Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024

Μας φταίει ή μας σώζει ο Σόιμπλε;

Εβδομάδα Σόιμπλε. Αυτός θα μας φταίει μέχρι 15 Ιουνίου. Τα είπε “χοντρά” στον Γερμαναρά…, για λογαριασμό των επιχειρηματιών, και ο πρόεδρός τους Κ. Μίχαλος. Την περασμένη εβδομάδα μας έφταιγε ο Ντράγκι. Τα μάσησε για την ποσοτική χαλάρωση. Ο Νταισελμπλούμ στη γωνία. Τον φυλάμε για το Σαββατοκύριακο….. Μόνοι μας πάλι. Κανείς δεν μας σώζει. Ούτε εμείς τον εαυτό μας…

Δεν δίνουμε κανένα συγχωροχάρτι στον Σόιμπλε. Ούτε στην υπόλοιπη “γερμανική παρέα”. Και συμφωνούμε ότι η τακτική Σόιμπλε ζορίζει τα πράγματα στην Ευρώπη. Τα κάνει ασφυκτικά στην Ελλάδα.

Αλλά πόσο μεγάλη γλώσσα είμαστε σε θέση να βγάλουμε στους δανειστές ως ελληνική επιχειρηματική κοινότητα για τις “μανιασμένες”… τακτικές Σόιμπλε χωρίς απαντήσεις και για το δικό μας χάλι;

Καταλαβαίνουμε την “ορκισμένη” τακτική στο “δόγμα” Μποδοσάκη “εμείς είμαστε με το γκουβέρνο…” Όλα όμως έχουν τα όριά τους.

Ας γυρίσουμε λίγες δεκαετίες πίσω. Τότε που το “γκουβέρνο” άνοιγε τις πύλες στον κομματικό στρατό κατοχής με 100.000 κομματόσκυλα όλων των βαθμίδων που αναλάμβαναν πόστα στις μέχρι τότε ιδιωτικές αερομεταφορές, σε ιδιωτικές Τράπεζες, στην ιδιωτική χημική βιομηχανία, στην ιδιωτική μεταλλουργία, στην ιδιωτική συγκοινωνία, στα πετρέλαια, στα λιπάσματα, στα μεταλλεύματα.

Σχεδόν κουβέντα από την περιβόητη επιχειρηματική κοινότητα. Ούτε μια “μάχη” με συγκεκριμένες προτάσεις να μην γίνουν κρατικοποιήσεις και να μείνουν στον ιδιωτικό τομέα.

Ούτε μια συνεργασία με κάποιες (από τις διερευνητικές έστω) προτάσεις ξένων πολυεθνικών που πρότειναν συμφωνίες εξαγοράς.

Μετά από μια 10ετία φτάνουμε στις 43 προβληματικές βιομηχανίες. Κραυγές αγωνίας από τις τότε Τράπεζες πως θα πνιγούν αν πάρουν στην πλάτη τους και αυτές τις βιομηχανίες με τα χρέη τους.

Ούτε εδώ μάχη για τη δεύτερη φουρνιά κρατικοποιήσεων. Απλές δηλώσεις δυσαρέσκειας, ανησυχίας, αγωνίας και προβληματισμού… από τις παραγωγικές τάξεις. Από την επιχειρηματική κοινότητα. Και αυτό ήταν όλο.

Ο κομματικός στρατός κατοχής κάθισε για τα καλά και στο σβέρκο του ελληνικού λαού. Με όλες τις κυβερνήσεις. Με όλες τις παρατάξεις.

Πού ήταν η “αντίσταση” της αγοράς στο αίσχος τους κράτους επιχειρηματία; Ποιες ήταν οι αρνητικές τοποθετήσεις και οι ξεκάθαρες θέσεις;

Και τι να κάνουν οι επιχειρηματίες και η επιχειρηματική κοινότητα. Να φορέσουν σταυρωτά τα φυσεκλίκια και να ζωστούν μολότοφ να κατεβούν στο Σύνταγμα; Εδώ μια διαδήλωση (τη μοναδική) οργάνωσαν τη δεκαετία του 1990 και τους ξεφώνησαν ως κίνημα της κατσαρόλας.

Κανείς δεν μιλάει για “κινήματα”. Αλλά η “διπλωματική γλώσσα” και οι χλιαρές δηλώσεις για τα όσα συμβαίνουν κατά περιόδους στην οικονομία δεν οδηγεί πουθενά.

Πολύ δε περισσότερο όταν η ανοχή επιχειρηματιών, σε καθηγητικές και άλλες ανοησίες για σχεδιασμούς στην οικονομία και δήθεν ανόρθωση της εθνικής παραγωγής και της εξωστρέφειας της χώρας, φθάνει σε σημεία ανεξήγητα.

Η ακατανόητη μαλθακή (για να μην πούμε ανύπαρκτη) συμπεριφορά της επιχειρηματικής κοινότητας απέναντι σε βλακώδεις πρωτοβουλίες για σχεδιασμούς ανάπτυξης και προσέλκυση επενδύσεων την 7ετία της κρίσης αρκεί.

Μετά το 2010 ακούστηκαν του κόσμου οι ανοησίες για πάταξη της γραφειοκρατίας με κέντρα υποδοχής επενδυτών και υπηρεσίες μιας στάσης για επενδυτές και επενδύσεις. Μέχρι υπουργική θέση στήθηκε για να βολευτούν οι “κηπουροί”…

Χάσαμε δύο χρόνια. Ποιος από τις παραγωγικές τάξεις γκρίνιαξε για τα δικά μας αίσχη όσο γκρινιάζει σήμερα που οι δανειστές (πολύ κακώς) μας φοράνε το ένα καπέλο μετά το άλλο; Ποιος βγήκε να πει τα πράγματα με το όνομά τους;

Μετά το 2012 σώζαμε πάλι την ανάπτυξη με πλέγμα νομοθετημάτων πάταξης της γραφειοκρατίας το οποίο θα στηριζόταν σε μελέτη, των παραγωγικών τάξεων, 791 σελίδων !! (αν θυμάμαι καλά). Τις προτάσεις και μελέτες τις τρώνε τα ποντίκια στα υπόγεια των υπουργείων. Καμιά φωνή. Καμιά καταγγελία.

Μετά το 2015 ξανά-μανά πάταξη της γραφειοκρατίας. Φόρουμ για τη βιομηχανία. Σχέδια να λειτουργήσουν τα παλιά φουγάρα… Και το κερασάκι στην τούρτα… Μια ομάδα μελετητών της επαναφοράς μας στη δραχμή… ανέλαβε τον σχεδιασμό του νέου μοντέλου ανάπτυξης της οικονομίας μας…

Με όλα αυτά τα νούμερα και τα θέατρα έχει γελάσει κάθε πικραμένος. Έχουν ξεκαρδιστεί οι Ιρλανδοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι και οι Κύπριοι που έσκισαν μνημόνια. Χωρίς να τους φταίει ο Σόιμπλε. Στους Έλληνες όμως φταίει. Ακόμη και στους επιχειρηματίες. Γιατί στριμώχνει το “γκουβέρνο” μας… Αλλά μας φταίει ο Σόιμπλε ή μας “σώζει” έτσι που καταντήσαμε και μόνοι μας δεν μπορούμε, όπως μπόρεσαν οι άλλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

του Γιώργου Κράλογλου  

capital.gr

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ