Του Θωμά Παπαλιάγκα
Και ενώ σε όλη την Ευρώπη, με προτροπή και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κινούνται προς την κατεύθυνση της μείωσης του δημοσιονομικού κόστους θέτοντας ξεκινώντας από την ορθή διαχείριση των Δημοσίων Συμβάσεων, στην Ελλάδα της κυβέρνησης του Σύριζα πρωτοπορούμε για άλλη μια φορά προς κατεύθυνση αδιαφανή. Και άρα αντιλαϊκή, αφού δεν προστατεύει τα χρήματα του φορολογουμένου, και υπέρ κάποιων επιτήδειων της εξουσίας, αφού μετριάζει – και υπό προϋποθέσεις απαλλάσσει – τους πολιτικούς από τον «βραχνά» των προληπτικών ελέγχων για τις δημόσιες συμβάσεις από την αρμόδια αρχή.
Στις 08/11/2017 ο Υπ. Οικονομίας, διαπράττει ίσως ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά εγκλήματα στην πρόσφατη πολιτική μας ιστορία καταθέτοντας προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή μια διάταξη από αυτές που διατυπώνονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην αντιληφθεί κανείς εκ των βουλευτών και των ενδιαφερομένων περί τίνος πρόκειται.
Παραθέτουμε επί λέξει: «στην υποπερίπτ. γγ’ του τρίτου εδαφίου γ’ της παρ. 2 του άρθρου 2 του νόμου 4013/2011 (Α’ 204) διαγράφεται η λέξη «σύμφωνη». Το τελευταίο εδάφιο της περιπτ. γ’ της παρ. 2 του άρθρου 2 του νόμου 4013/2011 αντικαθίσταται ως εξής: «μετά την άπρακτη παρέλευση της ως άνω προθεσμίας οι σχετικές πράξεις μπορούν να εκδοθούν και χωρίς τη γνώμη της αρχής».
Υπενθυμίζουμε πως σύμφωνα με το Άρθρο 2: ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΑΑΔΗΣΥ-Ν.4013/2011 (με τροποποιήσεις) η Ανεξάρτητη Αρχή γνωμοδοτεί για τη νομιμότητα κάθε διάταξης σχεδίου νόμου ή κανονιστικής πράξης που αφορά στις δημόσιες συμβάσεις και συμμετέχει στις οικείες νομοπαρασκευαστικές επιτροπές. Τα αρμόδια όργανα οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τη γνώμη της Αρχής.
Τι σημαίνει λοιπόν αυτό, κύριοι της κυβέρνησης; Ότι η Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων μετατρέπεται σε απλό συμβουλευτικό όργανο το οποίο πλέον θα εκδίδει μη δεσμευτικές γνωμοδοτήσεις; Τι εξυπηρετεί αυτή η υποβάθμιση ενός τόσο σημαντικού για τα συμφέροντα του άγρια φορολογούμενου λαού μας οργάνου;
Η Δημοκρατική Ευθύνη έχει ήδη θέσει ως ένα από τα μείζονα θέματα την διαχείριση των Δημοσίων Συμβάσεων και έχει προτείνει στο πρόγραμμά της ένα πολύ καθαρό και καινοτόμο σύστημα για τις δημόσιες συμβάσεις.
Υπενθυμίζουμε για ακόμα μια φορά:
Σύμφωνα με στοιχεία της Εurostat (Δεκέμβριος 2014), οι δαπάνες της Κεντρικής Κυβέρνησης (κεντρική διοίκηση και Οργανισμοί Κοινής Ωφέλειας) για δημόσιες συμβάσεις ανήλθαν το 2013 σε 16,23 δις ευρώ ή περίπου 9% του Α.Ε.Π. χωρίς τις δαπάνες των υπολοίπων φορέων της γενικής κυβέρνησης. Εάν συμπεριληφθούν και οι δαπάνες των φορέων αυτών, το σύνολο της ετήσιας δαπάνης της Γενικής Κυβέρνησης για δημόσιες συμβάσεις είναι πολύ πιθανό να κυμαίνεται στα επίπεδα του μέσου όρου των χωρών μελών της Ε.Ε. και να διαμορφώνεται τουλάχιστον σε 25 δις ευρώ ετησίως, δηλαδή περίπου 14% του Α.Ε.Π.
Η δημόσια σπατάλη θα ξεπεράσει κάθε όριο και μπορεί να φτάσει σε ύψος τα έσοδα ενός ΕΝΦΙΑ κάθε χρόνο.
Και αναρωτιόμαστε:
Πού είναι η Αντιπολίτευση σε αυτή την περίπτωση; Γιατί κανείς δεν μιλάει; Τι κρύβεται πίσω από αυτή την σιωπή; Πώς είναι δυνατόν 300 άνθρωποι, 600 μάτια, να μην βλέπουν το οφθαλμοφανώς σκανδαλώδες;
