Χοροί στο Σύνταγμα, από 100 – 200 ιθαγενείς, με τη λήξη του τρίτου μνημονίου και εκλογές. Τι άλλο νομίζετε εσείς ότι μας περιμένει το 2018;
Το 2018 δεν θα δοθεί ούτε κοινωνικό μέρισμα. Όχι γιατί θα μας λείψει ο ΣΥΡΙΖΑ… (εκεί κάπου στον Οκτώβριο). Τα λεφτά θα μας λείψουν.
Του χρόνου δεν θα πληρώσουν ούτε αυτοί που πλήρωσαν το 2017 όταν τους έπιασαν στον ύπνο… με ψέματα για τους πλειστηριασμούς, ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια και προστασία της πρώτης κατοικίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αιχμάλωτος της εξουσίας που εξασφάλισαν οι δανειστές και για το 2018, θα αφανίσει και τους τελευταίους νοικοκυραίους που πληρώνουν, με καθυστερήσεις, αυτά που παίρνει, με τη βία, το κράτος.
Το 2018 θα δουν το ονοματάκι τους στις εφημερίδες, ως οφειλέτες του κράτους, δίπλα σε επαγγελματίες απατεώνες.
Στη συνέχεια δεν θα ξαναδούν ούτε το μαγαζί τους ούτε το σπιτάκι που αγόρασαν και υποθήκευσαν για το μαγαζί.
Όσο και αν φαίνεται απίστευτο τα ψέματα τελείωσαν και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κωλοτούμπες έληξαν και για τον Τσίπρα.
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να κάνουν. Και δεν είναι που δεν μπορούν. Είναι που δεν δικαιούνται.
Θα το καταλάβουμε από τα νομοσχέδια και τους πολυνόμους που θα έρθουν στη Βουλή τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά του 2018.
Οι πολυνόμοι με το “περίγραμμα” της οικονομίας μας (από το 2018 και μετά) όπως θα αποτυπώνεται στα προαπαιτούμενα. Τα οποία και θα εφαρμόσουμε (με ρυθμό πολυβόλου…) πριν τον Μάιο – Ιούλιο του 2018 αν θέλουμε να δούμε τέταρτη αξιολόγηση και έξοδο από τα μνημόνια.
Τέρμα λοιπόν και οι αυταπάτες. Όχι μόνο αριστερές και δεξιές αλλά και οι γνωστές Πασοκικές της αριστεράς και της προόδου που ξεκίνησαν να ξαναψελλίζονται…
Που θα βαδίσουμε λοιπόν εκτός μνημονίου; Τι κουμάντο έχουμε κάνει εμείς όπως οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι και οι Κύπριοι πριν τα σκίσουν;
Το μοναδικό μονοπάτι (όχι δρόμο) το φωτίζουν, από σήμερα, άνθρωποι της οικονομίας, με πλάγιους τρόπους, (στα συνέδρια και στις ημερίδες) αλλά και ευθέως (σε μελέτες τόσο για μεγάλες επιχειρήσεις όσο και για μικρομεσαίες).
Επενδύσεις, παραγωγή και ανάκαμψη, με τα σημερινά φορολογικά και Τραπεζικά δεδομένα, είναι πιο αστείο και από σόκιν ανέκδοτο… Άρα ξεχάστε το.
Απασχόληση και εργασία, έτσι όπως την ξέραμε, ή επαναπατρισμός αυτών των επιστημόνων και των στελεχών που έχουμε χάσει (κοντά στους 500.000) ξεχάστε το επίσης σαν καλαμπούρι, όσο για κάθε μισθό (ας πούμε) 1.000 ευρώ ο εργοδότης πρέπει να υπολογίζει 1.750 ευρώ. Και τόσο θα υπολογίζει μέχρι το 2023 που έχουμε υποχρέωση για πλεονάσματα 3,5%.
Ανακοπή της επιχειρηματικής μετανάστευσης ή διακοπή λειτουργίας ελληνικών παραγωγικών εγκαταστάσεων στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία, τα Σκόπια ή και την Κύπρο και επιστροφή στην Ελλάδα 70.000 απασχολούμενων στις επιχειρήσεις αυτές, στις γειτονικές χώρες, αποκλείεται (ακόμη και αν βγούμε στην αγορές) όσο δεν επουλώνονται μεγάλα τραύματα στην Τραπεζική πίστη.
Επαναφορά της ταμιευτικής νοοτροπίας της μεσαίας τάξης της χώρας ή επιστροφή νομίμων καταθέσεων εξωτερικού (ναυτικών αλλά και επαγγελματιών) δεν πρόκειται να δούμε στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ είτε είναι στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Ανάκαμψη της εσωτερικής κατανάλωσης με κουρέματα στους μισθούς, στα μεροκάματα και στις συντάξεις ούτε για δείγμα. Ούτε για ελπίδα.
Γιατί όμως ακόμη και μέσα σε μια υποτονική κατανάλωση και τις ισχνές λιανικές πωλήσεις νοιώθουμε πως συντηρείται ένα κάποιο συναίσθημα ότι κάτι θετικό συμβαίνει στην οικονομία; Και γιατί η θετική αυτή ψυχολογία βοηθάει το κλίμα καθώς οι αξιολογήσεις καταλήγουν σε συμφωνία ενώ πλησιάζουμε την ώρα να σκίσουμε το τρίτο μνημόνιο;
Γιατί ο τουρισμός όντως έχει βοηθήσει αγορές και υπηρεσίες που συνδέονται άμεσα και έμμεσα μαζί του. Και η ανάκαμψη στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια αγορά άγγιξε (κάπως) και τα μη ανταγωνιστικά (σε άλλες εποχές) ελληνικά προϊόντα. Πόσο σταθερός όμως είναι ο δεύτερος παράγοντας στην Ελλάδα του φορολογικού πνιγμού; Οπότε τι μένει, ως μοναδική σταθερή αξία…, στην εκτός μνημονίου Ελλάδα; Γκαρσόνια, τσολιαδάκια, σανδάλια και σουβλάκια… Ας βάλουμε λοιπό τις ποδιές… Και ας αφήσουμε τα αριστερά αναπτυξιακά όνειρα .Έρχονται τουρίστες…
Του Γιώργου Κράλογλου
