Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Και οι «έξω»… λένε και κλαίνε!

Του Θανάση Κ.
Όπως σας είχα προειδοποιήσει ένα-δύο φορές από τα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρη, οι συνομιλίες για σχηματισμό νέου κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία, ναυάγησαν. Επί του παρόντος τουλάχιστον.
–Πριν μερικές εβδομάδες σας έλεγα ότι είναι δύσκολο «να τα βρουν» μεταξύ τους. Γιατί οι απόψεις των δύο μικρότερων κομμάτων (Πράσινων και Φιλελευθέρων) είναι διαμετρικά αντίθετες – και στα φορολογικά και στο μεταναστευτικό.
Αποδείχθηκε ουσιαστικά αδύνατο, γιατί διαφώνησαν ακριβώς σε αυτά τα δύο.
–Σας έλεγα ακόμα, ότι ένα πιθανό «ναυάγιο» θα δημιουργήσει – για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρονικά – σοβαρό κίνδυνο ακυβερνησίας στη Γερμανία.
Σήμερα ολόκληρος ο Γερμανικός Τύπος – και μεγάλο μέρος του υπόλοιπου Ευρωπαϊκού – μιλάει ακριβώς γι’ αυτό: για σοβαρό κίνδυνο ακυβερνησίας στη Γερμανία.
–Σας έλεγα επίσης, ότι κάτι τέτοιο θα είχε δυσμενέστατες επιπτώσεις στη κυβέρνηση Τσίπρα.
Σήμερα μέρος του διεθνούς τύπου αποδίδει την δυσμενή θέση στην οποία έχει περιέλθει το κυρίαρχο ως χθες Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα σε δύο θέματα – εκ των οποίων το ένα σχετίζεται έμμεσα με την κυβέρνηση Τσίπρα και το άλλο άμεσα:
–Με το γεγονός ότι η Μέρκελ κράτησε πολύ «εφεκτική στάση» απέναντι στο κύμα λαθρομεταναστών – προσφύγων που σάρωσε την Ευρώπη. Αυτό το κύμα το προκάλεσε ο Τσίπρας, όταν άνοιξε τα σύνορα, εκατοντάδες χιλιάδες πέρασαν μέσα από το «Βαλκανικό διάδρομο» και έφτασαν στην κεντρική Ευρώπη. Οι περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες πάνω στο «διάδρομο», έσπευσαν αμέσως να τον κλείσουν – τελικά έκλεισαν και τα σύνορα τους με την Ελλάδα!
Η κ. Μέρκελ δεν συμφώνησε μαζί τους. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει σημαντικό μέρος της εκλογικής της δύναμης προς το ακροδεξιό AfD, ενώ και η Αυστρία μετακινήθηκε στα δεξιά και η Ολλανδία – το ίδιο και η Πολωνία και η Τσεχία και η Σλοβακία.
Η κ. Μέρκελ πλήρωσε η ίδια πανάκριβα την πολιτική της στο μεταναστευτικό! Δηλαδή την πολιτική Τσίπρα που δημιούργησε εντελώς νέες καταστάσεις και προβλήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τελικά και στην ίδια τη Γερμανία.
–Το άλλο θέμα που προκάλεσε πρόβλημα στην κ. Μέρκελ ήταν το τρίτο Μνημόνιο προς την Ελλάδα (του Τσίπρα), ενώ η χώρα έβγαινε ήδη από την εποχή των μνημονίων (στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά). Όπως βγήκαν τελικά όλες οι υπόλοιπες χώρες που είχαν μπει σε αντίστοιχο πρόγραμμα: η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος.
Τις παραμονές των γερμανικών εκλογών, τόσο τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στους Χριστιανοδημοκράτες όσο και εκείνα που πρόσκεινται στους Σοσιαλδημοκράτες (αυτοί οι τελευταίοι είδαν με κάποια «συμπάθεια» τον Τσίπρα – τουλάχιστον αφότου υπέγραψε τα πάντα), προσπαθούσαν να δώσουν την εικόνα ότι το τρίτο Ελληνικό πρόγραμμα «βρίσκεται σε καλό δρόμο».
Αλλά οι Χριστιανοδημοκράτες έχασαν δύναμη, οι Σοσιαλδημοκράτες καταποντίστηκαν, οι δυνάμεις που για τον ένα ή τον άλλο λόγο, ΔΕΝ επιθυμούν να συνεχιστεί η βοήθεια προς την Ελλάδα (και συζητούν ξανά ακόμα και το Grexit) κέρδισαν έδαφος – ενώ τώρα προέκυψε και «ακυβερνησία» στη Γερμανία!
Από το περασμένο καλοκαίρι – πριν ακόμα από τις Γερμανικές εκλογές και αμέσως μετά την εκλογή Μακρόν στη Γαλλία – προετοιμάζονταν μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη: Κυρίως η επιλογή μιας Ευρώπης «πολλών ταχυτήτων»: με την Ελλάδα στην πέμπτη ταχύτητα!
Ουσιαστικά σε μια «υγειονομική ζώνη καραντίνας» του ευρώ.
Αυτό ήταν «πολύ κακά νέα» για την Ελλάδα.
Τώρα, με αποδυναμωμένη πια τη θέση της κας Μέρκελ, κι αυτό το σχέδιο βρίσκεται πια στον αέρα. Κι αυτό είναι ακόμα χειρότερα νέα για την Ελλάδα.
Κι έτσι μέσα σε ένα-ενάμιση χρόνο, όλα ήλθαν τα πάνω κάτω – στην Ευρώπη και πέραν αυτής:
* Στη Βρετανία μέχρι και τα μέσα Ιουνίου του 2016, δηλαδή λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα για το Brexit, όλες οι προβλέψεις έδειχναν ότι θα καταψηφιστεί το Brexit. Όμως, όταν άνοιξαν οι κάλπες, το Brexit είχε επικρατήσει – κατά κράτος μάλιστα.
Σύμφωνα με όλους τους παρατηρητές, εκείνο που έγειρε την πλάστιγγα μέσα στην Βρετανική κοινωνία κατά της συμμετοχής στην Ευρώπη, ήταν το κύμα λαθρομεταναστών και προσφύγων που είχε σαρώσει τις ευρωπαϊκές χώρες, είχε φτάσει στο Καλέ – απέναντι από τις Βρετανικές ακτές – και απειλούσε να περάσει απέναντι. Την ώρα που και η Βρετανία και η Γαλλία και οι άλλες δυτικο-ευρωπαίκές κοινωνίες έτρωγαν το ένα χτύπημα τζιχαντιστικού τρόμου μετά το άλλο.
Ποιος είχε ανοίξει το δρόμο γι’ αυτό το κύμα λαθρομεταναστών στην Ευρώπη; Το ξέρουμε όλοι πολύ καλά! Έτσι;
* Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 2016, στις ΗΠΑ, η Χίλαρι θεωρούνταν το «φαβορί» για την εκλογή στην Αμερικανική Προεδρία.
Και το ίδιο το βράδυ των εκλογών οι περισσότεροι έσπευσαν να πανηγυρίσουν τη «νίκη» της. Που αποδείχθηκε ωστόσο fake news.
Τελικώς εξελέγη ο Ντοναλντ Τράμπ!
Όπως φαίνεται εκ των υστέρων, εκείνο που προκάλεσε συσπείρωση γύρω από τον Τράμπ ήταν η πολιτική του να για πιο αυστηρό έλεγχο της λαθρομετανάστευσης από το Μεξικό. Και από τις μουσουλμανικές χώρες.
* Φέτος, το 2017 πλέον, σε μια σειρά κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων το ίδιο φαινόμενο: Στην Ολλανδία, στη Γαλλία, στην Αυστρία, στη Γερμανία, οι κοινωνίες μετακινήθηκαν δεξιότερα. Σαφώς δεξιότερα.
Και σχεδόν παντού καταλυτικό ρόλο έπαιξε το κύμα λαθρομεταναστών. Όχι η «οικονομική κρίση». Από οικονομική άποψη, το 2017 αποδείχθηκε πολύ καλή χρονιά – χρονιά ανάπτυξης με υψηλότερο ρυθμούς δεκαετίας!
Εκείνο που έσπρωξε ψηφοφόρους στα ακροδεξιά κόμματα – ή έσπρωξε κεντροδεξιά κόμματα πολύ δεξιότερα, για να συγκρατήσουν τους ψηφοφόρους τους – ήταν το κύμα των λαθρομεταναστών και τα χτυπήματα των τζιχαντιστών που συνδέθηκαν αναπόφευκτα με τους λαθρομετανάστες.
Το κύμα των λαθρομεταναστών, όπως ξέρουμε το προκάλεσε ο Τσίπρας. Εκείνος άνοιξε τα σύνορα που η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά είχε καταφέρει να ελέγξει, να θωρακίσει (και να παλιννοστεί μέσω «Αμυγδαλέζας», όσους ελάχιστους πέρναγαν και τότε προς τα ελληνικά νησιά).
Η σύνδεση της λαθρομετανάστευσης μέσω Ελλάδας με τα τρομοκρατικά χτυπήματα στις ευρωπαϊκές πόλεις είναι άδικη! Οι περισσότεροι τζιχαντιστές που χτύπησαν και προκάλεσαν δεκάδες θύματα στις ευρωπαϊκές πόλεις ήταν Ευρωπαίοι πολίτες. Που είχαν γεννηθεί στην Ευρώπη. Ή μετανάστες που είχαν έλθει από αλλού – όχι μέσω «βαλκανικού διαδρόμου» και Ελλάδος.
Υπήρξαν βέβαια και ελάχιστοι που πέρασαν από εδώ. Ελάχιστοι όμως.
Αλλά τη «σύνδεση» αυτή η ίδια η κυβέρνηση Τσίπρα την προκάλεσε:
–Όταν η κ. Τασία – αρμόδια υπουργός του Τσίπρα τότε – ουσιαστικά διακήρυσσε δημόσια «έρχονται, λιάζονται και ύστερα… εξαφανίζονται», πώς λέτε ότι το εξέλαβαν οι εταίροι μας;
Ότι εμείς τους φέρνουμε από απέναντι, τους δίνουμε 6μηνη προσωρινή άδεια και ύστερα τους προωθούμε στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Μόνη της ομολογούσε, την επίσημη «ανάμιξη» της χώρας μας!
–Κι ύστερα ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διακήρυσσε κι αυτός δημόσια τότε: να μας κάνουν τα χατίρια οι Ευρωπαίοι (στη διαπραγμάτευση με το Βαρουφάκη) αλλιώς θα τους στείλουμε τζιχαντιστές!
Τι σήμαινε αυτή η… συμπαντική μακακία που ξεστόμισε τότε;
Ότι έβαλε και τη σφραγίδα της «ομολογίας»!
Για ένα «έγκλημα» που η Ελλάδα δεν έκανε – αλλά όλοι έσπευσαν να της το αποδώσουν, αφού το είχε δημόσια και επίσημα «ομολογήσει»…
* Τέλος, πριν ένα σχεδόν χρόνο, όταν αποχωρούσε ο Ομπάμα από την Προεδρία, επισκέφθηκε το Βερολίνο όπου υποτίθεται ότι «παρέδωσε την ηγεσία της προοδευτικής παγκοσμιοποίησης» και την κυρίαρχης «πολιτικής ορθότητας» στη κ. Μέρκελ! (Μετά την εκλογή Τράμπ στο Λευκό Οίκο…)
Αυτός ήταν ο συμβολισμός που καταγράφηκε τότε διεθνώς.
Σήμερα – λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα – η κυρίαρχη «πολιτική ορθότητα» τρώει το ένα χαστούκι μετά το άλλο παντού – τελικώς και στην ίδια τη Γερμανία.
Και η κ. Μέρκελ δεν έχει που ακριβώς να «παραδώσει την ηγεσία» ενός «κινήματος» που ηττάται κατά κράτος.
Πίσω απ’ όλα αυτά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναδεικνύεται από το διεθνή Τύπο η καρικατούρα του Τσίπρα. Ενός πολιτικού «μιας χρήσεως», που δεν μπόρεσε να σώσει τη χώρα του (που ήταν πολύ κοντά στην οριστική έξοδο από την κρίση), αλλά μπόρεσε σε ενάμιση χρόνο, να κάνει τεράστια ζημιά παντού αλλού!
Ο ορισμός του επικίνδυνου ανόητου, είναι: «αυτός που δεν μπορεί να κάνει καλό ούτε στον εαυτό του, αλλά αν του δοθεί μισή ευκαιρία, μπορεί να κάνει μεγάλο κακό σε όλους τους άλλους!
Παρακαλούνται όσοι το παίζουν «προοδευτικοί», την επόμενη φορά να προσέχουν λίγο παραπάνω. Και να είναι λίγο πιο σοβαροί.
Ευνοούν ανθρωπάκια ή στηρίζουν «καραγκιοζάκια», που δεν κάνουν μόνο κακό στη δύσμοιρη χώρα τους. Μπορούν να κάνουν και γενικότερη ζημιά.
Κι όσον αφορά την εικόνα μέσα στην Ελλάδα, τι να πούμε;
–Περιμένει κανείς να εφαρμοστούν μεταρρυθμίσεις από μια κυβέρνηση που δεν μπορεί ούτε το κτήριο της Βουλής να προστατέψει από τους κουκουλοφόρους του «Ρουβίκωνα»;
–Ούτε το ίδιο το Πεντάγωνο να περιφρουρήσει από τον «ακτιβισμό» των κουκουλοφόρων;
–Θα έλθει κανείς σοβαρός να επενδύσει σε μια χώρα όπου «εξαίρουν» τον …ακτιβισμό των κουκουλοφόρων τρομοκρατών;
Για σκεφτείτε το…
Έχουν μετατρέψει μια χώρα που έτσι κι αλλιώς είχε προβληματικό διοικητικό μηχανισμό – αλλά έμπαινε σε κάποια τάξη τα προηγούμενα χρόνια – σε αληθινό ξέφραγο αμπέλι πια, που το σαρώνουν: λαθρομετανάστες, ΜΚΟ διακινητών, «Ρουβίκωνες», θεομηνίες, πυρκαγιές και πετρελαιοκηλίδες.
Έχουν μπλοκάρει τα πάντα, κλείνουν και τα λίγα εργοτάξια που υπήρχαν και δεν λειτουργεί τίποτε.
Ενώ την ίδια στιγμή οι ζημιές που επέφερε η «πρώτη φορά Αριστερά» στην Ελλάδα, επεκτείνονται πλέον πολύ πέρα από τα σύνορά της και μεταστρέφουν στα δεξιά τις κοινωνίες παντού αλλού.
Πάμε για μεγάλες ανατροπές. Και στην Ευρώπη και εδώ!
Βρισκόμαστε στη φάση όπου ο «χρήσιμος ηλίθιος» μπορεί πολύ εύκολα να γίνει «αποδιοπομπαίος τράγος»!
Γιατί τώρα που βρέθηκαν στα ζόρια οι μικρού βεληνεκούς ξένοι ηγέτες, χρειάζονται οπωσδήποτε ένα «αποδιοπομπαίο τράγο»!
Οπωσδήποτε! Και ποιον νομίζετε ότι θα επιλέξουν;
ΥΓ: Πολύ φοβάμαι πως εκείνο το… «Σαμαρά θα λέτε και θα κλαίτε» ισχύει πλέον και διεθνώς.
Ας πρόσεχαν.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ