Του Αντώνη Πανούτσου
Μετά την καταστροφή στην Μάνδρα, την διαπίστωση για τα αντιπλημμυρικά έργα, την μόλυνση του Σαρωνικού και την αδυναμία να αντιμετωπισθεί και τις πυρκαγιές τον Αύγουστο που η πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση ήταν η επίθεση του Πολάκη στην δικαιοσύνη η εικόνα γίνεται όλο και περισσότερο σαφής. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια κυβέρνηση που πίστεψε ότι μια χώρα μπορεί να κυβερνηθεί στην φιλοσοφία της Ρένας Δούρου ότι τα σκουπίδια μαζεύονται ευκολότερα όταν η αποκομιδή είναι αριστερή. Όταν διαπίστωσε ότι τα έργα δεν καταλαβαίνουν από ιδεολογία μετέτρεψε την χώρα σε ένα αλλά σκηνικό από ταινία του Χόλιγουντ, τα στελέχη του σε ηθοποιούς που ντύνονται ανάλογα με τον ρόλο που την διακυβέρνηση σε σενάριο. Στο οποίο τα δισ. που μαζεύτηκαν από την υπεροφορολόγηση και έπρεπε να γίνουν αντιπλημμυρικά έργα, συντήρηση νοσοκομειακών και αστυνομικών αυτοκινήτων και φάρμακα νοσοκομείων έγιναν αμοιβές συγγενών και φίλων, επιδόματα ΔΕΚΟ και μπουναμάδες για τους συνταξιούχους που βγήκαν από τα λεφτά που τους παρακράτησαν. Η επόμενη κυβέρνηση εκτός από τα γνωστά προβλήματα της οικονομίας θα έχει να αντιμετωπίσει κατεστραμμένες υποδομές και τα θεμέλια ενός κράτους που ξηλώθηκαν για να γίνουν διακόσμηση.
Η επόμενη κυβέρνηση θα έχει να κυβερνήσει ένα κράτος χωρίς υποδομές, με ένα αντιεξουσιαστικό κίνημα που συνήθισε να είναι ασύδοτο. Για να μπορέσει η Ελλάδα να ανακάμψει χρειάζεται ένα τράνταγμα. Ένα jolt. Ξεπερνάει τις ικανότητες μου να μπορέσω να μαντέψω ποιο και πως αλλά είναι απαραίτητο. Και δυστυχώς στην μελέτη των jolts δεν βοηθάει η ιστορία.
Ο Κόνραντ Αντενάουερ είχε βγάλει από τον μεταπολεμικό της λήθαργο την Δυτική Γερμανία καταργώντας το δελτίο πριν από κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Το δελτίο δημιουργούσε την εντύπωση ότι η οικονομία δεν μπορεί να ζήσει κρατική βοήθεια. Η κατάργηση του έδωσε την πίστη στους Γερμανούς ότι μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους. Στην Ελλάδα όμως παρά τις ονειρώξεις του Λαπαβίτσα δεν έχουμε δελτίο. Ο Ρίγκαν είχε αλλάξει την άποψη των αμερικάνων για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση απολύοντας τους ελεγκτές της εναέριας κυκλοφορίας που απεργούσαν αυθαίρετα. Τα διδάγματα της ΕΡΤ, που σημειωτέον δεν έκλεισε αλλά αντικαταστάθηκε από την ΝΕΡΙΤ έδειξαν ότι οι έλληνες πολίτες δεν θέλουν τόσο δραστικές λύσεις. Ο Μαρκεζίνης στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια για να κάνει τους έλληνες να πιστέψουν στην οικονομία όρισε την τιμή του δολαρίου στις 30 δραχμές. Σήμερα όμως η Ελλάδα έχει κοινό νόμισμα με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Άσε που όταν ο Μαρκεζίνης το ξαναδοκίμασε στην δικτατορία το μέτρο απέτυχε. Το σχέδιο Μάρσαλ ακούγεται ελκυστικό. Η Αμερική όμως του Τρούμαν δεν έχει σχέση με την Αμερική του Τραμπ και το σχέδιο Μάρσαλ έγινε για να κρατήσει τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες εκτός κομουνισμού, που τελευταίο προπύργιο του στην Ευρώπη είναι ο Περισσός.
Η Ελλάδα όμως χρειάζεται το jolt που θα την ξυπνήσει. Μπορεί να είναι στην οικονομία ή στην ασφάλεια θα πρέπει να είναι τόσο σύντομο που να γράφεται επάνω σε ένα σπιρτόκουτο, τόσο σαφές που όλοι να το καταλαβαίνουν και πειστικό που να μην μπορεί να αμφισβητηθεί εσωκομματικά. Ακούγεται και είναι δύσκολο να γίνει, είναι όμως το μήνυμα ότι η Ελλάδα από ένα σκηνικό με ηθοποιούς που παίζουν μια κωμωδία που έγραψαν οι ίδιοι έγινε ξανά κανονική χώρα.
