Λίγες ώρες πριν πετάξει για τις Βρυξέλλες, προκειμένου να παραστεί στην τελετή ονοματοδοσίας της αίθουσας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στο κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στις λάσπες της Μάνδρας, ακούγοντας τις διαμαρτυρίες των κατοίκων. Αργότερα, από το βήμα του Ινσιτούτου Bruegel, ο πρόεδρος της Ν.Δ. τόνιζε προς το ακροατήριο πως η επιτυχία της χώρας στη δημοσιονομική της συμμόρφωση είναι περισσότερη από όση χρειάζεται, με αποτέλεσμα να έχει πληγεί ιδιαίτερα η μεσαία τάξη, καθώς το υπερπλεόνασμα που προκύπτει από την υπερφορολόγησή της δίνεται σε άλλες κοινωνικές ομάδες που η κυβέρνηση θεωρεί ότι είναι «η εκλογική της πελατεία».
Με την αναφορά του, ο πρόεδρος της Ν.Δ. περιέγραψε, ορθώς, τόσο την τακτική της κυβέρνησης όσο και τη δική του επιδίωξη που δεν είναι άλλη από το να εκπροσωπήσει τη «μεσαία τάξη» που στενάζει κάτω από το φορολογικό ζυγό και να επιχειρήσει να υλοποιήσει το στόχο του για μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης στη χώρα.
Ωστόσο, η ίδια αυτή αναφορά του κ. Μητσοτάκη σηματοδοτεί όχι μόνον τις διαφορετικές προσεγγίσεις των δύο κομμάτων εξουσίας αλλά και το δύσκολο έργο που ο ίδιος έχει, επιχειρώντας να απευθυνθεί στο ευρύτερο δυνατό ακροατήριο εν όψει εκλογών. Με άλλα λόγια, οι αναφορές Μητσοτάκη στην υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης, τον βάζουν – εξ αντανακλάσεως – απέναντι σε όσους επί παραδείγματι θα λάβουν το κοινωνικό μέρισμα ή εργάζονται στο Δημόσιο.
Πρόκειται για ένα λεπτό σημείο, κυρίως διότι ο μηχανισμός του Μαξίμου επιδιώκει να εκμεταλλευτεί κάθε σχετική γαλάζια αναφορά, επιχειρώντας να «ντύσει» την σκληρή οικονομική πολιτική που ακολουθεί με όρους «ταξικούς» και οπτική κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ., ωστόσο, αντιλαμβάνεται ότι έναντι όσων λάβουν το μέρισμα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που δεν θα το λάβουν. Παράλληλα, εκτιμά ότι η προσέγγιση του πιο «λαϊκού» ακροατηρίου δεν περιορίζεται μόνον στην οικονομία (αν και οι αναφορές Μητσοτάκη στην ανάγκη μείωσης του ΦΠΑ αφορά το σύνολο των πολιτών, κατ εξοχών δε τους έχοντες χαμηλά εισοδήματα) αλλά μπορεί να περιλαμβάνει και άλλα πεδία. Οπως, επί παραδείγματι, η βελτίωση της καθημερινότητας, η παροχή βοήθειας σε όσους δοκιμάζονται (η περίπτωση της Μάνδρας και αλλού) και, τέλος, η ασφάλεια και η υγεία. Πρόκειται, επί της ουσίας, για μία διττή στρατηγική που έχει ως στόχο να απαντήσει στο τακτικό πρόβλημα της προσέγγισης ομάδων του πληθυσμού που έχουν αντικρουόμενες μεταξύ τους πολιτικές επιδιώξεις.
Ο κ. Μητσοτάκης, από το Bruegel, δεν έστειλε απλώς μήνυμα στήριξης των μικρομεσαίων της χώρας. Έστειλε και ένα σαφές μήνυμα προς την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για τη στάση που τηρούν έναντι της κυβέρνησης Τσίπρα. «Καταλαβαίνω γιατί υπάρχει μια γενική επιθυμία να παρουσιαστεί το ελληνικό πείραμα ως επιτυχημένο, όλοι θέλουμε να δούμε την Ελλάδα να βγαίνει στις αγορές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να σπρώχνουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί», είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επαναλαμβάνοντας πως μόνον η Ν.Δ. έχει ένα πλήρες μεταρρυθμιστικό πλάνο για να ξαναπάρει μπρος η ελληνική οικονομία και ζητώντας, εκ νέου, να υπάρξει αναπροσαρμογή προς τα κάτω των όρων του Μνημονίου ως προς τους δημοσιονομικούς στόχους προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι για τη στήριξη της κοινωνίας.
