Ο πρόεδρος της Δημιουργίας Ξανά Θάνος Τζήμερος με ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στα social media δηλώνει πως δεν είναι αντικομμουνιστής.
Διαβάστε όσα έγραψε ο κ.Τζήμερος:
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!
Για νομικούς λόγους – θα σας ενημερώσω οσονούπω – έκανα μια γύρα σε όσα απίστευτα συκοφαντικά έχουν γραφτεί για τη “Δημιουργία, ξανά!” κι εμένα προσωπικά. Διαπίστωσα ότι σε όλα, εκτός των άλλων, χαρακτηρίζομαι ως αντικομμουνιστής. Και σκέφτηκα ότι ακόμα και με την χρήση των όρων η κομμουνιστική προπαγάνδα διαστρέφει την πραγματικότητα, διότι σε παρουσιάζει ως ετεροκαθοριζόμενο, λες και ο κομμουνισμός είναι το κέντρο του ιδεολογικού σύμπαντος και ο καθένας προσδιορίζεται ως φίλος ή αντίπαλος αυτής της ηλίθιας ιδεοληψίας. Σαν να σου αρέσει ο Ραχμάνινωφ, ας πούμε, και κάποιος θιασώτης της Σούλας Μπούλας που τραγουδάει σε ένα παρακμιακό σκυλάδικο της Κάτω Τραχανοπλαγιάς σε αποκαλεί “αντισουλαμπουλικό”.
Δεν είμαι λοιπόν αντικομμουνιστής διότι δεν αποδέχομαι καν αυτόν τον όρο. Είμαι άτεγκτος υποστηρικτής της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με όλα τα κουσούρια της. Και, ναι, έχει πάρα πολλά κουσούρια ο κοινοβουλευτισμός. Και στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, ακόμα περισσότερα. Και έχει τεράστιες δυνατότητες θεσμικής βελτίωσης. Αλλά, σε όποια κατάσταση και να βρίσκεται, είναι απείρως καλύτερο πολίτευμα από τον ολοκληρωτισμό, τη δικτατορία του προλεταριάτου, του Μαδουριάτου, του Κιμγιονγκάτου ή του Χιτλεριάτου για να μην ξεχνάμε και τα πρωτοξάδερφα των κομμουνιστών της (παπ)αρείας φυλής. Ο κομμουνισμός είναι αντιδημοκρατικός. Ο κομμουνισμός είναι φασιστικός. Κάθε ολοκληρωτική ιδεολογία είναι φασισμός. Κάθε κομμουνιστής, κάθε μελανοχίτωνας, κάθε τζιχαντιστής, κάθε θρησκοταλιμπάν είναι φασίστας. Και κάθε θιασώτης τους. Ακόμα και όσοι προσπαθούν να κρυφτούν φορώντας κοινοβουλευτική μάσκα, αλλά τα χούγια τους, και τα ψηφίσματα της Ε.Ε. κατά των ινδαλμάτων τους, τους αναγκάζουν να αποκαλυφθούν. Δεν μπορεί να είσαι δημοκράτης και να στηρίζεις τον Μαδούρο, για παράδειγμα. Ή να θεωρείς κοινωνικό αγωνιστή τον Κουφοντίνα. Δεν γίνεται, τέλος. Η δημοκρατία, με όλα, επαναλαμβάνω, τα κουσούρια της, είναι η ιδεολογία αναφοράς και όλοι χαρακτηρίζονται βάσει της στάσης τους απέναντί της. Στον δυτικό κόσμο, τουλάχιστον.
Για να τοπθετήσουμε λοιπόν τους αντιδημοκράτες φασίστες κομμουνιστές στο πλαίσιο που τους αρμόζει πρέπει να αποκαταστήσουμε τους όρους. Ας αρχίσουμε βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους κι αντί του “ο γνωστός αντικομμουνιστής Τζήμερος” ας καθιερώσουμε το “ο γνωστός αντιδημοκράτης φασίστας Κουτσούμπας”, “η γνωστή αντιδημοκράτισσα φασίστρια Κανέλλη”, “ο γνωστός αντιδημοκράτης φασίστας Τσίπρας”, και ούτω καθ’ εξής.
Κι ας το εμπεδώσουμε: ένα από τα κουσούρια της δημοκρατίας είναι ότι άφησε να αλωνίζουν όσοι απεργάζονται τον όλεθρό της.
