Του Μανώλη Κοττάκη
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τόλμησε μια μεγάλη αλλαγή με την ίδρυση της Ν.Δ. και την αναθεώρηση του Συντάγματος αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση: Εκοψε διαρρήδην τους δεσμούς της συντηρητικής παράταξης με το προδικτατορικό παρακράτος. Μόνος στον κόσμο όλον έβαλε στη φυλακή τους πρωταιτίους του πραξικοπήματος, καθώς παντού αλλού οι δικτάτορες αμνηστεύονταν. Αλλαξε το πολίτευμα από Βασιλευόμενη σε Προεδρευόμενη Δημοκρατία. Αχρήστευσε πολιτικά τον Στρατό. Συγκρούστηκε με τους Αμερικανούς.
Η νέα Δημοκρατική Δεξιά του 1974 ήταν τόσο διαφορετική ώστε ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πρόβλημα να την αντιπολιτευθεί. Και για να το υπερβεί, επινόησε ένα στρατήγημα: Υποκρίθηκε ότι ποτέ δεν συνέβη το 1974 και κήρυξε τον ανένδοτο των δυνάμεων του φωτός ενάντια στο… σκότος της Δεξιάς. Το έργο του διευκολύνθηκε με την αποχώρηση Καραμανλή από την ηγεσία της Ν.Δ. και την ανάρρηση στην ηγεσία αυτής του Ευαγγέλου Αβέρωφ, αρχικώς, και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη μετέπειτα. Τα συνθήματα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», «Δεξιά σημαίνει Ελλάδα πουλημένη», «όχι στα τρίκυκλα και στους Γκοτζαμάνηδες» συγκλόνιζαν τις πλατείες για χρόνια και συντηρούσαν το μίσος και τον διχασμό. Ο Ανδρέας προτίμησε επί ζημία του τόπου να αντιπολιτευθεί τη Δεξιά γι’ αυτό που ήταν κάποτε και όχι γι’ αυτό που ήταν στην εποχή του.
Ανακαλώ στη μνήμη μου όλα όσα συνέβησαν τότε επ’ αφορμή των αποκαλύψεων του βιβλίου Βαρουφάκη. Χωρίς να υπάρχει ψήγμα ιστορικής αναλογίας μεταξύ των πρωταγωνιστών του τότε με το τώρα, έχει αξία να ρωτήσω: Πώς άραγε πρέπει να αντιπολιτευθούμε τον Τσίπρα; Να τον αντιπολιτευθούμε γι’ αυτό που ήταν το 2015 -πράγματι ερωτοτροπούσε με την ιδέα της αποχώρησης από την ευρωζώνη και ετοιμαζόταν να αποφυλακίσει τον Ξηρό- ή να τον αντιπολιτευθούμε γι’ αυτό που είναι τώρα; Μπορούμε, φυσικά, να κάνουμε το πρώτο: Να τον λέμε «μαρξιστή», «φίλο των τρομοκρατών», «οπαδό του Μαδούρο», «λάτρη της Βενεζουέλας» και άλλα τινά.
Πώς ταιριάζει, όμως, ο μαρξιστής και η έξοδος στις αγορές; Ο φίλος της τρομοκρατίας και η Ηριάννα στη φυλακή; Ο Μαδούρο και οι προσκλήσεις στον Λευκό Οίκο; Αυτού του είδους η αντιπολίτευση ακυρώνεται από τα γεγονότα και την ίδια την εικόνα.
Αυτό που, κατά τη γνώμη μου, είναι προτιμητέο είναι να τους αντιπολιτευόμαστε γι’ αυτό που πράγματι είναι: ερασιτέχνες καπιταλιστές. Οι άνθρωποι δεν κάνουν γι’ αυτή τη δουλειά γιατί υπηρετούν ένα μοντέλο που ούτε ξέρουν ούτε θα μάθουν ούτε πιστεύουν. Και ας έχει το μισό υπουργικό συμβούλιο τις αναφορές του στις τρεις τέσσερις σημαντικές δυτικές πρεσβείες των Αθηνών.
Mανώλης Κοττάκης
