Τι να πει κανείς για τον Νίκο Πολυδερόπουλο; Τι να πει για τον Μύρο του «Μπρούσκο», που κατόρθωσε τα δύο τελευταία χρόνια να τον αγαπήσουν τόσο πολύ οι τηλεθεατές, και τι να πεις τώρα για τον Ορφέα στο «Τατουάζ» που συγκεντρώνει πάνω του όλα τα βλέμματα, όλη την αγωνία, αλλά και κάτι παράξενο για ένα «δολοφόνο», τη συμπάθεια! Ο Νίκος Πολυδερόπουλος μιλάει αποκλειστικά στο TV24 με ψυχή, με πάθος και με ειλικρίνεια για τη νέα σειρά του Ανδρέα Γεωργίου και της Βάνας Δημητρίου στον ALPHA, για τις καταιγιστικές εξελίξεις και φυσικά για το ρόλο του, που τον «υπερασπίζεται» με τρομερό πάθος!
Βγάζεις ένα πολύ καλό χαρακτήρα. Πώς μπορείς και έχεις αυτή την εναλλαγή συναισθημάτων, από τη μια να θες να σκοτώσεις και από την άλλη να μη θέλεις και να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Τι πάλη είναι αυτή που κάνεις μέσα σου;
«Δεν νομίζω να πιέζω τον εαυτό μου να μη σκοτώσει. Αντίθετα, πιέζω τον εαυτό μου να το κάνει, πιστεύω. Οσο για την εναλλαγή των συναισθημάτων, βασίζεται σε κάτι που κουβαλάω μέσα μου, στο χαρακτήρα μου. Εχω μια αρχή σαν άνθρωπος η οποία είναι διεστραμμένη, που σαν Ορφέας τη δικαιολογώ. Ο θάνατος για μένα είναι σωστή επιλογή. Δηλαδή λέω, “αυτή έπρεπε να πεθάνει”. Και το λέω αυτό γιατί πιστεύω ότι με το θάνατό της δεν θα πέσει στα χέρια της άλλο ένα θύμα. Με το να τη σκοτώσω, γλιτώνω έναν αθώο. Αυτή (η όποια κοπέλα σκοτώνω) είναι ένοχη. Κάνει κάτι πολύ κακό, απατάει τον άντρα της, αφήνει τα παιδιά της. Δεν σκέφτεται καθόλου τα παιδιά της. Οπως δεν με σκέφτηκε κι εμένα καθόλου η μάνα μου. Εκανε κάτι πολύ κακό στον πατέρα μου. Τον σκότωσε μπροστά στα μάτια μου».
Από αυτό το γεγονός προκύπτει ο χαρακτήρας σου σαν δολοφόνος και η αποστροφή και το μίσος που έχεις για τη Θάλεια τη μάνα σου;
«Ναι, γιατί αυτή η γυναίκα για μένα είναι ένοχη, γιατί δεν μπορεί μπροστά σε ένα παιδί να σκοτώσει τον άντρα της και το παιδί αυτό να μεγαλώσει με τύψεις, ενοχές και με όλα αυτά που μεγάλωσα εγώ και να καταντήσει όπως εγώ. Το παιδί της είναι μια αθώα ψυχή που δεν φταίει σε τίποτα να είναι μέσα σε όλο αυτό. Οπότε εγώ σκοτώνοντας μια από αυτές τις γυναίκες, δικαιολογώ την πράξη μου ότι με αυτό κάνω καλό στον κόσμο. Να φύγουν αυτές οι γυναίκες και να μη γεμίσει ο κόσμος παιδιά σαν κι εμένα που βασανίζονται. Σώζω έναν αθώο κάνοντας αυτό. Είναι μια λύτρωση για μένα».
