Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Θα θυμάστε φαντάζομαι την πολύκροτη υπόθεση Φιγιόν; Του υποψήφιου της γαλλικής δεξιάς που ξεκίνησε ως…γκανιάν και κατέληξε «κουτσό άλογο». Με αποτέλεσμα όχι μόνο να αποκλειστεί από τον δεύτερο γύρο, αλλά και να θέσει σε βέρτιγκο ολόκληρη την ρεπουμπλικανική παράταξη που διεμβολίστηκε από το «φαινόμενο Μακρόν» και πασχίζει ακόμη και σήμερα να βρεί τον βηματισμό της.
Στην Ελλάδα Μακρόν δεν έχουμε, αλλά το ερώτημα πλέον είναι αν διαθέτουμε Φιγιόν! Και πόσο αυτό μπορεί να επηρεάσει τον δρόμο προς την εξουσία της Νέας Δημοκρατίας.
Σας θυμίζω λοιπόν ότι ο Φρανσουά Φιγιόν ξεκίνησε ως αδιαφιλονίκητο φαβορί στην μετα-Σαρκοζί εποχή συμβολίζοντας την αστική ευπρέπεια και έναν κομψό συντηρητισμό. Στην πορεία όμως ανακαλύφθηκε ότι είχε βολέψει την σύζυγο του με μία γενναία αργομισθία που σε διάρκεια 15 ετών της απέφερε περί το ένα εκατομμύριο ευρώ. Χαρτζηλίκι, εξίσου…γενναίο, από τα δημόσια ταμεία είχαν πάρει και τα παιδάκια του που βαφτίστηκαν «κοινοβουλευτικοί βοηθοί»!
Στη συνέχεια ο «ατσαλάκωτος» πρώην δήμαρχος, δέχτηκε και άλλα πλήγματα, καθώς αποδείχτηκε ότι τα εντυπωσιακά συνολάκια τύπου Τζώρτζ Κλούνει με τα οποία εμφανιζόταν, δεν είχαν αγοραστεί με τον βουλευτικό μισθό, αλλά τα είχε αποσπάσει ως «δωράκια» από επώνυμους οίκους μόδας! Όταν τα γαλλικά μέσα άρχισαν να ψάχνουν περισσότερο, ανακάλυψαν ότι το επίπεδο ζωής του(διαμονή σε μεσαιωνικό πύργο του 14ου αιώνα, βίλα στο Σαν Τροπέ, ακριβά αυτοκίνητα κλπ)δεν ήταν απολύτως συμβατό με τα εισοδήματα του. Και σε κάθε περίπτωση δεν αντιπροσώπευε την λύση ενός ακέραιου ιδεαλιστή ηγέτη που θα ερχόταν να αναστήσει την γαλλική δεξιά.
Παρόλα αυτά κι ενώ διαφαινόταν ξεκάθαρα ότι τα παγκόσμια συστήματα εξουσίας, οι διεθνείς αγορές, ακόμη και ο Σόιμπλε με δημόσιες δηλώσεις του, το είχαν «στρίψει» προς τον Μακρόν, ο Φιγιόν επέμεινε να κατέβει υποψήφιος, αποδίδοντας τον θόρυβο σε επιχείρηση «σπίλωσης» του ονόματος του. Όπως αναμενόταν έχασε πανηγυρικά και αναγκάστηκε να αποσυρθεί, αλλά ήταν πλέον πολύ αργά. Στον δεύτερο γύρο στήριξε τον Μακρόν για να μην έρθει η «κακιά» Λεπεν, χαρίζοντας στον πρώην τραπεζίτη έναν απίστευτο θρίαμβο που δεν φανταζόταν ούτε στα πιο τολμηρά όνειρα του. Και μετά βεβαίως αυτοί έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα…
Πάμε τώρα στα καθ΄ημάς. Η υπόθεση με τα Paradise papers και την εμπλοκή της Μαρέβας Μητσοτάκη δεν παραπέμπει αυτομάτως σε κάτι νομικά επιλήψιμο. Προς το παρόν τουλάχιστον. Και εν πάσει περίπτωσει δεν οφείλει ως ένα βαθμό ο Κυριάκος να απολογείται για την σύζυγο του και τις διάφορες μπίζνες της που γίνονταν μία περίοδο που βρίσκονταν σε διάσταση.
Το ερώτημα είναι αν αντέχει την ώρα που δίνεται η μάχη για το ηθικό πλεονέκτημα (το οποίο κακά τα ψέματα δεν έχει απωλέσει ακόμη ο Τσίπρας)να εμφανίζει οικογενειακώς τέτοια εξοικείωση με τα συστήματα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής διαπλοκής. Προσωπικά βρήκα εξόχως ανατριχιαστικό το επιχείρημα της Μαρέβας Μητσοτάκη ότι την διαφάνεια των συναλλαγών της διασφάλιζε η συμμετοχή ως θεματοφυλάκων στο αμοιβαίο κεφάλαιο της Goldman Sachs και της JP Morgan. Oι κατ΄εξοχήν δηλαδή «συνήθεις ύποπτοι» για τέτοιου είδους «προχωρημένα» νταραβέρια. Νόμιμο; Ενδεχομένως. Αλλά επιεικώς αταίριαστο με το προφίλ μιας μελλοντικής πρώτης κυρίας.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι «φασούλια» θα προκύψουν στην πορεία για άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες της υπερδραστήριας συζύγου του Κυριάκου. Ακούω διάφορα. Το πρόβλημα είναι ότι και ο Κυριάκος όπως άλλωστε και ολόκληρη η πολιτική φαμίλια από την οποία προέρχεται, έχει βεβαρημένο παρελθόν. Είναι γρατζουνισμένος από την υπόθεση της Ζήμενς με τα δωράκια, τις καφετιέρες, τους φούρνους μικροκυμάτων και τα υπερσύγχρονα τηλεφωνικά κέντρα που στο τέλος αναγκάστηκε να πληρώσει. Υπάρχει και η υπόθεση του Κήρυκα Χανίων…
Αν τριτώσει το κακό ζήτω που καήκαμε. Θα πρέπει επομένως να το σκεφτεί πολύ καλά και να μην επαναλάβει το τραγικό και μοιραίο λάθος του Φιγιόν. Αν αισθάνεται δυνατός και ακέραιος ας προχωρήσει. Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται. Αν όμως η υπόθεση έχει ουρά καλά θα κάνει να τραβηχτεί και να παραδώσει γρήγορα στον επόμενο. Η παράταξη και εν τέλει η πατρίδα θα του πιστώσει μία πράξη αφάνταστης πολιτικής και προσωπικής γενναιότητας. Από τις οποίες δεν μας έχουν συνηθίσει οι Ελληνες πολιτικοί…
