Του Γιάννη Τριάντη*
Κάποιοι άνθρωποι, συνήθως πολιτικοί, επικαλούνται τεθνεώτες για να ισχυριστούν εκ των υστέρων κάτι που τους βολεύει. Οι… νεκροί, βλέπετε, δεν έχουν τη δυνατότητα να τους αντικρούσουν. Κι έτσι, με δήθεν εκμυστηρεύσεις και αυθαίρετους ισχυρισμούς προσπαθούν να φέρουν την ιστορία στα μέτρα τους.
Δυστυχώς, κάτι παρόμοιο διέπραξε προσφάτως ο Νίκος Δήμου. Ο γνωστός συγγραφέας, μιλώντας στην iefimerida.gr , εξέφρασε μεταξύ άλλων την πικρία του για τον αποκλεισμό του από μεγάλες εφημερίδες. Και έφερε ως παράδειγμα την «Ελευθεροτυπία»
«Ένα βράδυ συνάντησα τον Τεγόπουλο. «Ξέρεις γιατί δεν είσαι στην «Ελευθεροτυπία;», μου είπε. «Γιατί γράφεις ο,τι θες. Κι όμως έχεις είκοσι χιλιάδες αναγνώστες, που σε ακολουθούν μετά τα Επίκαιρα». Και του απάντησα: «Μήπως έχω τόσους αναγνώστες γιατί γράφω ο,τι θέλω και αυτό το ξέρουν οι αναγνώστες;».
Όσοι γνώρισαν τον αείμνηστο Τεγόπουλο, ξέρουν ότι ποτέ δεν θα έλεγε κάτι παρόμοιο. Δηλαδή, ότι κάποιος αρθρογράφος που γράφει ελεύθερα δεν ήταν δεκτός στην «Ε». Δεν ήταν του χαρακτήρα του. Ας δεχτούμε όμως τον ισχυρισμό του κ. Δήμου, ότι αυτά του είπε ο Κίτσος Τεγόπουλος. Κι ας δούμε την πραγματικότητα της «Ε», όπως την είχαν διαμορφώσει οι αρχές του Τεγόπουλου και του Σεραφείμ Φυντανίδη.
Πρώτον, καθένας έγραφε την γνώμη του, ως και νεαροί συντάκτες, αρκεί να έβαζαν την υπογραφή τους και να μην ήταν νομικώς επιλήψιμα τα κείμενά τους (συκοφαντικά κλπ). Με άλλα λόγια, στην «Ε» κατακτούσες το δικαίωμα στην ελεύθερη άποψη, δίχως να εξετάζονται πολιτικά κριτήρια ή γνώμες αντίθετες στην κεντρική πολιτική κατεύθυνση της εφημερίδος για κόμματα, πρόσωπα και γεγονότα.
Δεύτερον, ήταν σύνηθες και παγιωμένο να διατυπώνονται απόψεις από αρθρογράφους της εφημερίδος κόντρα στην «γραμμή» της «Ε». Συνεχώς και αδιαλείπτως. Κλασικό παράδειγμα οι ενάντιες θέσεις επιφανών αρθρογράφων (Βότσης, Μανωλάκος, Παρασκευόπουλος κ.α.) την εποχή που η «Ε» «στήριζε την Αλλαγή και ήλεγχε την εξουσία».
newpost.gr
