Από τα ουάου… και τα νταούλια στους δανειστές φθάσαμε στην “καθαρή έξοδο” και στην “εποπτεία” του Dijsselbloem. Να πως έχουν τα πράγματα.
Τα είπε όσο πιο καλυμμένα και διπλωματικά μπορούσε ο Dijsselbloem, όσο και αν ο Ολλανδός θα είχε και τη λαχτάρα και την όρεξη να βγάλει “ξινίλες” μόλις ξανακάθισε στην καρέκλα που, το 2015, ο Γιάνης με τα ουάου… νόμιζε πως κουβέντιαζαν σε καφετέρια.
Στο σπίτι όμως του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί… Όταν βλέπεις πως το ίδιο πρωινό ανακοινώνεται άλλο ένα κλείσιμο παλαιού και παραδοσιακού εργοστασίου και μένουν χωρίς δουλειά 102 άτομα, “παίζεται” η παραμονή της μοναδικής μεγάλης επένδυσης στην Ελλάδα με 2.000 άτομα, οι αριστεροί επιμένουν ότι το Ελληνικό είναι δάσος ρισκάροντας 7.000 θέσεις εργασίας και ο Σπίρτζης κυνηγάει την Fraport και μαζί της 4.000 θέσεις, για λίγους αριστερούς πελάτες, τι θα πεις για την εποπτεία στην Ελλάδα…
Θα τα μπαλώσεις. Θα τα μαλακώσεις. Θα τα αλλοιώσεις. Θα φέρεις και σαν παράδειγμα την Ιρλανδία και την Κύπρο που είναι σε εποπτεία, όσο και αν αυτό που λένε “εποπτεία” στις χώρες αυτές δεν έχει καμία σχέση με εκείνα που θα ισχύσουν στην Ελλάδα.
Αν είχαν θα ήταν περισσότερο προσεκτικός ο πρόεδρος του EuroWorking Group, Thomas Wieser, που προανήγγειλε καθεστώς ειδικής 2ετούς εποπτείας, το οποίο ονομάτισε “Πλαίσιο”, και δέχθηκε πως θα είναι ισχυρότερη η εποπτεία στην Ελλάδα από όσα ισχύουν σε άλλα κράτη όπως στην Ιρλανδία.
Ο κ. Thomas Wieser ήταν παρών και στις χθεσινές συζητήσεις και στα όσα είπε ο Dijsselbloem για την ελληνική εποπτεία χρυσώνοντας το “χάπι” με παραδείγματα.
Αλλά για να ρωτήσουμε τους Ιρλανδούς και τους Κύπριους τι σόι εποπτεία νοιώθουν στο πετσί τους και πόσο έχει επηρεάσει την ανάπτυξή τους που “χτυπάει” τα 5% στους Ιρλανδούς και τα 3,5% στους Κύπριους.
Πραγματική ανάπτυξη, με επενδύσεις, με θέσεις εργασίας, με προοπτικές, με κεραμίδια και με φουγάρα και όχι σαν αυτή που πιπιλάνε ο Τσίπρας και οι υπουργοί του των 2,8 δισ. το 2016 από το οποίο δεν βγάζουν ούτε οι ίδιοι άκρη (τα 2,5 δισ. αφορούν τουριστικές υπηρεσίες, υπηρεσίες μεταφορών και Τράπεζες).
Αν θέλουμε να σοβαρευτούμε ας “ακτινοσκοπήσουμε” τη δεύτερη παραίνεση Dijsselbloem (σχετικά με την “καθαρή έξοδο”) πως “…η Ελλάδα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της τους κανόνες μακροοικονομικών ισορροπιών και δημοσιονομικής προσαρμογής που ισχύουν για όλους και επιβάλλονται από την ΕΚΤ”.
Όσοι θεωρούμε φυσιολογικά τα λεχθέντα… ας προσέξουμε και την προειδοποίηση ,του Ολλανδού, ότι μετά το πρόγραμμα θα υπάρχουν περιορισμοί που θα λειτουργούν ως σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης…
Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά (συγκρίνοντας την Ιρλανδία και τα άλλα κράτη πριν βγουν από τα μνημόνια) που βρισκόμαστε στην πορεία μας… προς την “καθαρή έξοδο” από τα μνημόνια (πέντε φορές το επανέλαβε χθες ο Ολλανδός) και αν με αυτά τα μυαλά έχουμε το κότσια… να μιλάμε για άρση της εποπτείας.
Πριν λίγες ημέρες ο ΣΕΒ μας υπενθύμισε ότι η πρόβλεψη για ρυθμό ανάπτυξης +1,8% για το 2017, προϋποθέτει ρυθμό αύξησης των επενδύσεων 5,9%.
Στο α’ εξάμηνο του 2017, η αύξηση των επενδύσεων ήταν μόνο 2,7%, ποσοστό που προέρχεται από μείωση των κατασκευών κατά -9,2% (-8,1% οι κατοικίες, -9,3% οι λοιπές κατασκευές) και αύξηση του μηχανολογικού εξοπλισμού κατά +19,6%, κυρίως λόγω αύξησης των μεταφορικών μέσων κατά 57%, εξέλιξη που συνδέεται αμιγώς με την ανάπτυξη του τουρισμού και του κλάδου της εφοδιαστικής αλυσίδας (πλοία, αεροπλάνα, αυτοκίνητα προς ενοικίαση, φορτηγά κοκ.), πέραν των εξοπλιστικών συστημάτων.
Οι επενδύσεις του κλάδου Τεχνολογία Πληροφοριών και Επικοινωνίας μειώνονται, ταυτόχρονα, κατά -10,4%.
Και τώρα ας δούμε με τι μυαλά ετοιμαζόμαστε (συγκριτικά με άλλα κράτη που βγήκαν από την κρίση) να κάνουμε ηρωική έξοδο… παίρνοντας, μια ιδέα από την επίσημη τοποθέτηση ΣΥΡΙΖΑ, με σχόλιο του Διευθυντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Κώστα Ζαχαριάδη, για τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών.
“Η ευρύτατη αριστερά, πρέπει να ανασυνταχθεί, να αναστοχαστεί, να αναδιοργανωθεί και να προσδιοριστεί εκ νέου ώστε να δώσει τις μάχες από θέση αντιπολίτευσης στην κοινωνία και στη Βουλή, να προετοιμάσει την αντιπρότασή της για την επόμενη μέρα και με την πλατύτερη δυνατή ενότητα, να ανακτήσει κοινωνικές συμμαχίες και να οικοδομήσει νέες, να διεκδικήσει να διευρύνει το χώρο για τις ιδέες της στην γερμανική κοινωνία.” Περαστικά μας.
Του Γιώργου Κράλογλου
