“Η Δημοκρατία δεν πρέπει να είναι θεσμός που εξισορροπεί συμφέροντα και αποκοιμίζει συνειδήσεις, αλλά εργαλείο επιβολής της θέλησης των πολλών.
Είναι ένας διαρκής αγώνα, να κερδίσουμε συνειδήσεις και να ξαναβάλουμε τις μάζες στο πεδίο της πολιτικής πάλης”.
Η δήλωση, δεν ανήκει σε κάποιον μαθητή των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, ούτε σε κάποιο ηγετικό στέλεχος του ΚΚΣΕ ή της Κομσομόλ, τον καιρό της παντοδυναμίας τους στην ΕΣΣΔ.
Η δήλωση αυτή δημοσιοποιήθηκε από τον προσωπικό (και επαληθευμένο) λογαριασμό του Αλέξη Τσίπρα, στο Twitter! Καθώς αποτελούσε μέρος μιας ομιλίας του σε συνέδριο κατά των… ανισοτήτων!
Πρόκειται για ένα ακόμη επικό τρολλάρισμα του πρωθυπουργού προς τους πολίτες ή για κάτι άλλο;
Γιατί να θεωρήσει κανείς ότι ήταν ένα ακόμη (εξαιρετικά επιτυχημένο) τρολλάρισμα των πολιτών από μέρους του; Μα επειδή η ειρωνεία-αντίφαση μεταξύ του θέματος του συνεδρίου και της πραγματικής στόχευσης ενός Δημοκρατικού πολιτεύματος (της προστασίας των δικαιωμάτων κάθε ατόμου και των μειονοτήτων), είναι τόσο μεγάλη και εξόφθαλμη, ώστε να μοιάζει απίθανη η όποια άλλη αιτιολογία.
Από την άλλη πλευρά, εφόσον πρόκειται για κάποιο διαφορετικό λόγο (ο οποίος να μην εμπλέκει (ποινικά) ζητήματα παραβίασης του Συντάγματος ή ανατροπής του πολιτεύματος) αυτός δεν μπορεί παρά να είναι ένας: η άγνοια του πρωθυπουργού!
Άγνοια για το τι ορίζεται σαν δημοκρατικό πολίτευμα, άγνοια της ουσίας το Ευρωπαϊκό ιδεώδες, άγνοια των βασικών προϋποθέσεων για την ύπαρξη και ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας!
Όποια πάντως και αν είναι η αιτία που ο Αλέξης ξεστόμισε τα παραπάνω απίστευτα, δεν παύει ούτε για δευτερόλεπτο, να συγκλονίζει το γεγονός πως, ένας εκλεγμένος πρωθυπουργός Ευρωπαϊκής χώρας, σκιαγραφεί σαν στόχο του ένα απόλυτα Μαρξιστικό-Λενινιστικό όραμα!
Πρόκειται για ένα συμβάν, για το οποίο κανένας δεν επιτρέπεται να αδιαφορήσει. Ή να επιτρέψει να χαθεί στη λήθη του χρόνου. Διότι αποτελεί μία από τις καλύτερες, πλέον ξεκάθαρες και εντονότερες ενδείξεις σε τι πραγματικά πιστεύει, ονειρεύεται και στοχεύει ο άνθρωπος που οι Έλληνες πολίτες έχρισαν ηγέτη της χώρας, μέχρι το 2019 (τυπικά τουλάχιστον)!
Αντίστοιχα μεγάλη προσοχή και σημασία, για τους παραπάνω αλλά και επιπλέον οικονομικούς λόγους, χρειάζεται να δοθεί σε μια αποστροφή της ομιλίας του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης, στο ίδιο συνέδριο.
Ο κύριος Δραγασάκης ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας πληροφόρησε ότι “Η φιλελεύθερη αφήγηση “να παράγουμε πρώτα πλούτο & μετά να τον μοιράσουμε” ευνοεί την αύξηση των ανισοτήτων. Η δίκαιη παραγωγή πλούτου, η δίκαιη διανομή & η προοδευτική αναδιανομή του πρέπει να είναι παράλληλες διαδικασίες”.
Διατυπώνοντας με αυτόν τον τρόπο δημόσια, ένα ακόμη Μαρξιστικό δόγμα και οριοθετώντας το σαν κυβερνητικό στόχο! Δίνοντας έτσι την δυνατότητα να αποκαλυφθεί ένα σημαντικό μέρος των όσων διεργασιών γίνονται και υφίστανται στα μυαλά των κορυφαίων της κυβέρνησης και συζητιούνται στα ανώτατα όργανα του κόμματος!
Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να αποδώσει αυτήν την “εκμυστήρευση μύχιων πόθων” της Συριζαϊκής νομενκλατούρας, στην τεράστια πίεση που δέχεται ο κυβερνητικός συνασπισμός τον τελευταίο καιρό, από διάφορες μεριές.
Η υπόθεση της αγοραπωλησίας όπλων που θα συζητηθεί σήμερα στη Βουλή, κάθε άλλο παρά ασήμαντη αποδεικνύεται. Είναι δε προφανές ότι ο Πάνος Καμμένος απαιτεί πλέον από τον κυβερνητικό του εταίρο, να έχει την πρέπουσα στήριξη.
Εκ του αποτελέσματος δε, είναι προφανέστατο ότι έχει τον τρόπο και να την διεκδικεί και να την κερδίζει. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος, είναι πολύ δύσκολο (έως αδύνατο) να μάθει κανείς. Αλλά καθόλου δύσκολο να το φανταστεί…
Υπάρχει κάποιος που μπορεί να πιστέψει ότι το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα δεν ήξερε την ημερήσια διάταξη της Βουλής, όταν κανόνιζε τα της επίσκεψης σε Παρίσι και Βρυξέλλες; Δεν νομίζω. Είπαμε άχρηστοι και ανίκανοι, αλλά όχι κι έτσι. Ακόμη και σε αυτές τις ιδιότητες, υπάρχει όριο…
Εκτός δε από την υπόθεση της πώλησης, υπάρχει σημαντική συσσώρευση προβλημάτων, γύρω από την κυβερνητική ευστάθεια. Η περίπτωση των συνομιλιών Καμμένου (πάλι) με τον ισοβίτη κατάδικο, η ανανεωμένη και έντονη δυναμική της Κεντροαριστεράς είναι δύο μόνο παραδείγματα.
Θα μπορούσε λοιπόν όλη αυτή η πίεση, να επιφέρει την εξωτερίκευση σχεδίων εφαρμογής ενός κομμουνιστικού, μη δημοκρατικού καθεστώτος; Σαφώς και ναι!, Αν μη τι άλλο, σαν μια προσπάθεια συσπείρωσης όλων εκείνων που, ακόμη και σήμερα, εξακολουθούν να πιστεύουν στις παρωχημένες ιδεολογίες που πρέσβευε ο κομμουνισμός.
Η σωστή απάντηση όμως, αυτή που πρέπει να ληφθεί υπόψη, είναι πως στην συγκεκριμένη περίπτωση, η αιτία είναι εντελώς αδιάφορη. Διότι, το σημαντικό της υπόθεσης, βρίσκεται στο ότι αυτοί οι μύχιοι πόθοι, ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
Αυτό το γεγονός είναι το πραγματικό πρόβλημα, αυτό θα πρέπει κυριαρχεί στην σκέψη όλων των πολιτών που πιστεύουν στην πραγματική Δημοκρατία. Ούτως ώστε, εάν παρ’ ελπίδα και πέρα από κάθε λογική γίνει κάποτε, κάπου στην χώρα προσπάθεια μετατροπής αυτών των πόθων σε πραγματικότητα, να υπάρχει το υπόβαθρο για την αποτροπή.
Διαφορετικά, η γαλανόλευκη με σφυροδρέπανο αντί σταυρού, δεν πρέπει ν’ αποτελέσει έκπληξη κανενός βαθμού…
Πέτρος Λάζος
Twitter: @Marketelf
Facebook: Peter Lazos
