Του Θανάση Κ.
Τώρα που αρχίζουν να «πήζουν τα γάλατα» και να αναδεικνύονται τα προβλήματα – και διεθνώς και μέσα στη χώρα – να τα πούμε και λίγο έξω από τα δόντια:
Στο στόχαστρο πάσης φύσεως «πολιτικώς ορθών» είναι τις δύο τρείς τελευταίες δεκαετίες το έθνος-κράτος!
Αυτό θέλουν να αποδυναμώσουν, να μαραζώσουν, να καταστρέψουν. Να το καταστήσουν «παρία» της διεθνούς πολιτικής, αντικαθιστώντας το από κάποιας μορφής “διεθνή διακυβέρνηση”. Που ποτέ δεν κατάλαβε κανείς, από που και πως θα ελέγχεται μια τέτοια «παγκόσμια Αυτοκρατορία». Γιατί αυτό ουσιαστικά οραματίζονται. Πλην ματαίως, όπως αποδεικνύεται…
Όταν έπεσαν τα «τείχη» του Ψυχρού Πολέμου, όλοι θεώρησαν αυτονόητο ότι έπρεπε να επαν-ενωθούν οι «δύο Γερμανίες». Για να ζουν όλοι οι Γερμανοί υπό την ίδια (κρατική) στέγη. Σωστό…
Αλλά όταν διαμελίστηκε, την ίδια εποχή, η πολυεθνοτική Γιουγκοσλαβία θεώρησαν «απαράδεκτο» το ίδιο ακριβώς αίτημα των Σέρβων: να ζήσουν κι αυτοί υπό την ίδια κρατική στέγη.
Κι έτσι επέμειναν να φτιαχτεί κράτος Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, που αποτελείτο από τρείς εθνικές μειονότητες, τους Σέρβους, τους Κροάτες και τους… Μουσουλμάνους, που πολέμησαν σκληρά μεταξύ τους.
Οι μεν Σέρβοι για να ενωθούν με τη γειτονική Σερβία, οι δε Κροάτες για να ενωθούν με τη γειτονική Κροατία και οι Μουσουλμάνοι για να μείνουν «επικυρίαρχοι» και των μεν και των δε!
Και τελικά φτιάχτηκε ένα τεχνητά συγκολλημένο κρατίδιο που έχει μόνο τρία «κοινά»: κοινό κωδικό διεθνών τηλεφωνικών κλήσεων, κοινό κωδικό στο Ίντερνετ και κοινή εκπροσώπηση στις διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις και στη… Eurovision! Κατά αλλά είναι de facto διαχωρισμένο – πληθυσμιακά και γεωγραφικά!. Και περιμένει τον τελικό διαμελισμό του. Χώρια που δημιουργήθηκε τότε μουσουλμανικό κρατικό μόρφωμα στην καρδιά της Ευρώπης! Και τώρα όλοι τρέχουν και δεν φτάνουν…
Ακούγαμε τελικώς για χρόνια, πως δεν πρέπει να αλλάξουν τα σύνορα πουθενά! Αλλά τα σύνορα άλλαζαν, με τις ευλογίες τους ενίοτε.
Και μετά μάθαμε πως ήταν αντίθετοι με τα αποσχιστικά κινήματα, αλλά τελικώς οι διάφορες ΜΚΟ που λειτουργούν με πάσα άνεση και με πάσα ενθάρρυνση εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται και να ξεσηκώνουν πληθυσμούς (στο όνομα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων») για να διαμελίσουν κράτη (όπως έγινε στην Καταλονία πρόσφατα, αλλά και στην Ουκρανία προ τετραετίας).
Και κανείς δεν θέλει, υποτίθεται, τα «αποσχιστικά κινήματα»! Αλλά έλα που οι ΜΚΟ οι οποίες τα υποκινούν, συνεχίζουν να δρουν ανεξέλεγκτες και να χρηματοδοτούνται αφειδώς!
Πώς γίνεται αυτό, βρε παιδιά;
Συμπέρασμα πρώτο: Μετά την πτώση των ψυχροπολεμικών τειχών και την κατάρρευση του Κομμουνισμού, οι χώρες που υπήρξαν τμήματα της «Σοβιετικής Αυτοκρατορίας» αναζήτησαν το δρόμο προς τη δημοκρατία και την ελεύθερη οικονομία. Και όλες μετατράπηκαν σε εθνικά κράτη.
Δεν τα κατάφεραν όλες να γίνουν σταθερές δημοκρατίες. Αλλά η δημιουργία εθνικών κρατών στη θέση του Κομμουνιστικού Ολοκληρωτισμού υπήρξε μονόδρομος για όλες.
Συμπέρασμα δεύτερο: Τα εθνικά κράτη δεν «τελείωσαν»! Το αντίθετο ακριβώς:
–Πρώτον, τα τελευταία 27 χρόνια έχουμε πολλαπλασιασμό των εθνικών κρατών! Πώς άραγε «εξαφανίζονται» τα εθνικά κράτη όταν ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια;
–Δεύτερον, όπου παλαιές αυταρχικές κοινωνίες (μετα-κομμουνιστικές στην Ευρώπη ή μετα-μπααθικές στον Αραβικό κόσμο) ψάχνουν το δρόμο για τη δημοκρατία, μετατρέπονται σε εθνικά κράτη. Τα εθνικά κράτη υπήρξαν ιστορικά οι κοιτίδες της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Τώρα πια και εκτός αυτής.
–Τρίτον, παντού στον κόσμο τις εξελίξεις τις καθορίζουν ακόμα οι συγκλίσεις και οι αντιπαλότητες γεωπολιτικών συμφερόντων, δηλαδή τα εθνικά συμφέροντα μεγάλων μεσαίων και μικρότερων εθνικών κρατών – υπερδυνάμεων ή τοπικών δυνάμεων.
Τα εθνικά κράτη υπάρχουν και θα υπάρχουν και πολλαπλασιάζονται! Και οι ισορροπίες καθορίζονται από διαφορετικά εθνικά συμφέροντα.
Ο Αμερικανικός πατριωτισμός, ο Ρωσικός Πατριωτισμός, ο Βρετανικός πατριωτισμός, ο Γερμανικός πατριωτισμός, ο Ισπανικός Πατριωτισμός, ο Ισραηλίτικος πατριωτισμός και ο Τουρκικός πατριωτισμός παραμένουν το ίδιο ισχυροί όπως πάντα. Ή και περισσότερο ακόμα.
Και το ίδιο «παρεμβατικοί» (όπου μπορούν). Καθένας όπου τον παίρνει κι όσο αντέχει.
Κι ό,τι ισχύει γι’ αυτούς, ισχύει και για όλους τους άλλους λαούς!
Αν θέλουν να υπάρξουν με Ελευθερία και Ασφάλεια στον κόσμο. Αλλιώς θα σαρωθούν!
Μερικοί λαοί, ανεξαρτήτως μεγέθους, βρήκαν το δρόμο για το πατριωτισμό τους, σηκώθηκαν στα πόδια τους και κάνουν ήδη θαύματα:
Οι Πορτογάλοι τα κατάφεραν. Βγήκαν από τα μνημόνια και τώρα προχωρούν σε ταχεία ανάπτυξη. Για πρώτη φορά εδώ και δύο δεκαετίες.
Οι Ιρλανδοί, το ίδιο κι ακόμα περισσότερο. Χρεοκοπημένη χώρα ήταν πριν τέσσερα χρόνια. Σήμερα έχουν αναπτυξιακούς ρυθμούς ιλιγγιώδεις…
Οι Κύπριοι –μην πάτε μακριά: Τόλμησαν να ανακηρύξουν ΑΟΖ και τώρα άρχισαν να εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματά τους! Και ξεπέρασαν σε «χρόνο μηδέν» το «μνημόνιο» (και το οδυνηρό «κούρεμα καταθέσεων» που υπέστησαν και τη κατάρρευση των τραπεζών τους πριν μόλις τέσσερα χρόνια!)
Εμείς, η Ελλάδα, 15 φορές μεγαλύτεροι σε πληθυσμό και 20 φορές περίπου μεγαλύτεροι σε έκταση από την Κύπρο, δεν καταφέραμε ακόμα ούτε την ΑΟΖ να ανακηρύξουμε ούτε από τα μνημόνια να βγούμε!
Για όλους τους άλλους, το «μνημόνια» λειτούργησαν ως σοκ εθνικής αφύπνισης. Εμάς εδώ μας βύθισαν ακόμα πιο βαθιά στους ιδεοληπτικούς εφιάλτες του εθνομηδενισμού!
Για να μη αναφέρω τους Αλβανούς, τους Ρουμάνους, τους Πολωνούς, τους Ούγγρους, τους Εσθονούς και τους Φιλανδούς, που όλοι τους χαράζουν εθνική πολιτική, όλοι τους με εθνικές προτεραιότητες και εθνικά ανακλαστικά – άλλοι εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, άλλοι εκτός, άλλοι εντός ευρώ, άλλοι εκτός-.
Κι όλοι επιτυγχάνουν μεγάλα αναπτυξιακά επιτεύγματα, αδιανόητα μερικά χρόνια πριν. Και μας υποσκελίζουν. Ή κοντεύουν…
Κι εμείς ακόμα συζητάμε για τους no borders ή για το… «φύλλο των αγγέλων»!
Συμπέρασμα τρίτο: Η «παγκοσμιοποίηση» δεν οδήγησε σε «κατάργηση των εθνών», ούτε σε κατάργηση των εθνικών ανταγωνισμών, ούτε σε «διεθνή διακυβέρνηση».
Οδήγησε σε ανοικτές οικονομίες και καινούργιους, πολύ πιο έντονους ανταγωνισμούς συμφερόντων. Οδήγησε σε οικονομική ανάπτυξη και σε ανατροπή μακροχρόνιων γεωπολιτικών ισορροπιών.
Και τώρα οδηγεί σε κίνδυνο μεταναστευτικών ροών. Που απειλούν τις ισχυρές δημοκρατίες και τις ανοικτές οικονομίες.
Πώς μπορούμε να επιβιώσουμε σε ένα τέτοιο κόσμο; Τι να πρέπει να κάνουμε σε συνθήκες «παγκοσμιοποίησης»;
* Για να επιβιώσουμε ως δημοκρατία και ως χώρα, πρέπει πρώτον, να θωρακιστούμε απέναντι στις μεταναστευτικές ροές! Όχι να «ανοίξουμε τα σύνορα» και να γίνουμε χώρα-τράνζιτ…
Αυτό είναι υψίστη εθνική προτεραιότητα παραδοσιακού τύπου. Την οποία ο Σαμαράς την είχε πλήρως διασφαλίσει – αφού είχε σφραγίσει τα σύνορα κι είχε ανοίξει την Αμυγδαλέζα).
* Πρέπει, δεύτερον, να γίνουμε ανταγωνιστική οικονομία για να επιβιώσουμε! Αλλιώς πάμε χαμένοι – με η χωρίς μνημόνια, με η χωρίς λαθρομετανάστες, μη ή χωρίς ευρώ.
Κι αυτό – να καλύψουμε το χαμένο έδαφος σε ανταγωνιστικότητα – είναι επίσης υψίστη εθνική προτεραιότητα – φιλελεύθερου τύπου αυτή τη φορά. Την οποία επίσης ο Σαμαράς διασφάλιζε. Γιατί επί της διακυβέρνησής του η Ελλάδα κέρδιζε συνεχώς έδαφος σε διεθνή ανταγωνιστικότητα. Για πρώτη φορά, εδώ και δεκαετίες! Ενώ επί Τσίπρα συνεχίζει να βουλιάζει…
* Πρέπει, τρίτον, να πρωτοστατήσουμε στην αντιμετώπιση της ισλαμιστικής διείσδυσης. Και το μπορούμε και το οφείλουμε, αφού ως προς το Ισλάμ είμαστε «χώρα συνόρων» για τη Δύση.
Κι αυτό είναι υψίστη γεωπολιτική προτεραιότητα για μας! Ο Σαμαράς το έκανε: Προειδοποίησε εγκαίρως τους Ευρωπαίους. Τότε που δεν «άκουγαν» εύκολα. Τώρα που έχει ξεκινήσει το αιματοκύλισμα από τους τζιχαντιστές στις πόλεις τους κι οι Ευρωπαίοι πια και «κατάλαβαν» και ακούνε, τώρα έχουμε εδώ τον Τσίπρα και την Τασία! Που άνοιξαν τα σύνορα και παρέδωσαν τα hot spots στα όργανα των «διακινητών», δηλαδή των σύγχρονων δουλεμπόρων.
* Πρέπει τέταρτον, για να επιβιώσουμε, να επαναπατρίσουμε τους λαθρομετανάστες και να φέρουμε πίσω τα καλύτερα παιδιά μας, που μόνοι μας τα «διώξαμε». Ανατρέποντας έτσι – μακροχρόνια τουλάχιστον – και την απειλητική δημογραφική μας καθίζηση. Κι αυτό είναι επίσης υψίστη προτεραιότητα – συντηρητική και φιλελεύθερη ταυτόχρονα!
Γιατί προϋποθέτει να έλθουν επενδύσεις και να γίνουν αποκρατικοποιήσεις στην Ελλάδα. Αυτό το πρωτοείπε ο Σαμαράς (στα Ζάππεια) και το ξεκίνησε ως κυβέρνηση, ξεμπλοκάροντας το Ελληνικό, τα περιφερειακά αεροδρόμια, τον ΤΑΠ, τα λιμάνια, την ΔΕΗ, τη μείωση της τιμής του αερίου, τη σταδιακή μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών.
Όλα αυτά που ο Τσίπρας τότε, ως αντιπολίτευση τα πολεμούσε, κι όταν ήλθε στη διακυβέρνηση τα πάγωσε ή τα μπλόκαρε ή τα αντέστρεψε. Κάποια τα προσυπέγραψε αργότερα. Αλλά κι αυτά ακόμα, σήμερα τα υπονομεύει.
* Και τέλος, για να επιβιώσουμε, πρέπει να κάνουμε τα παιδιά μας υπερήφανα γι’ αυτό που είναι και διψασμένα για φιλοδοξία να πάνε την Ελλάδα ψηλά. Όχι να ντρέπονται και να φεύγουν…
Πρέπει να δίνουμε στα παιδιά μας ευκαιρίες να μείνουν στον τόπο τους, να κάνουν οικογένειες και προκοπή. Όχι να τα προτρέπουμε να… αλλάξουν φύλλο!
Πρέπει να τα μάθουμε το «δύσκολο δρόμο», όχι την εύκολη «αρπαχτή».
Να δουλεύουν παραγωγικά, όχι να ψάχνουν… «μισθοδοσία» στο δημόσιο.
Να σπουδάζουν – όχι να εντρυφούν στα… μυστήρια του κομματικού φοιτητικού «συνδικαλισμού».
Να βγάζουν το ψωμί τους και να κερδίζουν το… «παντεσπάνι τους»! Όχι να «ξεκοκαλίζουν»… επιδοτήσεις με ημερομηνία λήξεως.
Να αναζητούν την αλήθεια. Όχι να «θαυμάζουν» την υποκρισία.
Να ξεχωρίζουν για την αξία τους. Όχι για τις «γνωριμίες» τους.
Να ζουν με αξιοπρέπεια. Όχι με δουλοπρέπεια.
Να σκύβουν τα μάτια όταν έχουν άδικο, αλλά ποτέ το κεφάλι, όταν έχουν δίκιο!
Ελεύθεροι πολίτες μιας υπερήφανης πατρίδας! Δημιουργικοί άνθρωποι μιας ανταγωνιστικής οικονομίας…
Αυτά μπορούν να γίνουν σε μιαν Ελλάδα δυνατή, ανταγωνιστική δημοκρατική, υπερήφανη και αξιοπρεπή.
Σε μια Ελλάδα-χώρα! Όχι… «χώρο».
Το εθνικό κράτος είναι ΕΔΩ! Τα εθνικά συμφέροντα είναι ΕΔΩ!
Η «αρένα του κόσμου» μέσα στην οποία καλούμαστε, να επιβιώσουμε ή να πεθάνουμε, είναι ΑΥΤΗ!
Ναι, τα εθνικά κράτη είναι εδώ.
Και για να επιβιώσουν πρέπει να είναι ανταγωνιστικά – όχι «μπαταξήδες» των εταίρων τους! Πρέπει να είναι ασφαλή – όχι με διάτρητα σύνορα και στο έλεος ασύδοτων κουκουλοφόρων. Πρέπει να είναι δημοκρατικά. Όχι κακέκτυπα σοβιετικών καθεστώτων.
Τα σύγχρονα εθνικά κράτη είναι εδώ!
Εμείς, πού στην ευχή βρισκόμαστε;
Ακόμα κυνηγάμε τους «ανεμόμυλους» της Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς, των no borders και της… «φιλελέδικης» πολιτικής ορθότητας.
Και τσακωνόμαστε για το «φύλλο των αγγέλων»! Και των 15χρονων.
*Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
