Του Νίκου Λακόπουλου
Την περασμένη βδομάδα η ελληνική διοίκηση είχε πολλαπλές επιτυχίες. Μετά την πάταξη της φοροδιαφυγής με τις λίστες Λαγκάρντ που μάλλον δεν απέδωσε συνελήφθη μια Κυριακή το μεσημέρι από αστυνομικούς της Ομάδας ΔΙΑΣ στο Αγρίνιο ένας 21χρονος, γιατί πωλούσε σκόρδα δίχως άδεια.
«Συγκεκριμένα, έπειτα από έρευνα που έγινε σε υπαίθριο πωλητή τη Κυριακή το μεσημέρι στη συμβολή των οδών Δελφών και Πανεπιστημίου διαπιστώθηκε πως δεν διέθετε την απαραίτητη άδεια ενώ στην κατοχή του βρέθηκαν και κατασχέθηκαν 20 πλεξίδες σκόρδα» έγραψαν οι εφημερίδες.
Η μεγάλη επιτυχία ήταν όμως τα πρόστιμα στα ανασφάλιστα παπάκια. Αν δεν μπορείς να πληρώσεις 50 ευρώ το πρόστιμο είναι 250 κι αν δεν τον πληρώσεις έγκαιρα τότε διπλασιάζεται. Είναι η πάγια πρακτική όλων των κυβερνήσεων που διαθέτουν την ίδια αντίληψη για την διοίκηση -μάλλον και τον ίδιο μηχανισμό.
Αλλά ποιοι έχουν παπάκια και πόσο κάνει ένα παπάκι για νάχει πρόστιμο 500 ευρώ. Φτάνουν τα λεφτά αν το πουλήσει ο συνήθως νέος κι άνεργος ή με μισθό 300 ευρώ το μήνα εχθρός του κράτους να πληρώσει το πρόστιμο;
Η απάθεια μιας γενιάς που μεγαλώνει ως παράνομη, τα παιδιά που χτυπάνε στις γωνίες σαν κατσαρίδες, ενδέχεται να αναπτύξουν μια α-πολίτικη συμπεριφορά επιστρέφοντας στην κοινωνία την βία να αποφασίζει κάποιος γι΄αυτούς πριν καν γεννηθούν ότι θα είναι φτωχοί και παράνομοι- από την κούνια τους.
H μανιοκαταθλιπτική συμπεριφορά της διοίκησης τόσο για τα παπάκια όσο και για τον 21χρονο σκορδοπώλη άνευ αδείας δείχνουν το μίσος του ελληνικού κράτους όχι για τους παραβάτες -με το σχετικό ηθικό περιτύλιγμα. Δείχνουν το μίσος για τους νέους και τους φτωχούς, την ποινικοποίηση της νεότητας που είναι αυτοί που κυκλοφορούν με ανασφάλιστα παπάκια και άλλα σαράβαλα. Γιατί αυτός που δεν πληρώνει τα ασφάλιστρα ή αυτός που κυκλοφορεί με σαράβαλα είναι φτωχός και νέος που -σε μια χώρα ανεργίας- σημαίνει φτωχός.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις αφαίρεσαν από καιρό στους φτωχούς και τους νέους να βγαίνουν από το σπίτι, να κυκλοφορούν και να πηγαίνουν- ως φτωχοί- διακοπές ή απλώς στο χωριό τους. Το να πίνεις ή να καπνίζεις είναι προφανώς ένα έγκλημα που διπλοφορολογείται, αλλά τουλάχιστον δεν τους διαπομπεύουν ακόμα- όπως στο Βυζάντιο, ως την εποχή που ο Ίσαυρος ο Τρίτος σκέφτηκε αντί να κόβει μύτες, να βγάζει λεφτά από τους παραβάτες.
Η επόμενη εξέγερση νεολαίας δεν θάχει συνθήματα πολιτικά ή την διεύρυνση των ελευθεριών, όπως π.χ. στη δεκαετία ΄60. Θα αφορά την διεκδίκηση του δικαιώματος στη ζωή. Και θα περάσει από το πτώμα της Δεξιάς και της «Αριστεράς» που είναι ήδη «ξοφλημένη» ιδεολογικά με κατήγορο τον 21χρονο πωλητή σκόρδων …άνευ αδείας.
Το πρόβλημα είναι τα όρια της νομιμότητας με μια υποτίθεται αριστερή κυβέρνηση που μετά την επίθεση στα ….παπάκια και τους άνευ αδείας πωλητές της λαϊκής- πότε σκόρδων, πότε μαϊντανού ή ρήγανης την περασμένη βδομάδα προχώρησε σε «μαζική επιδρομή σε τραπεζικούς λογαριασμούς και κατασχέσεις.
«Η εφορία επιχειρεί να βάλει φραγμό στις ληξιπρόθεσμες οφειλές που διογκώθηκαν το πρώτο πεντάμηνο του 2017 και έφτασαν τα 4,75 δισ.ευρώ». Σχεδόν σε καθημερινή βάση η εφορία ανοίγει 730 τραπεζικούς λογαριασμούς, κατάσχοντας μεταξύ άλλων μισθούς και συντάξεις. Συνολικά τους πρώτους πέντε μήνες της τρέχουσας χρονιάς, πάνω από 930.000 οφειλέτες«υπέστησαν» κατασχέσεις σε τραπεζικές καταθέσεις, μισθούς, συντάξεις, ενοίκια και σε άλλα εισοδήματα».
Η εφημερίδα Τα Νέα έγραψε πως η κυβέρνηση έτσι κλείνει την στρόφιγγα στην αγορά. Ωστόσο όπως η αύξηση της τιμής των τσιγάρων μείωσε τα έσοδα έτσι και το «τσουνάμι» κατασχέσεων, εκτινάσσει τις οφειλές τα «ληξιπρόθεσμα χρέη». Αλλά ποιος ορίζει αυτά τα χρέη. Είναι λεφτά που δάνεισε το κράτος στις επιχειρήσεις και τα ζητάει πίσω;
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων 2.388.899 φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις έχουν οφειλές προς το ελληνικό Δημόσιο από ένα ευρώ έως και πεντακόσια ευρώ και το συνολικό ποσό που χρωστούν φθάνει μόλις τα 340 εκατ. ευρώ. Ένας στους πέντε χρωστάει μέχρι …1ο ευρώ και πολλοί χρωστάνε 50, 100, άντε 500 ευρώ.
Προφανώς δεν μιλάμε για την Ολιγαρχία, αλλά μόνο μια «αριστερή» κυβέρνηση μπορεί να επιβάλλει κατασχέσεις και πρόστιμα ως ένα είδος οικονομικής τιμωρίας με ηθικά κριτήρια, αφού το να είσαι «παράνομος» πρέπει να τιμωρείται. Το μόνο πρόβλημα είναι τι συμβαίνει αν η μισή χώρα είναι παράνομοι.
Αν ανοίξεις επιχείρηση στην Ελλάδα είσαι ήδη υπόδικος. Τα παιδιά που γεννιούνται χρωστάνε …ήδη. Και το να είσαι φτωχός και νέος είναι παράνομο και τιμωρείται. Γιατί όπως έλεγε ο Ανατόλ Φρανς, ο νόμος είναι δίκαιος. Επιτρέπει τόσο σε φτωχούς όσο και σε πλούσιους να κοιμούνται κάτω από γέφυρες.
Όσο η αριστερή κυβέρνηση περνάει από τον «Δεν πληρώνω» στο «Πληρώνω και ξαναπληρώνω» αποξενώνεται από τους φτωχούς, τους νέους, τους «παρανόμους» που υποτίθεται την έφεραν ως η γενιά των Απέξω. Η επόμενη σύγκρουση δεν θα είναι σύγκρουση Δεξιάς ή Αριστεράς, αφού η Αριστερά αποδεικνύεται πιο «ηθική» και «νομοταγής» στην παρανομοποίηση της φτώχειας και της -άφραγκης κι άνεργης- νεολαίας.
Η επόμενη γενιά που θα μεγαλώσει ξέροντας πως είναι παράνομη εκ γενετής κι ζωή της ποινικοποιημένη ίσως θα έχει την αντίδραση ενός μεγάλου αναρχικού ηγέτη, του Ντουρούτι. Όταν συνελήφθη κλέπτων οπώρας στα έξι του, του είπαν πως «το χωράφι με τα φρούτα είναι ξένﻨ. Κι ο εξάχρονος -πριν περάσει στην εξέγερση- ρώτησε με αφέλεια: «Και το δικό μου χωράφι που είναι;»
Η επόμενη εξέγερση νεολαίας δεν θάχει συνθήματα πολιτικά ή την διεύρυνση των ελευθεριών, όπως π.χ. στη δεκαετία ΄60. Θα αφορά την διεκδίκηση του δικαιώματος στη ζωή. Και θα περάσει από το πτώμα της Δεξιάς και της «Αριστεράς» που είναι ήδη «ξοφλημένη» ιδεολογικά με κατήγορο τον 21χρονο πωλητή σκόρδων …άνευ αδείας.
Και το βασικό πρόβλημα δεν θα είναι το πολιτικό σύστημα με το οποίο η οργή των νέων δεν θα ασχοληθεί καν. Η απάθεια μιας γενιάς που μεγαλώνει ως παράνομη, τα παιδιά που χτυπάνε στις γωνίες σαν κατσαρίδες, ενδέχεται να αναπτύξουν μια α-πολίτικη συμπεριφορά επιστρέφοντας στην κοινωνία την βία να αποφασίζει κάποιος γι΄αυτούς πριν καν γεννηθούν ότι θα είναι φτωχοί και παράνομοι- από την κούνια τους.
(Φωτό από την ταινία -Μ. Κάσοβιτς -ΤΟ ΜΙΣΟΣ)
