Το Πάσχα του 2018 θα βαράνε τα νταούλια για “ανάσταση” έξω από τα μνημόνια. Τότε που τα χρέη 4 εκατ. ιθαγενών θα ξεπερνάνε το 1 δισ. τον μήνα.
Δουλεύουν εμάς αλλά δουλεύονται και μεταξύ τους. Δεν εξηγείται αλλιώς. Ό,τι και να τους πεις η βλακωδέστατη απάντησή τους είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας βγάλει από τα μνημόνια.
Εξήντλησαν τα κανονικά ψέματα. Έκαναν, σε δύο χρόνια, τις κωλοτούμπες που κάνει ένα τσίρκο σε 20 χρόνια. Και τώρα περνάνε στη σφαίρα της βλακείας.
Τι άλλο είναι η φτηνιάρικη καραμέλα της αισιοδοξίας ότι τον Αύγουστο του 2018 θα βγούμε από τα μνημόνια.
Το είπαν και το γιόρτασαν οι Ιρλανδοί αλλά κατά την τριετή κρίση που πέρασαν (μέσα στα μνημόνια) έχτισαν μια οικονομία έτοιμη να πετάξει αμέσως μετά την έξοδο. Και πέταξε στο 7% ανάπτυξης ενώ δεν λέει να κατέβει παρακάτω. Γιατί την συντηρούν οι περισσότερες από 200 δισ. επενδύσεις που περίμεναν έξω από την πόρτα τους.
Το είπαν και το γιόρτασαν οι Πορτογάλοι αλλά είχαν έτοιμες τις περισσότερες επενδύσεις που μοιράσθηκαν στη Νότια Ευρώπη. Πάνω από 150 δισ. οι ιδιωτικές επενδύσεις στην Πορτογαλία από το 2015 και με την ανεργία να κατεβαίνει στα χαμηλά της Ευρώπης.
Το είπαν και το γιόρτασαν οι Κύπριοι αλλά δεν είχαν να κάνουν με 100 δισ. ληξιπρόθεσμα χρέη από τους εξαθλιωμένους εργαζόμενους και συνταξιούχους όπως εμείς…
Εμείς τι να γιορτάσουμε; Τι θα αλλάξει στην καθημερινή μας ζωή η πιθανή έξοδος από τα μνημόνια όταν είμαστε και θα είμαστε σε πέλαγος φτώχειας και απραξίας για δεκαετίες.
Για δύο γενιές, μετά τη σημερινή, ασφαλώς και σημαίνει κάτι η έξοδος από τα μνημόνια. Αλλά για εμάς, από σήμερα και μέχρι το 2030 (τουλάχιστον), δεν σημαίνει τίποτε.
Έξοδος από τα μνημόνια λογίζεται, αν οι επενδύσεις, 200 δισ. (το λιγότερο, που χρειάζεται η οικονομία μέχρι το 2020) ήταν έτοιμες στα χαρτιά και αρχίζει το χτίσιμο των μονάδων.
Στα δικά μας χαρτιά τα μόνο σίγουρα είναι κάποια κεφάλαια που έριξε η Fraport στα αεροδρόμια που πήρε. Αυτά γυροφέρνει η κυβέρνηση για επενδύσεις του 2017 και ας λυσσάξανε να μην γίνουν.
Έξοδος από τα μνημόνια έχει σημασία αν ρίχναμε στην οικονομία τα κάπου 4 δισ. ευρώ που εξασφάλιζε το Πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων μέχρι το 2015 και τα οποία με το ζόρι είναι τώρα στο 1,4 δισ. γιατί αλλιώς χάνουμε το πλεόνασμα αλλά και την παραμονή στην εξουσία…
Έξοδος από τα μνημόνια έχει σημασία αν ταυτόχρονα ανακάμψει ο κύκλος εργασιών σε μεγάλους και μικρομεσαίους που είναι και θα παραμείνει σε κάμψη, κατά 60%, και όλο το 2018 καθώς η ανασφάλεια (κυρίως) των μικρομεσαίων, για δράση, από 20% που ήταν το 2015 διπλασιάσθηκε ήδη και βαδίζει προς το 50%.
Έξοδος από τα μνημόνια θα έχει αξία αν, στην πράξη, επιστρέψει η ρευστότητα, από το μείον 62% που είναι σήμερα. Όταν επανέλθουν οι παραγγελίες, από το μείον 57% που είναι σήμερα. Και όταν οι μονάδες που λογαριάζουν να κάνουν, έστω και μια επέκταση, δεν είναι μόνο το 4,2% του συνόλου.
Έξοδος από τα μνημόνια “μετράει” πραγματικά στην οικονομία αν η αγορά εργασίας επανέλθει στα συγκαλά της από τη μειωμένην απασχόληση του 36,4% των επιχειρήσεων. Και εφόσον το 45% των επιχειρήσεων, η μία στις δύο δηλαδή, σταματήσει να εφαρμόζει σύστημα ευέλικτων μορφών εργασίας.
Να λοιπόν γιατί δουλεύονται και μεταξύ τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ενώ ξέρουν πως αυτή η (μερική μόνο) μαύρη εικόνα της οικονομίας θα μείνει και μετά την λεγόμενη έξοδο από τα μνημόνια (καθώς δεν υπάρχουν προϋποθέσεις ή σχεδιασμός για αξιοποίηση του τερματισμού των μνημονίων) ετοιμάζονται να προπαγανδίσουν για επαναστάσεις και “αναστάσεις στην οικονομία.
Αλλά μας αρέσει δεν μας αρέσει το τέλος στα μνημόνια (αν συμβεί το 2018) θα οφείλεται μόνο στο ότι οι δανειστές δεν μπορούν να πείσουν τους δικούς τους φορολογούμενους για νέα χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους – μπαταχτσή. Η πραγματική έξοδος από τη μνημονιακή μας εποχή θα γίνει μόνο αν κατορθώσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι ορατό, μέχρι και το 2030 όταν, έως το 2027, οφείλεις να πληρώσεις, μόνο σε τόκους χρέους, 85 δισ. ευρώ.
Του Γιώργου Κράλογλου
