Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Η τροπολογία Κοντονή βάζει στη… θράκα των Τούρκων τη Θράκη

Του Βασίλη Φιλιππάτου

Σύμφωνα με πληροφορίες των ΜΜΕ, που εξυπηρετούν επιχειρηματικούς – εκδοτικούς ανταγωνισμούς, αλλά και πολιτικές τους «επενδύσεις» στην «επόμενη ημέρα» – μετά την στήριξη του Αλέξη Τσίπρα στον Πάνο Καμμένο κατά την πολύωρη συζήτηση – φαρσοκωμωδία στη Βουλή για τις τηλεφωνικές επικοινωνίες του υπ. Άμυνας με τον ισοβίτη έμπορο ναρκωτικών Γιαννουσάκη, οι ΑΝ.ΕΛ. ως «αντάλλαγμα» δεν αποκλείεται να στηρίξουν τη νέα ρύθμιση για την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης», όταν αυτή επενακατατεθεί στη Βουλή.

Υπενθυμίζεται πως ο υφυπουργός Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ επισήμανε πρόσφατα πως «η τροπολογία θα εισαχθεί ξανά και θα λαμβάνει υπόψη τις θέσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, και θα προστατεύει ταυτόχρονα τα συμφέροντα της Θράκης, έναντι εκείνων που δεν σέβονται τη Συνθήκη της Λωζάννης και την εκεί ύπαρξη θρησκευτικής και όχι εθνικής μειονότητας». Ο υφυπουργός Εξωτερικών και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, τόνισε ότι «το υπουργείο Εξωτερικών είναι σε στενή συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης, όπως και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με τους νομικούς συμβούλους του υπουργού κ. Κοντονή». «Είναι αυτονόητο για εμάς πως δεν θα ψηφίσουμε τίποτα που αφήνει «σκιές» στην Θράκη», εξηγούσαν στελέχη των ΑΝ.ΕΛ.

Το θέμα, βέβαια, δεν είναι αν θα μείνουν «σκιές», αλλά αν θα ανοιχτούν «πληγές»!

Το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής έγινε ο πολιτικός «διανομέας» που μετέφερε την πλειοψηφία των ψήφων από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ στις Εθνικές εκλογές και κατόπιν μαζικά πριμοδότησε το μειονοτικό κόμμα ΚΙΕΦ στις Ευρωεκλογές (όπου βγήκε πρώτο κόμμα και στην Ροδόπη και στην Ξάνθη). Αντί λοιπόν τοπικοί παράγοντες και πολιτικά κόμματα να αντιδράσουν, υπέκυψαν στον ωμό κατ΄ ουσίαν εκβιασμό της Τουρκίας, αναζητώντας την εύνοια του εκάστοτε τούρκου προξένου…

Κι αυτό γιατί την πάγια εθνική γραμμή που υπηρετήθηκε αυστηρά από όλους τους πρωθυπουργούς των τελευταίων δεκαετιών επιχειρεί να παραβιάσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. φέρνοντας στη Βουλή τροπολογία για την αναγνώριση, μεταξύ άλλων, συλλόγων με α λυτρωτική και αντεθνική δράση που εγείρουν ζητήματα δήθεν ύπαρξης «τουρκικής» και «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα.
Η τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης, που κατατέθηκε προ ημερών στην Ολομέλεια της Βουλής και στη συνέχεια αποσύρθηκε, με τη γενικόλογη περιγραφή «Συμπλήρωση διατάξεων του άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας», είχε προστεθεί σε νομοσχέδιο για την ευρωπαϊκή εντολή έρευνας.

Σύμφωνα με έγκριτους νομικούς η προωθούμενη ρύθμιση έχει αναδρομική ισχύ και ανοίγει τον δρόμο για την επανεξέταση της αναγνώρισης από τις ελληνικές αρχές της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» για την οποία ο Άρειος Πάγος έχει αποφασίσει αμετάκλητα τη διάλυσή της καθώς λειτουργεί ως βραχίονας του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, χαρακτηρίζεται για την υπόγεια δράση της και τις εντατικές προσπάθειες να αμφισβητηθεί η Συνθήκη της Λωζάνης ώστε η μειονότητα των Ελλήνων μουσουλμάνων να μην αναγνωρίζεται ως θρησκευτική, αλλά ως «τουρκική».

Έγκριτοι νομικοί, μάλιστα, χαρακτήριζαν τη ρύθμιση «εθνικά επιπόλαιη» επισημαίνοντας ότι υποχρεώνει το ανώτατο δικαστήριο να μπαίνει στη διαδικασία ακόμα και ανατροπής παλαιότερων αποφάσεων, θεωρώντας «αμελλητί» τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ως νέο στοιχείο που πρέπει να εξεταστεί, ακόμα κι αν αμφισβητούνται πάγιες εθνικές θέσεις ή διεθνείς συμβάσεις όπως της Λωζάνης.
Τόνιζαν δε ότι «το ΕΔΔΑ δικαίωσε τους συλλόγους γιατί στάθηκε σε γενικές αρχές όπως στο δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι. Από την άλλη πλευρά, ο Άρειος Πάγος θεωρεί ότι οι διεθνείς συνθήκες που διαμορφώνουν τις σχέσεις κρατών είναι πιο δεσμευτικές από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου». Ως αντίλογος παρουσιάζεται το επιχείρημα

που αναφέρει ότι η Ελλάδα πρέπει να επιδεικνύει καθολική αποδοχή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και όχι να επικαλείται τις αποφάσεις του μόνο όταν το περιεχόμενό τους τη συμφέρει.
Το ιστορικό της «Τουρκικής Ένωσης Θράκης»

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το 1927 το Πρωτοδικείο Ξάνθης είχε κάνει δεκτή την αίτηση ίδρυσης του σωματείου με την επωνυμία «Στέγη της Τουρκικής Νεολαίας Ξάνθης» και το 1936 το Πρωτοδικείο Ξάνθης έκανε δεκτή την αίτηση του ίδιου σωματείου για μετονομασία του σε «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» (υπ’ αριθ. 122/1936 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου). Εκείνη τη χρονική περίοδο τα εθνικά δικαστήρια δεν θεώρησαν ότι υπήρχε κάποιο στοιχείο, που να προκύπτει είτε από τον τίτλο, είτε από το καταστατικό του, που θα μπορούσε να διασαλεύσει τη δημόσια τάξη. Το 1983 όμως, το Πρωτοδικείο Ξάνθης έκανε δεκτή την αίτηση του νομάρχη ΞάνθηςΦάνη Ντονά (στις 29.11.1983) να απαγορευτεί στο σωματείο η χρήση του όρου «τουρκικός» σε κάθε έγγραφο και σφραγίδα του (απόφαση αρ. 561/1983).

Στις 30.1.1984, ο νομάρχης Ξάνθης έκανε εκ νέου αίτηση στο Πρωτοδικείο Ξάνθης για τη διάλυση του σωματείου, διότι όσα όριζε το καταστατικό του αποτελούσαν προσβολή στη δημόσια τάξη. Τα ελληνικά δικαστήρια έκριναν ότι η Τουρκική Ένωση Ξάνθης αποτελούσε κίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ότι η λειτουργία της αντίκειται σε Συνθήκη της Λωζάνης επειδή προσπαθούσε να δημιουργήσει εθνική μειονοτική συνείδηση. Τα Ελληνικά δικαστήρια επικαλέστηκαν ότι η Συνθήκη της Λωζάνης αναγνωρίζει θρησκευτική και όχι εθνική μειονότητα και ότι το σωματείο επιδίωκε να διαδώσει την ιδέα της ύπαρξης μιας τουρκικής μειονότητας στα πλαίσια του ελληνικού κράτους και να εξυπηρετήσει έτσι συμφέροντα τρίτου κράτους (ήτοι της Τουρκίας).

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου

Μετά την απόφαση διάλυσης του σωματείου αυτού, η υπόθεση έφθασε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) μετά από την προσφυγή (no 26698/05) κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας και στις 27.3.2008 καταδικάστηκε η Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 11 και 14 της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) που κατοχυρώνει την ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι και επιτάσσει απόλαυση των δικαιωμάτων και ελευθεριών που αναγνωρίζονται στη Σύμβαση να διασφαλίζεται, χωρίς καμία διάκριση, ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής, λόγω της ένταξης σε μια εθνική μειονότητα, περιουσίας, γέννησης ή οποιασδήποτε άλλης κατάστασης αντίστοιχα..

Εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν εφαρμόσει εδώ και χρόνια πολιτική ομαλής ενσωμάτωσης της μειονότητας δεν θα είχαμε απολύτως τίποτα να φοβηθούμε ούτε από την δράση αυτών των παραγόντων και των «Συλλόγων» που στηρίζονται στον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει για την διείσδυση στην Θράκη το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής και το οποίο καταστήσαμε σε άτυπο ρυθμιστή των υποθέσεων της Θράκης

Η διάλυση του ως άνω σωματείου συνιστούσε κατά το ΕΔΔΑ επέμβαση στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι που είχε η αιτούσα «Τουρκική Ένωση Ξάνθης». Σύμφωνα με το ΕΔΔΑ : «Ακόμα και αν ο σκοπός του σωματείου ήταν η προώθηση της ιδέας ότι υπάρχει στην Ελλάδα μια εθνική μειονότητα, δεν θα μπορούσε τούτο να απειλήσει μια δημοκρατική κοινωνία, ιδιαίτερα επειδή ουδόλως γίνεται μνεία στο καταστατικό του περί προσφυγής των μελών του στη χρήση βίας ή αντιδημοκρατικών ή αντισυνταγματικών μέσων… Το να έχει κανείς την πρόθεση να συζητήσει δημόσια για την ταυτότητα ενός μέρους του πληθυσμού ενός κράτους δεν αρκεί κατά την άποψή του για να επιβάλει το κράτος αυτό ένα τόσο ριζοσπαστικό περιορισμό, όπως είναι η διάλυση ενός σωματείου. Καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει τις πεποιθήσεις του σχετικά με την εθνική του ταυτότητα.»

Πρόσφατα, μετά την καταδίκη της Ελλάδας, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας μας ο Άρειος Πάγος με την νομολογία ότι οι αποφάσεις ΕΔΔΑ δεν είναι δεσμευτικές για την Ελλάδα απέρριψε το αίτημα της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης για την επανεγγραφή του στο βιβλίο σωματείων του οικείου Πρωτοδικείου.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) γνωστοποίησε στις 5 Ιανουαρίου 2015 πως στις 18 Δεκεμβρίου 2014 κοινοποίησε στην Ελλάδα τρεις συσχετισμένες προσφυγές με τίτλο «Τουρκική Ένωση Ξάνθης και λοιποί κατά Ελλάδας». Με την κοινοποίηση αυτή, η Ελλάδα ξαναδικάζεται γιατί περιφρόνησε τις τρεις καταδικαστικές αποφάσεις από το ΕΔΔΑ για τη διάλυση της «Τουρκικής Ένωση Ξάνθης» (27 Μαρτίου 2008), του «Πολιτιστικού Συλλόγου Τούρκων Γυναικών Νομού Ροδόπης» (27 Μαρτίου 2008) και του «Συλλόγου Νεολαίας Μειονότητας Νομού Έβρου»(11 Οκτωβρίου 2007) και δεν τις εκτέλεσε.

Αυτή την κατάσταση επιχειρεί να διαχειρισθεί η κυβέρνηση με την τροπολογία Κοντονή προκειμένου να αποφύγει άμεσα νέες προσφυγές και καταδικαστικές αποφάσεις και πρόστιμα.
Τα διαχρονικά εγκλήματα των κυβερνήσεων

Όμως, η τροπολογία Κοντονή έφερε στην επικαιρότητα, με αρνητικό και προβληματικό τρόπο, την σκοτεινή πτυχή της μειονοτικής πολιτικής της χώρας μας. Την πλήρη, δηλαδή, απουσία σοβαρής μειονοτικής πολιτικής, η οποία και θα αποτελούσε ασπίδα στην προσπάθεια οικειοποίησης και χρησιμοποίησης της μειονότητας από την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.

Αντί αυτής της πολιτικής, η μειονότητα έχει παραδοθεί εδώ και χρόνια στις διαθέσεις και στις μικροπολιτικές επιδιώξεις των τοπικών και αυτοδιοικητικών παραγόντων και φυσικά στα οφέλη των πολιτικών κομμάτων, που τελικά εμφανίζονται να λειτουργούν ως πιόνια της πολιτικής που ασκεί το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής.

Είναι γνωστό ότι η τουρκική πολιτική στην Θράκη έχει πλέον αναβαθμιστεί καθώς κορυφαίοι παράγοντες της τουρκικής πολιτικής σκηνής έχουν δεσμούς προσωπικούς με την Θράκη (ο νέος αναπληρωτής πρωθυπουργός Χακάν Τσαβούσογλου όχι μόνο έχει γεννηθεί στην Θράκη αλλά για σημαντικό διάστημα ηγήθηκε του γνωστού απολυτρωτικού «Συλλόγου Αλληλοβοήθειας Τούρκων Δυτικής Θράκης» με έδρα την Τουρκία).

Εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν εφαρμόσει εδώ και χρόνια πολιτική ομαλής ενσωμάτωσης της μειονότητας δεν θα είχαμε απολύτως τίποτα να φοβηθούμε ούτε από την δράση αυτών των παραγόντων και των «Συλλόγων» που στηρίζονται στον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει για την διείσδυση στην Θράκη το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής και το οποίο καταστήσαμε σε άτυπο ρυθμιστή των υποθέσεων της Θράκης.

Ο «ρυθμιστής» αυτός μετέφερε την πλειοψηφία των ψήφων από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ στις Εθνικές εκλογές και κατόπιν μαζικά πριμοδότησε το μειονοτικό κόμμα ΚΙΕΦ στις Ευρωεκλογές (όπου βγήκε πρώτο κόμμα και στην Ροδόπη και στην Ξάνθη). Αντί λοιπόν τοπικοί παράγοντες και πολιτικά κόμματα να αντιδράσουν, υπέκυψαν στον ωμό κατ΄ ουσίαν εκβιασμό της Τουρκίας, αναζητώντας την εύνοια του εκάστοτε Τούρκου προξένου!

Κάνοντας το μεγαλύτερο έγκλημα στο χώρο της Παιδείας: αντί να δημιουργήσουν περισσότερα και πιο σύγχρονα δημοσία σχολεία στις μειονοτικές περιοχές και παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά της μειονότητας, τα παρέδωσαν στους διάφορους «Συλλόγους» που χρηματοδοτούνται από την Τουρκία, ρίχνοντας στο περιθώριο, από το νηπιαγωγείο, τα παιδιά των μουσουλμάνων, που μη έχοντας άλλη επιλογή φεύγουν για «επιδοτούμενες» σπουδές στην Τουρκία.

Ούτε ο θεσμός των ιεροδιδασκάλων λειτούργησε ποτέ με αποτέλεσμα οι περισσότεροι από τους διορισμένους (εκ των 240 που προέβλεπε ο νόμος) ιεροδιδασκάλους να κάνουν αργομισθία ,αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για τους ψευδομουφτήδες.

Αλλά και τα εκατοντάδες εκατομμύρια που διατέθηκαν για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Θράκης (ιδιαίτερα επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ) που θα έλυναν το πρόβλημα της απασχόλησης και της εξασφάλισης ενός ικανοποιητικού βιοτικού επιπέδου και για την μειονότητα, χάθηκαν σε σκοτεινούς λογαριασμούς στην Ελβετία αφήνοντας πίσω κουφάρια εργοστασίων και συνεταιρισμών…

Η πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων στο μειονοτικό είμαι διαχρονικά καταστροφική, γι αυτό και θα συνιστά «έγκλημα» η όποια τροπολογία αποφασίσει να φέρει η σημερινή κυβέρνηση. Γιατί το πρόβλημα με τους «Συλλόγους» δεν είναι μόνο ο τίτλος τους και η διεκδίκηση τους να έχουν τον όρο «τουρκικός» στην ονομασία τους, αλλά η πολιτική αφομοίωσης που επιδιώκουν επιχειρώντας να επιβάλουν την τουρκική ταυτότητα στον μειονοτικό πληθυσμό εις βάρος της ιδιότητας του Έλληνα πολίτη μουσουλμανικού θρησκεύματος. Κι αυτό αντιμετωπίζεται με πολιτικές. Όχι με πρόσκαιρες τροπολογίες ευρωπαϊκής «συμμόρφωσης». Καλύτερα να πληρώσουμε ένα πρόστιμο ως χώρα και μάλιστα σε… δόσεις, ακόμη κι αν υποστούμε νέες προσφυγές, καταδικαστικές αποφάσεις και νέα πρόστιμα, παρά να ανοίξουμε μια μόνιμη «πληγή» ανυπολόγιστου κόστους…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ