 |
| Ο Μανώλης Μαρμαράς έγραψε το έργο «Το ξενοδοχείο Mont Parnes. Μια αρχιτεκτονική ορεινή ιστορία» (εκδ. Κέρκυρα). Ο καθηγητής και συγγραφέας Μανώλης Μαρμαράς (δεξιά). |
Η απώλεια του Μανώλη Β. Μαρμαρά, στα 69 του χρόνια, είναι πλήγμα για την αρχιτεκτονική κοινότητα. Σημαντικός ερευνητής με μακρά και παραγωγική ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, αλλά και αρχιτέκτων ο ίδιος, ο Μανώλης Μαρμαράς υπήρξε μια προσωπικότητα της ελληνικής αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας, με ποικίλα ενδιαφέροντα και επίδοση σε πολλούς τομείς.
Ανθρωπος γλυκύς και εργατικός, ο Μανώλης Μαρμαράς είχε πυκνό ερευνητικό έργο και επιστημονική αρθρογραφία σε ελληνικά και ξένα έντυπα. Σημαντικό τμήμα των ερευνών του είδε το φως της δημοσιότητας σε εκδόσεις που εμπλούτισαν τη βιβλιογραφία.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1947, ο Μανώλης Μαρμαράς σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ (1972) και το 1986 αναγορεύθηκε διδάκτωρ στην «Πολεοδομία και Χωροταξία». Το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ (1996) ήταν πάνω στη μεταπολεμική ανοικοδόμηση του Λονδίνου. Είχε ένα βαθύ βλέμμα στην αστική γεωγραφία, στην εξέλιξη της πολεοδομίας, στη διαπολιτισμική ανάγνωση των μητροπολιτικών εξελίξεων. Και παρέμεινε πάντα ένας ταξιδιώτης με παραγωγή κειμένων από τις εμπειρίες του απ’ όλον τον κόσμο. Βιβλία όπως «Ταξίδια στη Μεσόγειο» (2002), «Δέκα ορεινές διαδρομές και αναβάσεις στην Ελλάδα» (2005) ή «Ταξίδια σε τόπους των Βίκινγκς» (2007) αποκαλύπτουν το εύρος των ενδιαφερόντων του, αλλά και την πνευματική του περιέργεια.
Η ακαδημαϊκή του πορεία ταυτίζεται, κυρίως, με τις πολυετείς θητείες του στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου και στο Πολυτεχνείο της Κρήτης, ενώ αργότερα δίδαξε και στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Σε νεανική ηλικία δούλεψε στο γραφείο του Τάκη Ζενέτου.
Μεγάλη ήταν η επίδραση των ερευνών του. Ηδη, το 1991 η έκδοση της μελέτης του «Η αστική πολυκατοικία της μεσοπολεμικής Αθήνας (η αρχή της εντατικής εκμετάλλευσης του αστικού εδάφους)», από την ΕΤΒΑ, τότε, και αργότερα από το Πολιτιστικό Ιδρυμα Ομίλου Πειραιώς, αποτέλεσε τομή για την κατανόηση της αθηναϊκής πολυκατοικίας. Παραμένει βιβλίο αναφοράς. Αξιοσημείωτη, επίσης, η μελέτη του για το Mont Parnes, το κτίριο-ορόσημο του Παύλου Μυλωνά (εκδ. Κέρκυρα, 2007), όπως και η συνεργασία του με την Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ στο «Δώδεκα Ελληνες Αρχιτέκτονες του Μεσοπολέμου» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης). Το συγγραφικό του έργο είναι ευρύ και αποτελεί έναυσμα για περαιτέρω εργασίες.
Ο Μανώλης Μαρμαράς κληροδοτεί ένα πολυσήμαντο έργο, το οποίο ερεύνησε και δίδαξε με ήθος. Ευεργετεί την αρχιτεκτονική και πολεοδομική έρευνα με συγγράμματα που είναι σημεία αναφοράς.
