Παρά τη συντριπτική διαφορά (+17,5 μονάδες) που αποτύπωσε, για άλλη μία φορά, η δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, στο επιτελείο της Πειραιώς μελετούν με προσοχή και τα άλλα ευρήματα. Διότι ναι μεν ουδείς αμφισβητεί τη νίκη, ακόμη και την αυτοδυναμία της Ν.Δ., ωστόσο η ανοχή που θα έχει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι προσδοκίες της κοινής γνώμης από αυτήν, αποτελούν ένα εντελώς διαφορετικό μέγεθος.
Δεν είναι τυχαίο, ότι παρά την κατάρρευση των δημοσκοπικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, ένα ιδιαιτέρως υψηλό ποσοστό των ερωτηθέντων, δηλώνουν δυσαρεστημένοι από την κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αλλά, ταυτοχρόνως, δηλώνουν ότι δεν υπάρχουν καλύτερες εναλλακτικές. Το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 44% των ερωτηθέντων και εάν σε προστεθούν οι… ελάχιστοι που δηλώνουν ικανοποιημένοι από την κυβέρνηση (μόλις το 3,5% του συνόλου), τότε αποκαλύπτεται ένα 47,5% που μάλλον δεν κοιτάει προς την πλευρά της Ν.Δ., παρά την τεράστια απογοήτευση από την κυβέρνηση.
Η τάση αυτή μπορεί να ερμηνευτεί μέσα από τα χαρακτηριστικά της νεοελληνικής κοινωνίας (την επιμονή της να δηλώνει κεντροαριστερή, να απορρίπτει τα «παλαιά» κόμματα) τα οποία επιδιώκει ναεκμεταλλευτεί ο κ. Τσίπρας, πλην όμως καταδεικνύει και την προσπάθεια που θα πρέπει να καταβάλλει η γαλάζια παράταξη προκειμένου να πείσει τους πολίτες, αν όχι να την ψηφίσουν τουλάχιστον να την εμπιστευτούν. Κάτι ανάλογο δηλαδή αυτού που είχε πετύχει ο Κ. Καραμανλής, το 2004, όταν συγκέντρωσε τις προσδοκίες πολλών περισσότερων από αυτούς που το ψήφισαν στην κάλπη.
Ο κ. Μητσοτάκης θα επιμείνει στην εξωστρεφή τακτική αλλά και στους υψηλούς τόνους απέναντι στην κυβέρνηση, προκειμένου να προσελκύσει περισσότερους αλλά και να μην διακινδυνεύσει απώλεια της εξαιρετικά υψηλής συσπείρωσης που σταθερά καταγράφεται στη Ν.Δ. από τις αρχές του 2016.
