Σήμερα γίνονται οι εκλογές στην Κεντροαριστερά αλλά ουσιαστικά κρίνεται… ο ΣΥΡΙΖΑ. Όσο κι αν είναι απίστευτο κάτι τέτοιο η αλήθεια είναι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής αυτής θα κρίνει και το μέλλον της κυβέρνησης εν πολλοίς. Το μέλλον του κ. Τσίπρα και της παρέας του οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να φοβούνται τι ξημερώνει η επόμενη ημέρα. Όχι γιατί ξαφνικά μπορεί ο χώρος αυτός να δυναμώσει. Άλλωστε αν δεν μπορέσει να αποδείξει ότι δεν είναι ένα ΠΑΣΟΚ Plus, αλλά κάτι διαφορετικό κι ελπιδοφόρο, τότε δεν θα έχει καμιά τύχη.
Το βασικό στοίχημα είναι να κλέψει ο νέος φορέας όσο περισσότερες ψήφους μπορεί. Να γίνει αν είναι δυνατόν ακόμη και τρίτο κόμμα μέχρι να μπει για τα καλά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Από την αρχή πήραμε θέση ότι η Κεντροαριστερά χρειάζεται αλλαγή σελίδας, νοοτροπίας, ήθους. Ότι χρειάζεται έναν νέο άνθρωπο που δεν θα παίζει τo βρόμικο παιχνίδι που παίζει τώρα όλο το παλιό ΠΑΣΟΚ που συνωστίζεται πίσω από τη Φώφη μαζί με επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα. Το ίδιο τρέμουν και στο Μαξίμου. Μη τυχόν και κάνει καμιά έκπληξη ο Νίκος Ανδρουλάκης, κερδίσει τις εκλογές και γίνει η μεγάλη ανατροπή σε όλο το πολιτικό σύστημα.
Όλοι λένε ότι με τη Γεννηματά στην αρχηγία ο νέος φορέας της Κεντροαριστεράς δεν έχει καμιά ελπίδα να ανακάμψει. Δεν έχει καμιά τύχη να πάρει ένα ικανοποιητικό ποσοστό που θα αποδυναμώσει τον Τσίπρα αλλά και που θα ενισχύσει τις φιλοευρωπαϊκές, μεταρρυθμιστικές προσπάθειες.
Με ό,τι πιο παλιό και τη γνωστή καμαρίλα του ΠΑΣΟΚ πορεύεται η Φώφη. Με Λαλιώτη, Πρωτόπαππα, Χριστοφιλοπούλου, Όθωνα, Λαλιώτη, Ρέππα και λοιπούς παπανδρεϊκούς και γεννηματικούς. Στο κάτω – κάτω, όταν ακούς ότι ο Γ. Παπανδρέου στηρίζει Φώφη τότε το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ψηφίσεις Ανδρουλάκη. Κι όταν βλέπεις τον Ραγκούση να κλείνει συμφωνίες με τη Φώφη τότε λες «δεν είναι δυνατόν. Αυτό το κόμμα είναι πεθαμένο».
Η αλήθεια είναι ότι το brand ΠΑΣΟΚ έχει πεθάνει και θα πρέπει οι διάδοχοι να το καταλάβουν. Πρέπει να ξαναστηθεί από την αρχή ένα ηθικό κόμμα, που θα έχει δημοκρατικές διαδικασίες και δεν θα στηρίζεται σε όλα τα παραπάνω φθαρμένα πρόσωπα που συνέβαλαν στο να είναι η Ελλάδα μια χώρα του βολέματος, της διαφθοράς, της δημαγωγίας. Κάθε πολιτικό σύστημα χρειάζεται ένα κεντρώο κόμμα σοβαρό, φιλοευρωπαϊκό, μεταρρυθμιστικό που θα μπορέσει να αποκρούσει τον λαϊκισμό και την καφρίλα που θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια με το εκλογικό σύστημα που επέλεξε ο Τσίπρας. Μπορεί η Φώφη να κάνει κάτι τέτοιο με όλα τα βαρίδια που έχει από το παρελθόν; Εδώ βγήκε να κάνει καταγγελίες για τις πλημμύρες στη Μάνδρα και δεν της θύμισε κανείς πόσα χρόνια ήταν υπερνομάρχης, δηλαδή η… Δούρου εκείνης της εποχής. Τι έκανε; Τίποτε, μηδενικό έργο κι έρχεται τώρα να καπηλευτεί την κατάσταση.
Όλα αυτά τα βλέπουν και στο Μαξίμου και φοβούνται την πολιτική ανατροπή. Φοβούνται τον… αντι-Τσίπρα μη τυχόν και τους πάρει το μαγαζί, κι άντε να το μαζέψουν μετά τον κόπο που έκανε η δρακογενιά να πάει από το 3% στο 36%.
Γι’ αυτό και οι σημερινές εκλογές έχουν ευρύτερη πολιτική σημασία. Και ίσως είναι η ώρα να αλλάξουν οι συσχετισμοί, να πάθει σοκ το συριζαϊικο σύστημα.
Αλλά ακόμη κι αν κερδίσει η Γεννηματά το πολύ ένα χρόνο να σταθεί στη θέση της. Με την ίδια στο τιμόνι είπαμε ότι δεν έχει καμιά τύχη ο νέος φορέας. Αν αποτύχει τι θα κάνει; Δεν θα παραιτηθεί; Ο Ανδρουλάκης μονά – ζυγά κερδισμένος είναι. Είτε παίρνει το κόμμα τώρα και αναλαμβάνει να κάνει κόμμα ένα συνονθύλευμα προσωπικών στρατηγικών. Είτε περιμένει πότε η Φώφη θα πέσει ωσάν ώριμο φρούτο. Και δεν θα μπορεί κανείς Λαλιώτης να την βοηθήσει.
