Του Θανάση Κ.
Τώρα που όλοι έχουν πάρει χαμπάρι, πια, πως το «άστρο» του Τσίπρα σβήνει και πως κανένα «αφήγημα» πια – δηλαδή καμιά «επικοινωνιακή αντεπίθεση» – δεν μπορεί να σώσει την άθλια διακυβέρνησή του, που βουλιάζει στο τέλμα το οποίο ο ίδιος προκάλεσε…
Τώρα, λοιπόν, δεν ξέρω τι με έπιασε και άρχισα τη… «λαθολογία»!
Δηλαδή να εξετάζω τα «λάθη» που έγιναν απ’ όλους μέχρι στιγμής…
Τα λάθη του Σαμαρά, με τα οποία θα ασχοληθώ σήμερα…
Και τα λάθη όλων των υπολοίπων, στα σημειώματα των επομένων ημερών…
Πρώτα, λοιπόν, τα λάθη του Σαμαρά…
Και πριν απ’ όλα ποια ΔΕΝ ήταν λάθη του…
* ΔΕΝ ήταν λάθος αυτό που λεγόταν μέχρι πριν λίγο καιρό, ότι «εγκατέλειψε» – υποτίθεται – τις μεταρρυθμίσεις στο τελευταίο εξάμηνο.
Κανείς δεν το έλεγε αυτό τότε, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2014…
Κανείς! Εκ των υστέρων το ανακάλυψαν…
Ποιοι;
–Εκείνοι που τον εγκατέλειψαν τότε κι είπαν να «δοκιμάσουν» τον Τσίπρα…
–Εκείνοι που έσπευσαν να στηρίξουν τον Τσίπρα μετά την εκλογή του, το Γενάρη του 2015. Κι έπρεπε κάτι να έχουν να πουν για το Σαμαρά…
Δεν μπορούσαν να βρουν τίποτε άλλο και σκαρφίστηκαν το παραμύθι ότι είχε τάχα εγκαταλείψει «στο τέλος» τις μεταρρυθμίσεις…
Αλλά ο ισχυρισμός αυτός απλά ΔΕΝ στέκει. Με τίποτε!
Το αντίθετο ακριβώς συνέβη:
Τότε που υποτίθεται ότι τα «εγκατέλειψε ο Σαμαράς», δηλαδή το τελευταίο εξάμηνο του 2016, τότε ακριβώς έγιναν τα εξής (μεταξύ πολλών άλλων):
–Τότε ξεμπλόκαρε το «Ελληνικό» (μετά από 12 χρόνια που δεν τολμούσε να το αγγίξει κανείς). Τότε έγινε διαγωνισμός, τότε βγήκε πλειοδότης (και αργότερα κρίθηκε η προσφορά έγκυρη).
Ο Τσίπρας (που τότε λύσσαγε εναντίον του έργου στο «Ελληνικό») αργότερα ασφυκτικά πιεζόμενος απλώς το υπέγραψε.
Και στη συνέχεια έκανε ό,τι μπορούσε να το μπλοκάρει…
Αλλά έγινε τότε, επί Σαμαρά!
–Τότε, (καλοκαίρι του 2014) ψηφίστηκε επί Σαμαρά και η «μικρή ΔΕΗ»! Η μεγαλύτερη αποκρατικοποίηση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα.
Και αληθινή σωτηρία για τη μεγαλύτερη ενεργειακή επιχείρησης στην χώρα. Τότε ο Τσίπρας προσπαθούσε να τη ματαιώσει. Μέχρι και δημοψήφισμα κατά της «μικρής ΔΕΗ» προσπάθησε να κάνει με τις ψήφους και τις ΧΑ!
Δεν τα κατάφερε…
Όταν εξελέγη, τον Γενάρη του 2015, το ματαίωσε. Στη συνέχεια η ΔΕΗ αντιμετωπίζει θανάσιμα αδιέξοδα. Και τώρα τον υποχρέωσαν να δεχθεί λύση πολύ χειρότερη από τη «μικρή ΔΕΗ». Και ενώ, στο μεταξύ, η εταιρία έχει χάσει το 85% της αξίας της…
–Τότε (Νοέμβριος 2014) έγινε και η σύμβαση παραχώρησης για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια. Με τίμημα τετραπλάσιο απ’ ό,τι προέβλεπε η Τρόϊκα! (1,4 δισεκατομμύριο – αντί για 350 εκατομμύρια – συν προσφορά για επενδύσεις 800 εκατομμυρίων επί πλέον)
Ήταν η πρώτη σύμβαση παραχώρησης για μεγάλες υποδομές της χώρας.
–Τότε (Οκτώβρης-Νοέμβρης 2014) έγινε και η λειτουργική ενοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων. Με τα ηλεκτρονικά συστήματα ΗΛΙΟΣ και ΑΤΛΑΣ, για την ηλεκτρονική καταγραφή των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων κάθε εργαζόμενου on line, καθώς και του συστήματος ΑΡΤΕΜΙΣ για τον αποτελεσματικό έλεγχο της ειφοροδιαφυγής, συν βέβαια του συστήματος EΡΓΑΝΗ για την καταγραφή της απασχόλησης οn line και σε «πραγματικό χρόνο» (real time).
Αυτά τα συστήματα τα εγκατέλειψε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήλθε, αν και στη συνέχεια αναγκάζεται να τα χρησιμοποιεί και να τα επικαλείται, μάλιστα.
Χωρίς αυτά καμία τομή στο Ασφαλιστικό δεν μπορεί να γίνει.
Όλοι γνωρίζουν πια πως το τελευταίο εξάμηνο διακυβέρνησης Σαμαρά ΔΕΝ σταμάτησαν ούτε οι μεταρρυθμίσεις ούτε οι αποκρατικοποιήσεις.
Ίσα-ίσα τότε κορυφώθηκαν.
–Άλλωστε, υπάρχει και η μαρτυρία του ΟΟΣΑ: Σύμφωνα με την οποία, η Ελλάδα ήταν πρώτη στον κόσμο στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα και το 2013 και ολόκληρο το 2014!
Επομένως όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο, απλώς λένε… μακακίες!
* Δεύτερον, δεν ήταν λάθος του Σαμαρά, που καταψήφισε το πρώτο Μνημόνιο!
Ποιος «λάθος»; Αφού τώρα πια και το ΔΝΤ έχει παραδεχθεί πως είχε δίκιο και στα τρία σημεία που έκανε κριτική τότε: Και στους πολλαπλασιαστές και στην αξιοποίηση της περιουσίας και στην απαραίτητη αλλαγή μίγματος πολιτικής.
Κι όχι μόνο παραδέχθηκαν οι δανειστές πως είχε δίκιο τότε ο Σαμαράς, αλλά πριν αναλάβει ακόμα (επί Παπαδήμου) και αφότου ανέλαβε, δέχθηκαν να αλλάξει το δεύτερο Μνημόνιο στα σημεία ακριβώς που είχε ασκήσει κριτική ο Σαμαράς.
Κι έτσι το δεύτερο πρόγραμμα έπιανε τους στόχους του (επί Σαμαρά), ενώ το πρώτο (επί ΓΑΠ) δεν έπιανε κανένα στόχο…
* Δεν είναι λάθος του Σαμαρά που στήριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου. Αυτό κι αν είναι «χοντράδα» και να ακούγεται μόνο…
Τότε, με τη στήριξη του Σαμαρά, έγινε το PSI, το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους στην παγκόσμια Ιστορία! Και στη συνέχεια, επί Σαμαρά πλέον, έγινε και η «επαναγορά χρέους» (κάτω από το άρτιο). Και εδώ το μεγαλύτερο τέτοιο «κούρεμα χρέους» (με επαναγορά) που έχει γίνει ποτέ…
Και μόνο αυτό αν έκαναν στη ζωή τους ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, θα άξιζε να γραφτεί το όνομά τους στην Ιστορία! Γιατί χάρη στο πολιτικό τους θάρρους, αλλά και την αποτελεσματικότητά τους, κόπηκαν 120 δισεκατομμύρια χρέους ονομαστικά (και 180 δισεκατομμύρια περίπου σε παρούσα αξία). Τα μεγέθη αυτά εξακολουθούν να θεωρούνται «απίστευτα» διεθνώς! Ακόμα και σήμερα…
(Ο Τσίπρας παρακαλάει τώρα να του δώσουν μερικά απ’ όσα επιπρόσθετα μέτρα «ανακούφισης» χρέους είχαν υποσχεθεί στο Σαμαρά το 2012 και μέχρι στιγμής…«τζίφος»! Χώρια που από «ονομαστικό» κούρεμα δεν θα πάρει τίποτε – του το έχουν ξεκόψει όλοι…)
Θα μπορούσα να γράφω έτσι επί ώρες…
* Δεν ήταν λάθος το περιβόητο success story. Γιατί απλούστατα δεν το είπε ο Σαμαράς. Το έγραψε το Economist! Πρωτοσέλιδο μάλιστα…
Και το επικαλέστηκε ο Σαμαράς στους Κινέζους για να τους πείσει να επενδύσουν στην αναπτυξιακή Ελλάδα!
Και ο λόγος του έπιασε τόπο τότε. Αν έγινε η δεύτερη και μεγαλύτερη επένδυση των Κινέζων στον Πειραιά, είναι γιατί οι Κινέζοι πείστηκαν τότε για τις μακροχρόνιες αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.
Αυτό δα έλειπε: Να επαινούν τη χώρα αυτοί που πριν λίγο την έβριζαν (Economist) και να διστάζει ο Έλληνες Πρωθυπουργός να επικαλεστεί τα λόγια τους για να αλλάξει την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό…
* Δεν είναι αλήθεια ότι «δίστασε», τάχα, να κάνει μεταρρυθμιστικές τομές!
Άλλο παραμύθι κι αυτό!
–Όταν κατάργησε το αφορολόγητο όριο για ΟΛΟΥΣ πλην μισθωτών και συνταξιούχων – για τους οποίους, όμως αύξησε το όριο από τις 5 χιλιάδες στις 9,5 χιλιάδες – η ίδια η Τρόικα έλεγε τότε πως είναι η μεγαλύτερη φορολογική μεταρρύθμιση που έγινε ποτέ!
Τώρα ο Τσίπρας έβαλε ξανά αφορολόγητο όριο, αλλά στις 5,7 χιλιάδες για όλους! Κι έτσι διέλυσε αυτούς που δεν έκλεψαν ποτέ (μισθωτούς και συνταξιούχους) Δεν είδα να το θυμάται κανένας αυτό…
–Δεν είδαν να θυμάται κανένας ότι ο Σαμαράς έκοψε δύο φορές τις εργοδοτικές εισφορές! Ούτε όταν ο Τσίπρας τις αύξησε ξανά μέχρις ασφυξίας! Σε όλους…
–Δεν είχα να θυμάται κανείς ότι ο Σαμαράς έκλεισε την ΕΡΤ (με τα έξη… λογιστήρια!) κι έφτιαξε στη θέση της τη ΝΕΡΙΤ που είχε τριπλάσια τηλεθέαση (7,5%) από την παλαιά ΕΡΤ (2,5%)! Και πενταπλάσια τηλεθέαση από την τωρινή ΕΡΤ (1,5%)! Με τα μισά χρήματα και με το μισό προσωπικό.
Και χωρίς να «γλύφει» η ΝΕΡΙΤ την τότε κυβέρνηση (Σαμαρά)!
Ήταν η μόνη φορά στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης, που η δημόσια ραδιοτηλεόραση ασκούσε πιο αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση απ’ ό,τι τα ιδιωτικά κανάλια!
Κι όμως, ελάχιστοι στήριξαν τότε την τομή εκείνη…
Αν και πολλοί περισσότεροι τη νοσταλγούν τώρα…
Συνεπώς δεν έλειψε από το Σαμαρά η αποφασιστικότητα για τομές. Απλά πολλοί από τους υποτιθέμενους «μεταρρυθμιστές», που τώρα του κάνουν «κριτική» για όσα δεν έκανε τότε, εκείνη την εποχή, όταν «έσπαγε αυγά», ΔΕΝ τον στήριξαν.
Φώναζαν κι αυτοί για το… «μαύρο» στην ΕΡΤ που κράτησε 25 μέρες!
Και δεν φώναξαν ποτέ, για το μαύρο στην ΕΡΤ που κρατούσε ένα ολόκληρο χρόνο (όταν από την αρχή της διακυβέρνησης Σαμαρά η ΕΡΤ μονίμως απεργούσε)!
Ούτε τώρα μιλάνε καθόλου που έχει πέσει «μαύρο» διαρκείας στα ιδιωτικά κανάλια…
Ενώ η ΕΡΤ του Τσίπρα έχει εξελιχθεί σε… «Φωνή της Αλήθειας», σε τηλεοπτική Πράβντα και Ισβέστια…
Γι’ αυτό σας λέω: Περίσσεψε η υποκρισία από πολλούς…
Αλλά ο Σαμαράς έκανε ένα μεγάλο «λάθος»:
Έσυρε τη χώρα έξω από κρίση πιο σύντομα απ’ ό,τι περίμενε κι ο ίδιος.
Και την έβγαζε από την «επιτροπεία» των μνημονίων, πιο σύντομα απ’ ό,τι προέβλεπαν και οι Έλληνες και οι δανειστές.
Το 2014 είχαμε βγει δοκιμαστικά στις αγορές.
Το 2015 παίρναμε πιστοληπτική γραμμή στήριξης, για να βγούμε οριστικά από τα μνημόνια.
Μετά τα μέσα το 2016 το αργότερα (δηλαδή από… πέρσι τέτοια εποχή), θα ήμασταν εκτός κάθε μνημονιακού ελέγχου.
Και φέτος θα συμπληρώναμε τρία χρόνια ανάπτυξης, με μέσο ρυθμό πάνω από 3% ετησίως σε πραγματικούς όρους (και γύρω στο 4,5% σε ονομαστικούς).
Δηλαδή θα είχαμε ήδη επιτύχει συνολική ανάπτυξη κοντά το 15%!
Θα είχαμε ήδη ξεπεράσει σχεδόν τα μισά αποτελέσματα της κρίσης…
Αυτό η απότομη «επαναφορά» της Ελλάδας, δημιούργησε σε μερίδα του εκλογικού σώματος την αίσθηση ότι μπορούσαν να γυρίσουν στα ίδια.
Ότι ο κίνδυνος είχε περάσει και μπορούσαν να επιστρέψουν στις παλαιές κακές συνήθειες, να ζουν με παροχές από δανεικά.
Ο Τσίπρας τους έταζε αυτό ακριβώς:
Να επιστρέψει στο παλαιό μοντέλο των παροχών με δανεικά.
Ο Σαμαράς δεν επρόκειτο να το δεχθεί αυτό.
Κάποιοι προτίμησαν τον Τσίπρα, και η χώρα βούλιαξε στο τέλμα από το οποίο μόλις είχε ξεκολλήσει…
Και τώρα είναι πιο δύσκολο να ξεκολλήσει ξανά.
Γιατί βούλιαξε σε περισσότερο χρέος και σε μεγαλύτερης διάρκειας συσσωρευμένη ύφεση.
Οι μεγάλες ζημιές εύκολα γίνονται και δύσκολα διορθώνονται…
Ο Τσίπρας εκπροσωπεί το παλαιό, το «τελειωμένο». Και εμπόδισε να ξεκολλήσει η χώρα από το βούρκο.
Ο Σαμαράς την έβγαλε πολύ γρήγορα. Δεν πρόλαβε να κάνει όλα όσα ήθελε. Δεν τον άφησαν να τα κάνει. Αλλά με αυτά που πρόλαβε κι έκανε, οι Έλληνες …ζαλίστηκαν!
Ανέκτησαν ξαφνικά την «αυτοπεποίθηση» τους, πριν κατανοήσουν τα προηγούμενα σφάλματά τους.
Και νόμισαν ότι θα επέστρεφαν στον «χαμένο παράδεισο», που ήταν ουσιαστικά η ίδια η Κόλαση.
Την οποία βιώνουμε όλοι σήμερα…
Σαν τον πιωμένο, που τον σταματάνε στο δρόμο, δεν του κάνουν αλκοτέστ, τη γλιτώνει κι από τη χαρά του, μόλις τον αφήσουν, γκαζώνει και λίγο αργότερα… στουκάρει!
Το «λάθος» του Σαμαρά ήταν ότι τα έκανε όλα πολύ γρήγορα.
Ολοκλήρωσε τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει γίνει ποτέ, τις περισσότερες αποκρατικοποιήσεις που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα και τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις ανταγωνιστικότητας που έχουν γίνει ποτέ στην χώρα, κι όλα αυτά στο συντομότερο χρόνο!
Αυτό κάποιοι δεν του το συγχώρεσαν τότε…
Και γι’ αυτό κάποιοι άλλοι, πολλοί περισσότεροι, χτυπάνε το κεφάλι τους τώρα…
Γιατί τώρα πια, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες, και συντριπτικές.
Σε βάρος του Τσίπρα…
Αλλά ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω!
(Για το Σαμαρά είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα έκανε ξανά:
Θα έβγαζε τη χώρα όσο πιο γρήγορα μπορούσε με όσο λιγότερες οδύνες.
Όμως, οι Έλληνες ελπίζω να μην ξανακάνουν το ίδιο λάθος, Να μη σπεύσουν πάλι να… ξεσαλώσουν, μόλις δουν τα πρώτα σημάδια της ανάκαμψης.
Που έτσι κι αλλιώς, όπως τα κατάφερε ο Τσίπρας, αργεί μάλλον…)
