Ασκείτε κριτική σε ένα ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει, είπε στην ΔΕΘ ο Τσίπρας. Και δεν είπε ψέματα. Πόσο όμως θα πληρώσουμε τις τωρινές αλήθειες;
Γιατί θα τις πληρώσουμε. Ίσως και με ακόμα μία επιστροφή στο 2014. Είμαστε “αιχμάλωτοι” όσο αυτό το καραγκιοζιλίκι αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερά. Αιχμάλωτοι που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
Οι ΑΝΕΛ θα συνεχίσουν να προσκυνάνε τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο σκέπτονται την πρώτη ημέρα έξω από τις καρέκλες της εξουσίας, σε υπουργεία και Βουλή. Ήδη τους πιάνει σύγκρυο… Που θα βρεθούν. Που θα πάνε χωρίς τους αριστερούς.
Ο πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος το ίδιο. Που θα βρει άλλο Τσίπρα να συμφωνεί σε όλα. Άρα πώς να βρει ισχυρό λόγο να ζητήσει παραίτηση κυβέρνησης Τσίπρα, μέχρι το τέλος της θητείας του ή μέχρι τότε που ο ίδιος θα αποφασίσει (φθινόπωρο του 2018 κατά τη γνώμη μου).
Τον Τσίπρα τον ανέβασε στην εξουσία η επιμονή, μεγάλου μέρους, του λαού που πιστεύει (από τη μεταπολίτευση έως σήμερα) σε κάποια λαϊκή, προοδευτική, και δίκαια την αριστερά στην Ελλάδα… ανεξάρτητα του πολιτικού αρχηγού της, της παρέας του ή του κόμματος που την εκφράζει την αριστερά αυτή.
Δεύτερος (εξίσου σημαντικός) παράγοντας, ήταν οι περίπου 700.000 κρατικοί υπάλληλοι (όπως και εκείνοι των ΔΕΚΟ και των Δήμων) οι οποίοι προτάσσοντας “στρατηγική” κομματικού στρατού κατοχής βλέπουν μόνο σε σοσιαλιστικά κόμματα και κυβερνήσεις τη στήριξή τους (έστω και αν εμφανίζονται με δεξιές ιδεολογίες όπως οι ΑΝΕΛ ή φιλελεύθερες όπως –μέχρι σήμερα–η Ν.Δ.).
Πρόκειται για στρατηγική που αναπαράγεται και μέσα στην κρίση με θεαματικότατα αποτελέσματα.
Τρανή απόδειξη η ΔΕΗ που θα την είχαν κλείσει ακόμη και στη Βενεζουέλα αλλά κρατάει γερά… Η κρατική ζάχαρη, ΕΒΖ, που πληρώθηκε από τους φορολογούμενους και μέσα στο 2015. Η ΛΑΡΚΟ αν και ζημιογόνα πληρώνει επιδόματα. Και το “επίτευγμα” με την κρατικοποίηση ΟΑΣΘ στην Θεσσαλονίκη.
Και ως τρίτος παράγοντας ο υπολογισμός (ευφυής όπως και να το δεις) των κρατικοδίαιτων, των υποψήφιων αγοραστών στην αποκρατικοποίηση και των δανειστών ότι οι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ (με Τσίπρα και εκπαιδευμένους στο ψέμα Πασοκογενείς Συριζαίους) θα αποδειχθούν χρησιμότατοι από κάθε πλευρά.
Όλα αυτά όμως τινάζονται τώρα στον αέρα επειδή ο Τσίπρας βιάστηκε να σκαρφαλώσει στην ανηφόρα των φιλελεύθερων προσφέροντας –ταυτόχρονα– νέες ελπίδες στους τρεις παράγοντες που τον ανέβασαν στην εξουσία.
Αν φωτίσουμε τις επιλογές που έγιναν, στο πρόσωπο του Τσίπρα, από τους δανειστές, τους κρατικοδίαιτους και τους αγοραστές κράτους (μέσω των υποχρεωτικών αποκρατικοποιήσεων σε 29 ΔΕΚΟ και πακέτων της κρατικής περιουσίας) θα αντιληφθούμε πως και πόσο θα μας στοιχίσει η βιασύνη του Τσίπρα να απλώσει γέφυρες προς την κεντροδεξιά και τους φιλελεύθερους.
Γιατί τι ανάγκη έχουν τον Τσίπρα οι δανειστές και τα συμφέροντα στις αποκρατικοποιήσεις και τις αναθέσεις κρατικών έργων και κρατικών προμηθειών αν δεν μπορεί να κρατήσει “πίσω από τα κάγκελα” τον αριστερό λαό με ντουντούκες, που να πείθουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ δουλεύει για το καλό τους…
Τι ανάγκη τον έχουν και οι αριστεροί του χαβαλέ… οι κρατικοί υπάλληλοι και οι ρουσφετολόγοι σε Δήμους και Κοινότητες ώστε να του κάνουν τα χατίρια να μην αντιδρούν στις επενδύσεις όποια μορφή και αν έχουν. Είτε αφορούν αποκρατικοποιήσεις (όπως οι Κινέζικες, οι Ιταλικές και αύριο οι Γαλλικές) είτε αφορούν ιδιωτικές επενδύσεις που θα φέρουν Αμερικανοί, ή Ρώσοι ή Ευρωπαίοι.
Στην Ελλάδα για να βγούμε από τα μνημόνια, να περάσουμε σε φάση πραγματικών επενδύσεων -ιδιωτικών επενδύσεων- με σοβαρές θέσεις εργασίας, δεν μας λείπουν οι ομάδες εργασίας και τα task-force (πληρώσαμε άλλωστε άλλες 5 -από το 2008 μέχρι σήμερα- αλλά και οι ομάδες χάθηκαν και εμείς χάσαμε τα λεφτά μας).
Γιατί -ως έχουν και σήμερα τα πράγματα- στη Βενεζουέλα των Βαλκανίων χρειάζεται (δυστυχώς ακόμη) ένας πρωθυπουργός που να παριστάνει – με επιτυχία-, τον αριστερό. Έτσι μόνο θα έχει και τις κρατικές υπηρεσίες με το μέρος του για να γίνουν ιδιωτικές επενδύσεις. Ο Τσίπρας, όμως, βιάστηκε να προσποιηθεί τον φιλελεύθερο. Και δεν θα το πληρώσει ο ίδιος αλλά εμείς. Θα μείνουμε με 3-4 αποκρατικοποιήσεις και κάποιες αναθέσεις σε κρατικοδίαιτους. Αυτές που αποκαλεί επενδύσεις ο Τσίπρας. Απαραίτητες μεν αλλά όχι σαν εκείνες που έχουμε ανάγκη. Αυτές που θα φέρουν θέσεις εργασίας.
Γιώργος Κράλογλου
