Του Γιάννη Σιδέρη
«Επιτέλους», έφτασε η ώρα. Αύριο ο πρώτος γύρος των… αόρατων εκλογών για την αρχηγία της Κεντροαριστεράς. «Επιτέλους» γιατί πολύ μακρόσυρτο ήταν το κενό που υπήρξε στην πολιτική ζωή, με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ να δίνουν την εικόνα, όχι απλώς δύο μονομάχων, αλλά και επικυρίαρχων που κονταροχτυπιούνταν για ζέοντα θέματα, ενώ οι του ενδιάμεσου χώρου δεν θήτευαν ούτε καν ως κομπάρσοι. Με την ανάδειξη του – όποιου – αρχηγού την επόμενη Κυριακή, θα επανέλθει η κανονικότητα.
Πολλές οι αιτίες της κοινωνικής αδιαφορίας, μεταξύ των οποίων και ο αριθμός των υποψηφίων, που δυστυχώς έδινε μια νότα ελαφρότητας στο όλο εγχείρημα. Κυρίως όμως η μοντερνιά που επέφερε την διελκυστίνδα για την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Ο κόσμος που είχε παραμείνει στο ΠΑΣΟΚ (και ο μόνος που είναι εν δυνάμει ψηφοφόρος, μαζί με εκείνον του Ποταμιού), αναθάρρησε με την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας. Σύντομα η αλλεπάλληλες διενέξεις (για θέματα που θα έπρεπε να έχουν λυθεί πριν ο αφέτης χτυπήσει το κουδούνι της εκκίνησης), στέρησε το ενδιαφέρον.
Είναι ζωτική ανάγκη να ενεργοποιηθεί ο χώρος του Κέντρου, να αναδείξει τις δικές του αξίες, να συμβάλει – ή μάλλον να απαιτήσει και να επιβάλλει – την ορθολογική αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας, και κυρίως να επανακτήσει τον χώρο που του ανήκει, αποκρούοντας τον ψευδεπίγραφο εισοδισμό του κ. Τσίπρα στην Κεντροαριστερά. «Ψευδεπίγραφο» γιατί ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ, παραμένουν ελαφρόλογοι εκτοξευτές κοινωνικού μίσους, συνθηματολόγοι ακτιβιστές, και ανίκανοι στο διοικείν. Δεν διαθέτουν την πολιτική ωριμότητα, την εμβριθή κουλτούρα, την σοβαρότητα, την ειλικρίνεια, την μειλιχιότητα, που έχει – ή που απαιτεί – ως χώρος, η Σοσιαλδημοκρατία.
Δεν θα αναφερθούμε στην τραγική αστειότητα των πρόσφατων δυσλειτουργιών, (Σκουριές και Ελληνικό) όπου οι περιθωριακές εμμονές εγκαταστάθηκαν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Όλη η πορεία διοίκησης της χώρας, δυόμισι χρόνια τώρα, ήταν μια άσκηση παραλογισμού, μια ακροβασία ανάμεσα στα αρχαϊκά ιδεολογήματα και τις ανάγκες που επέβαλε η αμείλικτη πραγματικότητα της χρεοκοπημένης χώρας – πισθάγκωνα δεμένης στην ανάγκη επιβίωσης της. Δεν χρειάζεται άλλο παράδειγμα: Τα capital controls που θα άνοιγαν «ως την επόμενη Τρίτη» (Νίκος Παππάς), είναι ακόμη εδώ, και σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Τράπεζας της Ελλάδος, θα χρειαστούν δύο ακόμη χρόνια , για την πλήρη άρση τους!
