Για όσους διαμαρτύρονται ή απορούν ακόμη για την πραγματική έννοια και το περιεχόμενο της Δημοκρατίας, ως του λιγότερου ατελούς πολιτεύματος που εμπνεύστηκε η ανθρωπότητα, ας κάνουν τον κόπο να κοντοσταθούν στην περίπτωση του Γιώργου Παπανδρέου. Του ΓΑΠ. Του τελευταίου των Παπανδρέου.
Του ανθρώπου που διέλυσε μια ιστορική πολιτική οικογένεια, και ένα ιστορικό πολιτικό Κίνημα, αφού νωρίτερα είχε προλάβει να αφαιρέσει από μια ιστορική χώρα, το δικαίωμα στον εθνικό αυτοπροσδιορισμό. Στην εθνική αυτοδιάθεση. Στην εθνική ανεξαρτησία.
Ο τελευταίος (γενικώς) των Παπανδρέου, ο άνθρωπος με τον μοιραίο ρόλο για την προσφυγή της Ελλάδας στο Μνημόνιο, και φυσικά με τη μοιραία υπογραφή για την καταδίκη των Ελλήνων σε εθνική δυστυχία και ακραία φτωχοποίηση ετών, έδωσε σήμερα μια πρωτοφανή παράσταση, με το επικό μήνυμα στο Twitter, όπου μιλούσε για Καστελόριζο, Καραμανλή, Σαμαρά και Τσίπρα.
Ο ΓΑΠ λοιπόν συνιστά το απόλυτα ηχηρό παράδειγμα της ανοχής της Δημοκρατίας έναντι όλων. Όπως για παράδειγμα και έναντι του άλλου μοιραίου, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, που… δεν είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, γράφει ωστόσο βιβλία. Και… εισπράττει από τις πωλήσεις.
Θα μπορούσε να πει κανείς τόσα πολλά για τον Γιώργο, τον τελευταίο των Παπανδρέου. Ας σταθούμε μονάχα σε δυο λεπτομέρειες, για τις οποίες θα πρέπει να δώσει διευκρινίσεις.
Στο Καστελόριζο θα πάει με το… κανό; Και, ανεξαρτήτως του πώς θα πάει, τον Ανδρέα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ θα τον πάρει μαζί του; Να μην αισθάνεται αδικημένος ο άνθρωπος. Τόσα προσέφερε…
Μαρίκα Λυσιάνθη
