως όταν σημειώνει την απόφαση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να συγκροτήσει υψηλού επιπέδου επιτροπή, με πρόεδρο τον ίδιο και με την συμμετοχή των Γ. Σουφλιά, Γ. Παπαθανασίου και Κ. Χατζηδάκη. “Στην πρώτη συνεδρίαση, λέει ο κ. Προβόπουλος, προσκλήθηκα κι εγώ και περιέγραψα με στοιχεία, μια εικόνα επιδείνωσης των ανισορροπιών, η οποία απαιτούσε την ανάληψη διορθωτικών επεμβάσεων”. Διορθωτικών επεμβάσεων είπατε κ. Διοικητά; “Υποθέτω ότι οι μετέπειτα συνεδριάσεις της επιτροπής στις οποίες δεν συμμετείχα (σ.σ. Φυσικά αφού ζητούσε διορθωτικές παρεμβάσεις, δηλαδή σοβαρά μέτρα και όχι μερεμέτια…) οδήγησαν στη λήψη των μέτρων που παραθέτει στο βιβλίο του ο κ. Παπαθανασίου”… (Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Στο βιβλίο του ο κ. Παπαθανασίου αναφέρει την επιτροπή, αλλά κουβέντα για τη συμμετοχή του κ. Προβόπουλου).
Το ερώτημα παραμένει. Θα μπορούσε να αποτρέψει τη χρεοκοπία η κυβέρνηση Καραμανλή, αν είχε πάρει τα απαραίτητα μέτρα; Κάθε απάντηση ευπρόσδεκτη. Δεν θα το μάθουμε ποτέ… Πάντως τη χρεοκοπία δεν την γλυτώσαμε. (Με τη βοήθεια φυσικά και της “αλλού γι’ αλλού” κυβέρνησης Παπανδρέου.)
Έχει δίκιο να λέει ο κ. Παπαθανασίου ότι έχει τη συνείδησή του ήσυχη; Δεν θα του χρεώσουμε την κρίση φυσικά, αλλά τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν προφανώς αναντίστοιχα του μεγέθους της κρίσης. Δεν το λέει μόνο ο κ. Προβόπουλος. Το ομολογεί (αθελά του ίσως) και ο ίδιος ο κ. Παπαθανασίου.
Όταν αφηγείται για παράδειγμα ότι στο πρώτο Εurogroup στο οποιο συμμετείχε, τον Ιανουάριο του 2009, ο τότε Γερμανός ΥΠΟΙΚ Στάινμπρουκ “ζήτησε να δημιουργηθεί ένα working group προκειμένου να συζητηθεί σε στενό κύκλο τι θα γινόταν σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν κατάφερνε να δανειστεί”. Οι Γερμανοί έβλεπαν τι έρχεται… Ο κ. Παπαθανασίου ούτε το συζητάει. Και είμαστε ακόμα στον Ιανουάριο του 2009 ε! Στο επόμενο Εurogroup τίθεται από τους εταίρους θέμα αύξησης του ΦΠΑ. “Αρνήθηκα κατηγορηματικά”, σημειώνει ο πρώην υπουργός. Άλλοι υπουργοί της ευρωζώνης ζητούν μειώσεις μισθών που ήδη από την εποχή Σημίτη έχουν πιάσει ταβάνι. “Ξεκαθάρισα ότι δεν τίθεται θέμα μείωσης, λέει ο κ. Παπαθανασίου. Αντιθέτως δεσμεύτηκα (σ.σ. στα προσεχώς δηλαδή…) για πάγωμα”.
Στο μεταξύ η κυβέρνηση Καραμανλή δίνει εφάπαξ βοήθημα 500 ευρώ στους δημοσίους υπαλλήλους, διευρύνει τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ (οι πελάτες των κομμάτων εξουσίας…) συν φυσικά κάποια φορολογικά μέτρα και εισφορές στα πολύ υψηλά εισοδήματα που αποφέρουν όμως “τρίχες”. Ειναι σαφές ότι η κυβέρνηση Καραμανλή παραπαίει ανάμεσα στη διάθεση να ενισχύσει εισοδηματικά συγκεκριμένες κατηγορίες ψηφοφόρων -με πρόσχημα την προστασία από την επερχόμενη κρίση- και την ανάγκη να πάρει δραστικά μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος που κάλπαζει και αυξάνεται κάθε μήνα πάνω από 3 δισ. ευρώ. Και που τελικά θα μας ρίξει στα βράχια. (Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι στο ίδιο αυτό βιβλίο που ο κ. Παπαθανασίου προσπαθεί να μας πείσει ότι έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να αποτρέψει την καταστροφή, “κομπάζει” για τους φορολογικούς συντελεστές. “3.300.000 συμπολίτες μας δεν πλήρωναν καθόλου φόρο εισοδήματος!!!” πανηγυρίζει…)
Τι συνέβαινε; Γιατί τέτοια δυστοκία; Μα το λέει ο ίδιος ο κ. Παπαθανασίου. Στο Εurogroup του Ιουλίου εξήγησε ότι “δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε διαρθρωτικά μέτρα, ούτε να αποδώσουν μέσα στο 2009. Τόνισα ότι παραμένει ισχυρή η δέσμευσή μας να συμπεριλάβουμε στον Προϋπολογισμό του 2010 διαρθρωτικά μέτρα” (βλ. 8 Μήνες σ.181)
Μετάφραση: Το 2009 ειναι έτος εκλογών. Τα μέτρα παραπέμπονται για το 2010. Θα τα πάρει αυτή η κυβέρνηση ή (ακόμα πιο βολικό) κάποια άλλη. (Άλλωστε οι δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για το ποιος θα ειναι ο νικητής των εκλογών…).
Έτσι για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να έχουμε και τη συνείδηση μας ήσυχη. Αλλά στο βιβλίο αυτό αξίζει να επανέλθουμε. Σε ένα χρόνο το πολύ…
Του Μανόλη Καψή
capital.gr
