Μόνο ως ανέκδοτο θα μπορούσε να εκλάβει κανείς την προφορική εξαγγελία του Πρωθυπουργού για συνένωση των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της Αθήνας και του Πειραιά και τη μετεξέλιξή τους σε Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής… Όμως οι αντιδράσεις τόσο του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, όσο –κυρίως- οι αντιδράσεις των συναδέλφων αποφοίτων και σπουδαστών των Ιδρυμάτων με ξάφνιασαν…
«Δηλαδή, τώρα που το ΤΕΙ μας έγινε Πανεπιστήμιο, θα πιάσει και τα δικά μας πτυχία ή εμείς θα μείνουμε απ’ έξω;», «Να πάρω πτυχίο ή να πάω στρατό και να αφήσω κάποιο μάθημα και να πάρω μετά πτυχίο Πανεπιστημίου;», «Δεν είναι άδικο να γίνουν Πανεπιστήμιο μόνο το Τ.Ε.Ι. Αθήνας και του Πειραιά; Έχουν δει τις αξιολογήσεις του Τ.Ε.Ι. Κρήτης;»
Είναι μερικές μόνο από τις ερωτήσεις που έγιναν δημοσίως… Και όχι άδικα… την ίδια στιγμή που η ΠΟΣΔΕΠ διαμαρτυρόταν δημοσίως για την εξαγγελία αυτή, χωρίς προφανώς να έχει διαμαρτυρηθεί ποτέ για τις δεκάδες ανακοινώσεις για ίδρυση νέων Τμημάτων ή νέων Πανεπιστημίων στο πέρασμα των τελευταίων λίγων δεκαετιών…
Γράφω «όχι άδικα» για τις αντιδράσεις των συναδέλφων, καθώς δυστυχώς έως σήμερα δεν μάθαμε να λειτουργούμε με «κριτικό» πνεύμα… Επίσης, διοικήσεις των Ιδρυμάτων, Εκπαιδευτικοί αλλά και συνδικαλιστικές μας ηγεσίες, δεν ήξεραν ή δεν μπορούσαν να ενημερώσουν ορθά την Κοινότητα για το τί ακριβώς ήταν ο Θεσμός (των Τ.Ε.Ι.) που υπηρετούσαν.
Κάποιοι συνέχισαν επί δεκαετίες να μιλούν (χωρίς να τους διορθώνει κανείς) για «Υπομηχανικούς» ή για την «ανάγκη της διαφορετικότητας»…
Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι μετά τον Ν.2916/2001 αλλά και τον Ν.3549/2007, Τ.Ε.Ι. και Πανεπιστήμια συναποτελούν παράλληλα και ισότιμα την Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας.
Δεν κατάλαβαν ότι τα Ιδρύματα του Τεχνολογικού Τομέα, αναγνωρίζονται ως Πανεπιστήμια στο Εξωτερικό και με αυτή την ιδιότητα άλλωστε συνάπτουν συνεργασίες με Ιδρύματα σε όλο τον κόσμο, εδώ και πολλά χρόνια.
Δεν είπαν ότι το πρώην Τ.Ε.Ι. Πειραιά, έχει νομοθετικά κατοχυρωθεί ως Α.Ε.Ι. Πειραιά Τ.Τ., ενώ επισήμως ολόκληρη η Διεθνής Κοινότητα το αναγνωρίζει ως «Piraeus University of Applied Sciences».
Επίσης, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. κατατάσσονται μαζί στο 6ο επίπεδο στο Εθνικό Πλαίσιο Επαγγελματικών Προσόντων.
Αυτό όμως που κυρίως δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει κανείς, είναι ο λόγος της διαιώνισης του διαχωρισμού των αποφοίτων σε Π.Ε. και Τ.Ε.
Κανείς δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει γιατί ενώ τα Τμήματα Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο και στο Τ.Ε.Ι. Πειραιά έχουν ίδια διάρκεια, αντίστοιχο πρόγραμμα σπουδών και αντίστοιχου επιπέδου Εκπαιδευτικό προσωπικό, οι απόφοιτοί τους διαχωρίζονται σε Π.Ε. και Τ.Ε. με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επαγγελματική τους εξέλιξη και σταδιοδρομία…
Κανείς δεν εξήγησε γιατί στη χώρα μας εξακολουθεί να υφίσταται η παγκόσμια πρωτοτυπία των δύο διαφορετικών θεσμικών πλαισίων στην ίδια Ανώτατη Εκπαίδευση.
Κανείς δεν εξήγησε γιατί έπρεπε να συνεχίσουν να λειτουργούν τα Τ.Ε.Ι. ως ξεχωριστός θεσμός.
Δυστυχώς λοιπόν, αντί η Κυβέρνηση να απαντήσει σε αυτά τα εύλογα ερωτήματα, ο Πρωθυπουργός αρκέστηκε σε φθηνές εξαγγελίες, δημιουργίας εντυπώσεων.
Παραδέχθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι τα Τ.Ε.Ι. πρέπει επιτέλους να μετεξελιχθούν σε Πανεπιστήμια.
Παραδέχθηκε επίσης ότι υπάρχει ανάγκη επανασχεδιασμού του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Αντί όμως να προτάξει αυτή την ανάγκη, προτίμησε την εύκολη λύση της «σαλαμοποίησης». Η ιδέα να ανακοινώσει την ένωση –σε βάθος χρόνου, μετά από αξιολόγηση κ.τ.λ.- των Τ.Ε.Ι. Αθήνας και Πειραιά (προφανώς αγνοεί την ύπαρξη της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.) για τη δημιουργία του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, ήταν πιο «πιασάρικη» από το να μιλήσει για την ανάγκη «ενοποίησης» των δύο διαφορετικών θεσμικών πλαισίων… Πετά ένα ακόμα «επικοινωνιακό πυροτέχνημα», αλλά δεν λέει λέξη για την μη έκδοση των Επαγγελματικών Δικαιωμάτων των Αποφοίτων εδώ και δεκαετίες.
Η κυβέρνηση αντί να φροντίσει για την επίλυση ενός χρόνιου προβλήματος που απασχολεί εδώ και δεκαετίες την Ανώτατη Εκπαίδευση και που οι συνθήκες για την επίλυσή του είναι πιο ώριμες από ποτέ, επιλέγει απλά τη διαιώνισή του με το διαχωρισμό των Ιδρυμάτων σε καλά και κακά, με επικοινωνιακά και μόνο κριτήρια…
Επίσης, στον αντίποδα αυτών των ανακοινώσεων η Κυβέρνηση ανακοινώνει άλλη μία παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία, το «grecomaster» για τους αποφοίτους των Πολυτεχνείων και της Γεωπονικής. Προτιμά αυτή τη «φτηνή» παροχή αντί να επιμείνει στην ανάγκη εναρμόνισης με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα που μιλά για την ανάγκη δύο κύκλων σπουδών. Προχωρά στην υλοποίηση μιας «φωτοβολίδας» -που έχει απορριφθεί δεκάδες φορές στο παρελθόν, χωρίς όμως να λέει «τί είδους μάστερ» θα είναι αυτό. Δεν μιλά για μεταπτυχιακό που θα αναγνωρίζεται στη δημόσια διοίκηση ή που θα βελτιώνει κατ’ οποιονδήποτε τρόπο τη «θέση» των κατόχων του, αλλά για «διαβατήριο» για δυνατότητα απ’ ευθείας εκπόνησης διδακτορικής διατριβής… κάτι που έτσι και αλλιώς ισχύει στα περισσότερα Πανεπιστήμια και σήμερα.
Τέλος, μιλά για δημιουργία διετών κύκλων σπουδών Τεχνικής/Επαγγελματικής Εκπαίδευσης μέσα στις δομές των Τ.Ε.Ι…
Προφανώς «με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια» και τα Τ.Ε.Ι. υποδέχονται νέες εκπαιδευτικές και οικονομικές δραστηριότητες, αλλά και χιλιάδες απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης βλέπουν να τους ανοίγεται διάπλατα «παράθυρο» -έστω και κουτσουρεμένο- για την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Γιατί όμως αυτοί οι κύκλοι να μην μπορούν να οργανωθούν και στα Πανεπιστήμια; Άραγε το προερχόμενο από Τ.Ε.Ι., Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, θα οργανώνει αντίστοιχους διετείς κύκλους;
Από όλα αυτά, ένα είναι το συμπέρασμα:
ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ, ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ, ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ…
Η Κυβέρνηση πατά στην ημιμάθεια και στο ένστικτο ενός Λαού που έχει μάθει να ενθουσιάζεται με συνθήματα και επιχειρεί να ρίξει ταυτόχρονα «στάχτη στα μάτια» σε Τ.Ε.Ι., σε αποφοίτους Πολυτεχνείων, Γεωπονικής κ.τ.λ. αλλά και σε χιλιάδες νέους ανθρώπους που βρίσκονται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση…
Ξεχνά όμως κάτι βασικό: Δεν ζούμε στη δεκαετία του 1980!
Είναι ντροπή, μετά από όλα όσα έχει περάσει η πατρίδα μας, η Κυβέρνηση να συνεχίζει στην ίδια λογική, όταν η λύση είναι πολύ πιο απλή (την έχει άλλωστε καταθέσει ήδη με τον πλέον επίσημο τρόπο, εδώ και πέντε χρόνια ο Πρόεδρος του Α.Ε.Ι. Πειραιά Τ.Τ. κος Λάζαρος Βρυζίδης):
«Η ανάγκη ενός εγχειρήματος επανασχεδιασμού της Ανώτατης Εκπαίδευσης, είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική. Ενός σχεδίου που θα πρέπει να εφαρμοστεί ενιαία χωρίς διαχωρισμούς και ξεχωριστή εφαρμογή στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.
Η εφαρμογή του παραπάνω εγχειρήματος απαιτεί:
• Την καταγραφή των αναγκών της Περιφέρειας και της χώρας πράγμα, που, πιθανόν, θα οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι το Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα κάθε Περιφέρειας θα πρέπει να υπηρετεί, απαραίτητα, ένα ελάχιστο αριθμό γνωστικών αντικειμένων.
• Τη μείωση της εσωτερικής μετανάστευσης των φοιτητών από Περιφέρεια σε Περιφέρεια με τη λειτουργία προγραμμάτων διετούς φοίτησης που οι απόφοιτοι των προγραμμάτων αυτών θα έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους για την απόκτηση τίτλου σπουδών πρώτου κύκλου.
• Την όσο ομαλότερη μετάβαση από το σημερινό καθεστώς στο νέο, με συνένωση δυνάμεων και απελευθέρωση δυναμικής υπαρχόντων Ιδρυμάτων.
Κάτω από τις παραπάνω προϋποθέσεις κάθε Περιφέρεια θα πρέπει να αποκτήσει το δικό της ισχυρό Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, που μπορεί να συμβάλλει όχι μόνο στην ανάπτυξη της Περιφέρειας αλλά και της Χώρας. Ένα δηλαδή Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα με δυναμική και ικανό να προσφέρει εκπαιδευτικό, ερευνητικό και πολιτιστικό έργο, υψηλού επιπέδου, σε μια κοινωνία που αναζητά οράματα κι ελπίδα με ένταξη όλων των Πανεπιστημιακών Τμημάτων και των Τμημάτων ΤΕΙ σ’ αυτό».
Πρόταση, απλή, λογική, κατατεθειμένη εδώ και χρόνια… Ακολουθώντας τη, η όποια πολιτική ηγεσία, θα άφηνε πραγματικά το στίγμα της διορθώνοντας «κακώς κείμενα» δεκαετιών, χωρίς να χρειάζεται να ψάχνει «καθρεφτάκια» για «ιθαγενείς» διαιωνίζοντας στρεβλότητες, κακοδαιμονίες και «παγκόσμιες ελληνικές μοναδικότητες»…
Δημήτρης Σιάχος
τ. Μέλος Κ.Δ.Ε. Ε.Ε.Τ.Ε.Μ.
μέλος Πολιτικής Επιτροπής Ν.Δ.
