Τεράστιο λάθος του ΑλέξηΤσίπρα η επίθεση σε εφοπλιστές προς τέρψιν του κομματικού ακροατηρίου του
Από τον
Μανώλη Κοττάκη
Ανοιξη του 2005. Ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος βρίσκεται στη μακρινή Ουρουγουάη, όπου έχει ιδρύσει ένα πολιτιστικό ίδρυμα προς τιμήν οικείου προσώπου του. Αίφνης χτυπά το κινητό του τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ο νεαρός υφυπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Καραμανλή, αρμόδιος για την οικονομική διπλωματία, Ευριπίδης Στυλιανίδης. «Κύριε Τσάκο, θέλουμε τη βοήθειά σας για κρίσιμο εθνικό θέμα. Οταν επιστρέψετε στην Αθήνα, θα ήθελα να συναντηθούμε» του είπε χωρίς περιστροφές ο υπουργός. «Με συγκινείς! Πρώτη φορά η πατρίδα ζητά τη βοήθειά μου. Παίρνω το πρώτο αεροπλάνο και επιστρέφω στην Αθήνα αμέσως» του αποκρίθηκε ενθουσιασμένος ο Χιώτης καπετάνιος.
Οταν έφθασε στην Ελλάδα, ο καπετάν Παναγιώτης επισκέφθηκε, μαζί με τον τότε πρόεδρο της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Νίκο Ευθυμίου, το γραφείο του υφυπουργού στον πέμπτο όροφο του παλιού «Αστέρα» στην πλατεία Συντάγματος. Ο Στυλιανίδης τούς εξήγησε ότι η Ελλάδα θέλει να κεφαλαιοποιήσει την επιρροή της ναυτιλίας μας στις σχέσεις της με την Κίνα και τους ζήτησε κάτι απλό εν όψει της μετάβασής του στο Πεκίνο. «Να κάθεστε σε μια γωνιά στο τραπέζι των συνομιλιών, να πίνετε καφέ και να σας βλέπουν οι Κινέζοι».
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Το «κόλπο» έπιασε. Οι Κινέζοι ήθελαν να αυξηθούν οι παραγγελίες Ελλήνων εφοπλιστών στα ναυπηγεία τους. Οι Ελληνες ήλεγχαν εκείνη την εποχή το 40% των ετήσιων ναυλώσεων μεταφοράς πετρελαίου προς τη ραγδαία αναπτυσσόμενη Κίνα. Σε εκείνο το ταξίδι έγινε η πρώτη επαφή με το τότε ηγετικό στέλεχος της Cosco, τον περίφημο Κάπτεν Γουέι, ο οποίος ήταν το νούμερο 5 στην ιεραρχία του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος. Εναν χρόνο μετά επισκέφθηκε την Κίνα ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, έχοντας μαζί του τον καπετάν Παναγιώτη και μεγάλη αντιπροσωπία επιχειρηματιών από τον κόσμο της ναυτιλίας. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Σήμερα οι Κινέζοι είναι μεγάλοι επενδυτές στην πατρίδα μας και κάνουν τους Γερμανούς να απορούν.
Γιατί όμως θυμήθηκα όλη αυτή την ωραία ιστορία; Μα γιατί παρατηρώ την επίθεση που εξαπολύει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω των κομματικών εντύπων του στον κόσμο της ναυτιλίας όλο το Σαββατοκύριακο με αφορμή τα «Paradise Papers». Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος στα χρόνια της διακυβέρνησής του προστάτεψε την ελληνική ναυτιλία από τις παράλογες απαιτήσεις Σόιμπλε (ο οποίος έδινε εξετάσεις στους Γερμανούς εφοπλιστές χρηματοδότες του CDU), δείχνει τώρα να υποκύπτει στον πειρασμό του λαϊκισμού.
Επιχειρεί να συνδέσει την τυχόν φοροδιαφυγή εμπλεκομένων στα «Paradise Papers» με τη χρεοκοπία της χώρας. Θα ήλπιζε κανείς ότι οι κατά καιρούς συναναστροφές του με εκπροσώπους του κόσμου της ναυτιλίας, δημόσιες και ιδιωτικές, θα τον είχαν βοηθήσει να καταλάβει ότι τα τονάζ της ναυτιλίας μας δίνουν ειδικό βάρος σε όποιον Ελληνα πρωθυπουργό ήθελε να αξιοποιήσει την παγκόσμια επιρροή της. Το επισημαίνω: την παγκόσμια.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που είχε αντιληφθεί εγκαίρως τη δύναμή τους, συμβούλευε: «Να τα βάζετε, αν χρειάζεται, με τους βιομηχάνους, οι οποίοι έχουν ρίζα και δεν μπορούν να φύγουν από την Ελλάδα , όχι με τους εφοπλιστές. Αυτοί έχουν φτερά και πετάνε!»
Τι θέλει να κάνει, λοιπόν, ο κύριος πρωθυπουργός; Να αθροίσει τον Τσάκο και τον κάθε Τσάκο που δεν είχε ποτέ διαπλοκές στην Ελλάδα με τους εθνικούς προμηθευτές του ΠΑΣΟΚ, που είχαν έναν και μοναδικό πελάτη, το κράτος; Και να τον βαφτίσει «φοροφυγά» πώς; Οταν καράβι που έχει ναυπηγηθεί, λ.χ., στην Κορέα με δάνειο αγγλικής τράπεζας φεύγει από τη Σιγκαπούρη και μεταφέρει φορτίο στην Αμβέρσα χωρίς στάση στον Πειραιά, έχει παράξει εισόδημα στην Ελλάδα για να φορολογηθεί εδώ;
Εάν για κάτι πρέπει να ελεγχθούν κάποιοι άλλοι Ελληνες εφοπλιστές είναι, από όσο ξέρω, για δύο πράγματα. Κατέβαλαν το ποσό που τους αντιστοιχεί στο κράτος με βάση την έκτακτη εισφορά που συμφωνήθηκε επί Σαμαρά; Οσοι δεν το έκαναν, ναι, χρειάζονται «μανταλάκια». Τους αξίζουν. «Γύρισαν», επίσης, τα δάνεια που έλαβαν από συστημικές τράπεζες χωρίς εγγυήσεις τον καιρό που το χρήμα έρρεε; Εάν όχι, και εδώ χρειάζονται «μανταλάκια».
Αλλά από το σημείο αυτό ώσπου να απαιτεί το κράτος να φορολογήσει παγκόσμιο εισόδημα παραχθέν στους ωκεανούς του πλανήτη προς τέρψιν του κομματικού ακροατηρίου, αυτό είναι τεράστιο λάθος. Η ελληνική ναυτιλία είναι asset για την πατρίδα, όχι βορά στο εσωτερικό πολιτικό παίγνιο.
ΥΓ.: Την τελευταία ταινία του Βούλγαρη για την εκτέλεση της Καισαριανής τη χρηματοδότησε ο Σπύρος Πολέμης.
