Εκπαιδευμένος στο εσωκομματικό θέατρο από την προτέρα θητεία του στο ΠΑΣΟΚ, ο αδαής περί τα θαλάσσια θέματα υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής έθεσε στη διάθεση του πρωθυπουργού την παραίτησή του, αναλαμβάνοντας δήθεν την ευθύνη για τη ρύπανση του Σαρωνικού.
Στην πραγματικότητα ο υπουργός έδρασε εκ του ασφαλούς: Βέβαιος ων ότι ο πρωθυπουργός δεν αντέχει πολιτική κρίση λίγο πριν από την εμφάνιση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη, σίγουρος επίσης ότι ο ανασχηματισμός δεν είναι στα σχέδιά του, επιχείρησε να «πουλήσει» στο φιλοθεάμον κοινό ευθιξία και ευαισθησία.
Η πρόβλεψή του απεδείχθη ακριβής: Ο Τσίπρας τού τηλεφώνησε οργισμένος από την Κέρκυρα για να του ζητήσει να ανακαλέσει τη δήλωση περί παραίτησης, διότι όσο ήταν σε ισχύ τον ανάγκαζε να την κάνει αποδεκτή. Ηταν το τελευταίο που ήθελε σε μια μέρα σαν τη χθεσινή.
Ωστόσο μικρή αναδρομή στο τι συνέβαινε κατά το παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις υπουργικών ολισθημάτων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η στάση Κουρουμπλή και η παραμονή του στο υπουργικό σχήμα συνιστούν κηλίδα για το πολιτικό σύστημα. Κηλίδα μεγαλύτερη και από αυτήν που απλώθηκε στον Σαρωνικό. Είτε ο κύριος υπουργός έχει υποκειμενική ευθύνη (διηύθυνε τις εργασίες «προστασίας» της θαλάσσης από το… Λονδίνο!) είτε έχει απλώς αντικειμενική ευθύνη (εξαιτίας της ολιγωρίας που επέδειξαν οι υπηρεσίες των οποίων προΐσταται), ο κύριος υπουργός έπρεπε να παραιτηθεί πάραυτα. Αν θες να αναλάβεις την ευθύνη που σου αναλογεί είτε υποκειμενικά είτε αντικειμενικά, δεν περιφέρεις την παραίτησή σου στα ραδιόφωνα. Ούτε πετάς το μπαλάκι στον πρωθυπουργό. Παραιτείσαι.
Εν προκειμένω, πράγματι τίθεται ζήτημα αναβίωσης διαχωριστικών γραμμών μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Αν στη θέση του κ. Κουρουμπλή ήταν κεντροδεξιός υπουργός, θα είχε ήδη παραιτηθεί, ό,τι και αν του έλεγε ο πρωθυπουργός του. Θα ακολουθούσε τη φωνή της συνείδησής του. Η ευθύνη είναι στο DNA αυτής της παράταξης.
Υπάρχει όμως ακόμη ένα στοιχείο που αναβιώνει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς: Η στάση του πρωθυπουργού. Εάν στη θέση του κ. Τσίπρα ήταν ένας από τους κ. Καραμανλή, Σαμαρά ή Μητσοτάκη, ο όποιος κ. Κουρουμπλής θα είχε φύγει από την Ακτή Βασιλειάδη κολυμπώντας. Θα τον είχαν αντικαταστήσει το επόμενο λεπτό.
Δυστυχώς, η αμεσότητα στις αντιδράσεις δεν είναι το καλύτερο του πρωθυπουργού. Η επιείκεια διαπερνά το DNA του, η ατιμωρησία είναι το δόγμα της Αριστεράς. Ούτε μία φορά στα δυόμισι χρόνια που άσκησε την εξουσία ο κ. Τσίπρας δεν καρατόμησε υπουργό του «επάνω» σε λάθος. Δεν πάνε πολύ μακριά έτσι οι κυβερνήσεις. Πολλές μικρές καθημερινές ήττες οδηγούν σε μια πολύ μεγάλη.
Μανώλης Κοττάκης
