Του Παύλου Αλέπη
Δεν ξέρω τι ευρωσυμβούλους έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν γνωρίζω τι του λένε και σε πια κατεύθυνση τον σπρώχνουν. Πάντως να μην βλέπουν το πως οι τιμωρητικοί -κάποτε -Ευρωπαίοι σήμερα τιμούν, βραβεύουν και στηρίζουν τον Τσίπρα αποκλείεται.
Το γιατί είναι φανερό. Η Ελλάδα αλλάζει, ασθμαίνοντας, ακολουθεί, προσαρμόζεται και πλησιάζει την κανονικότητα έτσι όπως φαίνεται να την εννοεί η…Κεντρική Ευρώπη. Ο Αλέξης Τσίπρας βραβεύτηκε γιατί είδε και είπε έγκαιρα, πως θα ακολουθήσει τον μονόδρομο. Είπε πως χρειάζεται αλλαγή πλεύσης πάντως, η Ευρώπη και πως αυτό ναι, θα μπορεί να γίνει αν ακολουθηθεί δρόμος πειθαρχίας…
Όλα αυτά είναι θεωρητικά, αν σκεφθεί κανείς το …πρακτικό μέρος της πολιτικής. Ποιο είναι αυτό;;Μα να…επιστραφούν τα δανεικά, στους δανειστές, γιατί κανείς δεν χαρίζεται σε κανέναν..είτε λέγεται Τσίπρας ή Μητσοτάκης η Κολοτούμπας…
Το εκτός μνημονίου, χωρίς δεσμεύσεις θα πρέπει να …διαγραφεί για ΟΛΟΥΣ μας όσο υπάρχει χρέος.
Ποιο λοιπόν είναι το ζητούμενο. Μα τι άλλο, από έναν έντιμο, δίκαιο ιστορικό συμβιβασμό πιστωτών και δανειζομένων με μεταρρυθμίσεις έναντι χρέους. Φυσικά με την όποια …εγγύηση των αγορών.
Χωρίς και εδώ ανταλλάγματα, εγγυήσεις δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν πλην επαναστατικών δεδομένων… που αργούν, όπως οι ενδείξεις σημειώνουν….
Αυτό σημαίνει απλά, πως σήμερα ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας υπόσχεται αποπληρωμή των δανεικών στο μέλλον, παζαρεύοντας τμήμα ανεξάρτητης πολιτικής, κυρίως όχι στην αντίθετη κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής οικονομίας. Και περιμένουμε τον Αύγουστο του 2018, για να γνωρίζουμε αν έχει κερδίσει εμπιστοσύνη και στοίχημα.
Ως τότε, καλοπροαίρετα, βρείτε έναν λόγο που θα μπορούσε να προτιμηθεί ξαφνικά ο Κυριάκος και μια αλλιώτικη Ελληνική πολιτική πρακτική. Αν είναι η ίδια, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός και η εκλογική φασαρία; Για το χατίρι του Άδωνη;;;
Και αν ο Ελληνικός εθνικός, στόχος, δεν είναι μια ομαλή έξοδος με ελεγχόμενο τρόπο και εγγυήσεις, τότε τι συζητάμε σε Βορρά και Νότο; Εξωτερικό και εσωτερικό, αλλά και ανά την Επικράτεια καφενεία;;;
Το νέο παραγωγικό μοντέλο που θα ακολουθήσει η Ελλάδα,ο Αλέξης Τσίπρας το …έπιασε και το εγκαινίασε, με τις περιφερειακές επιλογές που βρίσκονται σε εξέλιξη με συμμετοχή των παραγωγικών τάξεων.
Η Νέα Δημοκρατία και οι Έλληνες κεφαλαιούχοι δεν συμμετέχουν…
Καθόλου παράδοξο, αλλά ελαφρώς ανησυχητικό..
Ανησυχητικό για τους ίδιους κυρίως, τους παράγοντες, που δεν αντιλαμβάνονται πως οι Τραπεζικές στρόφιγγες θα παραμείνουν ερμητικά κλειστές. Όχι γιατί λεφτά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν αλλά δεν χορηγούνται, αν δεν βάλεις και τα δικά σου. Και οι Τράπεζες γνωρίζουν ποιος έχει και ποιος δεν εχει….Και τώρα το γνωρίζουν καλλίτερα από πριν…
Όλοι οι Ευρωπαίοι -πολιτικοί και οικονομικοί- παράγοντες γνωρίζουν ποια είναι μέχρι τώρα από τους Έλληνες οικονομικούς παράγοντες-ομόλογους του- οι συμπεριφορές τους. Μετέφεραν τα χρήματα τους-απ’ την αρχή της κρίσης-σε φορολογικούς παραδείσους, μετέφεραν επιχειρήσεις εκτός Ελληνικού φορολογικού συστήματος, σταμάτησαν κάθε επενδυτικό πλάνο και επιθυμούν κρυφά η φανερά, επαναφορά του παλαιού συστήματος Κρατικοδίαιτου επιχειρείν.
Αν πάρουμε της μετρητοίς την ρήση πως η Ευρώπη αλλάζει, τότε ο…ασφυκτικός οικονομικός έλεγχος στον κάθε εξυπνάκια εκμεταλλευτή του χρήματος, είναι ήδη εδώ και έχουμε ήδη, μπει σε μια αρχή. Ζόρικη, αλλά αρχή…. Μια Ευρωπαϊκή αρχή, εξυγίανσης από τους καπάτσους που με κοινό χρήμα πλούτισαν..(Και δεν θα είμαι κακός να πω συνεχίζουν, αλλά με…δυσκολίες,) μια και τους πήραν χαμπάρι…Να κινδυνεύσουν και πάλι οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες το αποκλείουν. Έτσι κομμένα τα θαλασσοδάνεια….
Η μάχη -χωρίς να έχει επισήμως κηρυχθεί- έχει σημάνει.
Μια οικονομική Ευρωπαϊκή Ένωση, γνωρίζει καλά πως έχει δυο μέτωπα. Το εξωτερικό με φορολογικούς παραδείσους και νομοθεσίες. Και το… εσωτερικό με ασυντόνιστους -ασύδοτους επιχειρηματίες που ξεγλιστρούν με…ευρωπαϊκά πάντα λεφτά, αλλά απολύτως ατομικό στόχο…
Και στις δυο περιπτώσεις η γενικευμένη μάχη της Πολιτικής με τον κόσμο του χρήματος είναι αυτή που κρύβει το μέλλον της Ευρώπης. Φυσικά παράλληλα με το άδηλο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Και φυσικά με όλες τις βρωμιές της πολιτικής χωρίς όρια και των …ανθρωπίνων αδυναμιών, για να είμαι κατ ‘ελάχιστον κομψός στην έκφραση …
Και για να κάνω την σκέψη μου απολύτως σαφή και χάριν παραδείγματος, θα θυμίσω πως…γκρεμιστήκαν εν Ελλάδι , κρατικοδίαιτοι παντοδύναμοι, επιχειρηματίες στα ΜΜΕ τύπου Ψυχάρη-Φ Μπόμπολα. Θα θυμίσω ακόμα,με σεβασμό. πως με τις ανείπωτες θυσίες του, ο Ελληνικός Λαός ακολουθεί την προτροπή για ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ, αντίθετα οι…μεγαλοπαράγοντες αγωνίζονται εμφαντικά και απροκάλυπτα, για την επανόρθωση της προτεραίας κατάστασης. Το τηρήστε τις συμφωνίες, των Ευρωπαίων αξιωματούχων, δεν απευθύνεται στον υποτιμημένο, λαχανιασμένο και εξουθενωμένο,οικονομικά, Έλληνα μα στον αλαζόνα κεφαλαιούχο των διάφορων….λιστών, που τραβά την χώρα απ’ το μανίκι….
Και κάποτε- χωρίς λαϊκισμούς- ο πολιτικός μας κόσμος πρέπει να πάρει θέση απέναντι στην εικόνα αυτή, που είναι ταξική και όχι απλά ιδεολογική. Είναι πια πολύ γελοίο να κατηγορούν μια κυβέρνηση ως… γιαλαντζί αριστερά, οι σκληροπυρηνικοί του κεφαλαίου .Και θα γελούσαμε ειρωνικά, όλοι, αν δεν έδιναν τα ρέστα τους εξαγοράζοντας συνειδήσεις νομοπαρασκευαστών και υπηρετών …λειτουργημάτων.
