Συνταρακτικές αποκαλύψεις για τους πρωταγωνιστές των Καννών το 2011 υπάρχουν στο ακυκλοφόρητο βιβλίο για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, “My Way: Berlusconi in His Own Words”, του Άλαν Φρίντμαν.
Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας προχωρά σε φοβερές αποκαλύψεις για τα μοιραία πρόσωπα της ιστορικής, για την Ελλάδα, συνεδρίασης, και οι οποίες αναμένεται να κάνουν πάταγο στην Ελλάδα.
Στο βιβλίο υπάρχουν εκτενείς αναφορές στη βραδιά εκείνη που κάποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες έδειξαν την πόρτα της εξόδου στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και ταυτόχρονα άνοιγαν την πόρτα του Μαξίμου στον Λουκά Παπαδήμο.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός υποστηρίζει, σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Ελευθερίας του Τύπουότι η Μέρκελ τον σιχαινόταν, επειδή κάποτε είχε γραφτεί ότι την είχε αποκαλέσει «αγ@@@η χωντρο@@@α», κάτι που ο ίδιος διαψεύδει κατηγορηματικά.
Για τον Γ. Παπανδρέου υποστηρίζει πως εκείνη τη νύχτα, συγκεκριμένα στις πέντε παρά τέταρτο τα ξημερώματα, Παπανδρέου και Βενιζέλος προσγειώνονταν στο αεροδρόμιο. Ο Βενιζέλος έδωσε στη δημοσιότητα μία ανακοίνωση όπου απέρριπτε το δημοψήφισμα και, ουσιαστικά, ερχόταν σε αντιπαράθεση με τον πρωθυπουργό του. «Λίγες μέρες μετά, ο Παπανδρέου έφυγε. Ο αντικαταστάτης του, Λουκάς Παπαδήμος, ένας τεχνοκράτης, πρώην μέλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, βρισκόταν ήδη σε επαφή με τον Μπαρόζο και τους συμβούλους του στις Κάννες», γράφει ο Μπερλουσκόνι στο βιβλίο του σχετίζοντας ουσιαστικά τη δική του αντικατάσταση με του Γιώργου Παπανδρέου από τεχνοκράτες, εκλεκτούς των Βρυξελλών.
«Εν μέσω της κρίσης της ευρωζώνης, στις Κάννες, κάποιες κοινές έννοιες για τη δημοκρατία βρέθηκαν σε προσωρινή αναστολή, καθώς μία μικρή κλίμα Ευρωπαίων ηγετών, με τη βοήθεια της Κριστίν Λαγκάρντ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έκαναν αυτό που θεωρούσαν καλύτερο για το ευρώ», γράφει ο δημοσιογράφος Άλαν Φρίντμαν που υπογράφει το βιβλίο του Μπερλουσκόνι και καταλήγει: «Οι πράξεις τους δεν έχουν ακόμη κριθεί από την ιστορία».
Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όπως αποκλειστικά παρουσιάζει η κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας Ελευθερία του Τύπου.
Για τον Γ. Παπανδρέου γράφει:
Το πρωί της 2ας Νοεμβρίου του 2011, ο Σαρκοζί ξύπνησε στο Παλάτι των Ηλυσίων, όμως η μάλλον καλή του διάθεση εν όψει των Καννών χάλασε γρήγορα από τα πρωτοσέλιδα: «Το ευρώ κινδυνεύει», «Αστραπές στην Ελλάδα». Λίγες μέρες πριν είχε ολοκληρωθεί η συμφωνία για τη διάσωση ύψους 200 δισ. ευρώ της χώρας μας, η οποία χρειάστηκε μήνες διαπραγματεύσεων, όμως εν τω μεταξύ ο Γιώργος Παπανδρέου έριξε τη «βόμβα» του δημοψηφίσματος. Μέρκελ και Σαρκοζί κάλεσαν εκτάκτως τον Έλληνα πρωθυπουργό στις Κάννες, «ήταν έξαλλοι μαζί του», θυμάται ο Μπαρόζο. Σύμφωνα με πολλούς συμμετέχοντας, εκείνο το απόγευμα, «ο Σαρκοζί ήταν πιο επιθετικός απ’ό,τι συνήθως». Λίγο πριν τη συνάντηση με τον Παπανδρέου, ο Γάλλος Πρόεδρος είχε δει τον Κινέζο ομόλογό του, ο οποίος είχε απορρίψει το αίτημα να συμμετάσχει στο ευρωπαϊκό πακέτο διάσωσης και αυτό είχε διαρρεύσει… με πολύ αρνητικά σχόλια…
Λίγο μετά, ο Μπαρόζο έφτασε πρώτος στην προγραμματισμένη συνάντηση, στην οποία είχε κληθεί ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο Έλληνας πρωθυπουργός κρατούσε ένα φάκελο και περιφερόταν «μόνος» στο κτήριο των Καννών. Η Λαγκάρντ, ως συνήθως «ήταν ήρεμη και κομψή». Το τραπέζι των Καννών στρώθηκε, όμως κανείς δε φαινόταν να έχει όρεξη για φαγητό… Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, μπροστά σε ένα τέλειο τραπέζι με γαλλικές πορσελάνες, κοιτούσαν επίμονα τους δύο άντρες απέναντί τους, το Γιώργο Παπανδρέου και τον τότε υπουργό Οικονομικών, Ευάγγελο Βενιζέλο. Η ατμόσφαιρα ήταν παγωμένη. Ο Σαρκοζί όμως δεν περίμενε για πολύ. Άρχισε να φωνάζει, ήταν τόσο έξαλλος που κανείς δεν προλάβαινε να μιλήσει. Η Μέρκελ δε μιλούσε πολύ, αλλά επιδοκίμαζε. Άνθρωποι που ήταν παρόντες λένε ότι ο Γάλλος Πρόεδρος «έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο». Αργότερα, ο Βενιζέλος έλεγε ότι «ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ξαναδεί τόσο αντι-διπλωματική συμπεριφορά».
Ο Μπαρόζο θυμάται ότι ουσιαστικά έλεγαν στον Έλληνα πρωθυπουργό ότι «τους πρόδωσε» και τότε η Μέρκελ παρότι ήταν ήρεμη, παρέδωσε ένα ξεκάθαρο μήνυμα «ή ακυρώνετε το δημοψήφισμα ή το ερώτημα θα έπρεπε να είναι ‘ναι ή όχι στο ευρώ’». «Ο Παπανδρέου είχε στριμωχτεί στη γωνία. Το Grexit δεν ήταν πια ταμπού». Ήταν μία πολύ έντονη συνάντηση, με το Σαρκοζί να πιέζει αφόρητα τον Παπανδρέου.
Αυτό που δε γνώριζε ο Παπανδρέου ήταν ότι νωρίτερα ο Πρόεδρος της Κομισιόν είχε τηλεφωνήσει στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Αθήνα και συζήτησαν πώς θα σταματήσουν το δημοψήφισμα και θα σχηματιστεί μία κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. «Ο Παπανδρέου φαινόταν έτοιμος να καταρρεύσει», γράφει στο βιβλίο του ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Τότε ο Μπαρόζο ψιθύρισε κάτι στο Βενιζέλο, το οποίο ο τότε υπουργός Οικονομικών δεν άκουσε. «Του είπα να σταματήσουν το δημοψήφισμα ώστε να σταματήσουν και αυτοί (Μέρκελ και Σαρκοζί) να μιλούν για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ», θυμάται ο Μπαρόζο.
Εκείνη τη νύχτα, συγκεκριμένα στις πέντε παρά τέταρτο τα ξημερώματα, Παπανδρέου και Βενιζέλος προσγειώνονταν στο αεροδρόμιο. Ο Βενιζέλος έδωσε στη δημοσιότητα μία ανακοίνωση όπου απέρριπτε το δημοψήφισμα και, ουσιαστικά, ερχόταν σε αντιπαράθεση με τον πρωθυπουργό του. «Λίγες μέρες μετά, ο Παπανδρέου έφυγε. Ο αντικαταστάτης του, Λουκάς Παπαδήμος, ένας τεχνοκράτης, πρώην μέλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, βρισκόταν ήδη σε επαφή με τον Μπαρόζο και τους συμβούλους του στις Κάννες», γράφει ο Μπερλουσκόνι στο βιβλίο του σχετίζοντας ουσιαστικά τη δική του αντικατάσταση με του Γιώργου Παπανδρέου από τεχνοκράτες, εκλεκτούς των Βρυξελλών.
«Εν μέσω της κρίσης της ευρωζώνης, στις Κάννες, κάποιες κοινές έννοιες για τη δημοκρατία βρέθηκαν σε προσωρινή αναστολή, καθώς μία μικρή κλίμα Ευρωπαίων ηγετών, με τη βοήθεια της Κριστίν Λαγκάρντ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έκαναν αυτό που θεωρούσαν καλύτερο για το ευρώ», γράφει ο δημοσιογράφος Άλαν Φρίντμαν που υπογράφει το βιβλίο του Μπερλουσκόνι και καταλήγει: «Οι πράξεις τους δεν έχουν ακόμη κριθεί από την ιστορία».
Για την Αγκελα Μέρκελ:
Η μέρα που έκλαψε η Μέρκελ… σίγουρα είναι μία στιγμή που θα μείνει στην ιστορία, καθώς η επί τρεις τετραετίες Καγκελάριος της Γερμανίας δεν έχει συνηθίσει το κοινό και τους ομολόγους της ούτε σε συναισθηματικές εξάρσεις, αλλά ούτε καν σε υψηλούς τόνους. Ωστόσο εκείνο το βράδυ του Νοεμβρίου του 2011 στις Κάννες – με την κρίση χρέους στο αποκορύφωμά της – όταν ο Ομπάμα, οι Ευρωπαίοι, αλλά και ο ίδιος ο Σαρκοζί την πίεσαν να χρηματοδοτήσει ένα «τοίχος προστασίας» ύψους 1 τρισ. ευρώ για την ευρωζώνη, η Άγκελα Μέρκελ λύγισε. Φάνηκε να σηκώνει στους ώμους της το βάρος της ευρωπαϊκής ιστορίας…
Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεζ Θαπατέρο, θυμάται: Υπήρξε μία στιγμή προς το τέλος της βραδιάς που είδαμε τη Μέρκελ φανερά καταβεβλημένη, με δάκρια στα μάτια. Δεν ήθελε (οι άλλοι) να νομίζουν ότι η Γερμανία δεν ήταν πρόθυμη να βοηθήσει ή ότι η Γερμανία δεν ήθελε να πληρώσει. Μιλούσε για το τι είχε συμβεί στην ιστορία. Όλοι ήταν αμίλητοι. Θυμάμαι ότι κοιτούσα τον υπουργό των Οικονομικών μου. Ήταν μία πολύ έντονη στιγμή. Όλη η ιστορία του 20ου αιώνα είχε συγκεντρωθεί εκεί σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα».
Είχαν προηγηθεί οι έντονες πιέσεις προς τον Ιταλό πρωθυπουργό, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, να αποδεχτεί την πιστωτική γραμμή ύψους 80 δισ. ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. «Η Ιταλία είναι πλούσια χώρα. Μπορούμε να χειριστούμε τα υψηλά επιτόκια, αν χρειαστεί, για ένα χρόνο» έλεγε ο Μπερλουσκόνι στον Ομπάμα, τη Μέρκελ, το Σαρκοζί και την Κριστίν Λαγκάρντ, που είχε διοριστεί λίγους μήνες πριν Γενική Διευθύντρια του Ταμείου, αλλά παρέμενε πιστή στις επιταγές του πρώην Προέδρου της, Νικολά Σαρκοζί. Ο Σίλβιο την παρουσιάζει σχεδόν σαν το σκυλάκι του Σαρκοζί, να κάνει ό,τι της λέει.
Η συνάντηση των ηγετών στις Κάννες, όπου τελικά ο Ομπάμα έκανε, σύμφωνα με το Μπερλουσκόνι το «διαιτητή» ξεκίνησε στις 9:40 το βράδυ και ολοκληρώθηκε στις 11. Παρά τις έντονες πιέσεις, ο Μπερλουσκόνι δεν υπέκυψε στο αίτημά τους για το ΔΝΤ, κάτι που ήθελαν Μέρκελ και Σαρκοζί. Ο Μπερλουσκόνι θυμάται ότι ο Ομπάμα ήταν πιο συγκαταβατικός, ενώ ο τότε Πρόεδρος της Κομισιόν, Μπαρόζο, ήταν αρνητικός. Μάλιστα, είχε δηλώσει την αντίθεσή του στο σχέδιο και είχε προτρέψει το Μπερλουσκόνι να αντισταθεί. Κάτι που έκανε. Όμως, παρότι τελικά δεν υποχώρησε, η αντίστροφη μέτρηση για τον Μπερλουσκόνι είχε ξεκινήσει. Ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός πιστεύει ότι ο Σαρκοζί συνωμότησε με τη Μέρκελ και το Ναπολιτάνο και είχαν ήδη προετοιμάσει το έδαφος για την αντικατάστασή του από τον τραπεζίτη, Μάριο Μόντι. Άλλωστε, ο Μπερλουσκόνι γνώριζε καλά ότι η Μέρκελ μιλούσε τακτικά με το Ναπολιτάνο.
Ο τότε υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τιμ Γκάιτνερ, ερωτήθηκε μετά τη συνάντηση από ένα βοηθό του αν οι Ευρωπαίοι κατάφεραν τελικά να απαλλαγούν από το Μπερλουσκόνι. «Τελικά ναι», απάντησε ο Γκάιτνερ. Οι τίτλοι τέλους έπεσαν λίγες μέρες μετά όταν ο Ναπολιτάνο κάλεσε το Σίλβιο και του ζήτησε να παραιτηθεί. Ο ίδιος λέει ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή «δεν είχε καταλάβει ότι όλα ήταν μέρος ενός σχεδίου», που είχε στόχο να πάρει τη θέση του ο Μόντι, όπως στην Ελλάδα ο Λουκάς Παπαδήμος είχε πάρει τη θέση του Γιώργου Παπανδρέου.
Στο βιβλίο του, ο Ιταλός πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι η Μέρκελ τον σιχαινόταν, επειδή κάποτε είχε γραφτεί ότι την είχε αποκαλέσει «αγ@@@η χωντρο@@@α», κάτι που ο ίδιος διαψεύδει κατηγορηματικά. Πλέον καταλαβαίνει πόσο κακό του είχε κάνει αυτή η διαρροή, αλλά υποστηρίζει ότι συμπαθούσε την Καγκελάριο και όποτε τη συναντούσε της έκανε ακριβά δώρα, τα οποία πλήρωνε από την τσέπη του. Ωστόσο, η Καγκελάριος πίστεψε τα δημοσιεύματα, το Spiegel χαρακτήριζε το Μπερλουσκόνι «πρόστυχο και αγροίκο» και η Μέρκελ δεν του ξαναμίλησε ποτέ καλά. Στην ιστορία έχει μείνει η συνέντευξη Τύπου μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες όπου ένα νεύμα της Μέρκελ και του Σαρκοζί ήταν αρκετά για να θεωρηθεί από τον παγκόσμιο Τύπο ότι είχαν ξεφτιλίσει διά παντός τον Καβαλιέρε. Ο ίδιος όμως ο Μπερλουσκόνι αποκαλύπτει ότι λίγο μετά τη δημοσιοποίηση του σχολίου για τη Μέρκελ, συνάντησε τον πρώην Γερμανό Καγκελάριο των Σοσιαλδημοκρατών σε ένα πάρτι στη Ρώμη. Μόλις τον είδε ο Μπερλουσκόνι του φώναξε «δεν το είπα ποτέ», αλλά ο Γκέρχαρντ Σρέντερ φέρεται να του απάντησε «καλά τα είπες. Είναι αλήθεια».
Για τον Νικολά Σαρκοζί:
Ο Μπερλουσκόνι έχει μόνο τα… χειρότερα να πει για τον πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας: «Ο Νικολά Σαρκοζί ήταν πολύ επιθετικός μαζί μου», υποστηρίζει και προσθέτει: «Δε θα ξεχάσω ποτέ τι μου έκανε». Στο βιβλίο του ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός εξιστορεί την αντιπαράθεσή του με τον πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας ξεκινώντας από ένα συμβάν στις Βρυξέλλες όπου ο Σαρκοζί όχι μόνο αρνήθηκε να κάνει χειραψία μαζί του, αλλά του γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. «Τότε σκέφτηκα: τι μ@@@ς! τι αλαζόνας», λέει ο Σίλβιο και διηγείται ότι ο Σαρκοζί τριγύριζε στους διαδρόμους των Βρυξελλών λέγοντας ότι «δε θα ξανασφίξει ποτέ το χέρι του Μπερλουσκόνι».
Η κόντρα των δύο όμως ξεκινά από παλιά, από τότε που ο Σαρκοζί αποφάσισε τον πρόωρο βομβαρδισμό της Λιβύης. Με άπειρα σκάνδαλα στο κεφάλι και των δύο ηγετών, ο Σαρκοζί δεν εκτίμησε καθόλου το εξώφυλλο περιοδικού που ανήκε στον Μπερλουσκόνι, το οποίο έδειχνε τον πρώην Γάλλο Πρόεδρο ως «Ναπολέοντα» που κατακτά τη Λιβύη. Όμως, η πραγματική κρίση ξεκίνησε όταν ο Μπερλουσκόνι ζήτησε τη βοήθεια Σαρκοζί για το διορισμό του Μάριο Ντράγκι ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη θέση του Γάλλου, Ζαν-Κλωντ Τρισέ. Ο Σαρκοζί δέχτηκε υπό τον όρο να φύγει ένας άλλος Ιταλός από το Διοικητικό Συμβούλιο, ο Μπίνι Σμάγκι, για να διοριστεί ένας Γάλλος. Ο Σμάγκι αρνήθηκε και ο Σαρκοζί, γνωστός για τα… νεύρα του, κατηγόρησε το Μπερλουσκόνι για αθέτηση συμφωνίας. Ο Σίλβιο όμως έχει άλλη ερμηνεία γι’αυτή την αντιπάθεια: «Ήμουν πλούσιος και αυτός ήταν φτωχός», λέει και διηγείται ότι όταν παντρεύτηκε την Κάρλα Μπρούνι, ο Σαρκοζί του είπε: «Είδες Σίλβιο; Τώρα είμαι κι εγώ πλούσιος».
Τελικά, χρειάστηκε να περάσουν κάποιοι μήνες, αλλά ο Σμάγκι παραιτήθηκε. Όμως οι σχέσεις των δύο αντρών δεν έφτιαξαν ποτέ, ίσα ίσα επιδεινώνονταν μέρα με τη μέρα. Την εποχή εκείνη φούντωνε η κρίση χρέους στην ευρωζώνη, με την Ελλάδα να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, έτοιμη να εγκαταλείψει το ευρώ και την Ιταλία να βρίσκεται επίσης στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου, λόγω του τεράστιου χρέους της και της μεγάλης ανόδου των επιτοκίων της.
Ο Σαρκοζί τότε είχε τα δικά του προβλήματα, τα σκάνδαλα με τη Λαγκάρντ, τη διαχείριση της κρίσης και το μόνο που τον ενδιέφερε, λέει ο Μπερλουσκόνι, ήταν να υποδεχτεί τη Σύνοδο της G8 και της G20, να βρεθεί στο επίκεντρο των φλας και να ανακάμψει στις δημοσκοπήσεις. Ήθελε πάσει θυσία να πετύχει η Σύνοδος των Καννών. Όσον αφορά το Μπερλουσκόνι; Ακόμη και η Κάρλα Μπρούνι του φέρθηκε άσχημα. Φτάνοντας στις Κάννες, η όμορφη γαλλίδα Πρώτη Κυρία φίλησε όλους τους προσκεκλημένους, εκτός από το Σίλβιο. Ίσως είχε τσαντιστεί και αυτή με ένα «αστείο» του Μπερλουσκόνι στο Σαρκοζί που μάλλον δεν έκανε το Γάλλο Πρόεδρο να γελάσει… Το 2009 είχε πει στο Γάλλο Πρόεδρο ότι του «έδωσε» την Ιταλίδα σύζυγό του, επειδή η Μπρούνι είχε γεννηθεί στην Ιταλία. Ο Σαρκοζί δε γέλασε και όταν το αστείο διέρρευσε, ο Μπερλουσκόνι χαρακτηρίστηκε και πάλι ως ο «Βασιλιάς της γκάφας» από τους ευγενικούς και «πρόστυχος» από τους άλλους. Άλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει την ατάκα του, μετά τις αμερικανικές εκλογές; «Αυτός ο νέος Πρόεδρος είναι πάντα μαυρισμένος…».
Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας καταλογίζει στο Σαρκοζί συνομωσία για την αντικατάστασή του από το Μάριο Μόντι, συνομωσία μαζί με τη Μέρκελ να μπει η Ιταλία στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά και υπέρμετρες φιλοδοξίες. Είχε φτάσει μία εποχή που, όπως υποστηρίζει ο Μπερλουσκόνι, που ο Σαρκοζί και η Μέρκελ τον θεωρούσαν πρόβλημα, ένα εμπόδιο στο δρόμο για την ανάκαμψη της ευρωζώνης, που τότε ταλανιζόταν. Ήταν η εποχή που ο Ναπολιτάνο συναναστρεφόταν με τον πρώην ισχυρό Ιταλό Επίτροπο, Μάριο Μόντι, και τη φιλόδοξη σύζυγό του και σχεδίαζαν την αντικατάσταση του δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού. Ο Μόντι άλλωστε ήταν «σταρ», ο Επίτροπος που είχε επιβάλει πρόστιμο 600.000.000 δολαρίων στη Microsoft για αθέμιτες πρακτικές.
Το σχέδιο ολοκληρώθηκε λίγους μήνες μετά, στον απόηχο της επεισοδιακής Συνόδου Κορυφής των Καννών.
