Προς ώρας και πριν σκορπίσουν έβγαλαν και το ταξικό τους μίσος προς την ιδιωτική πρωτοβουλία. Μετέτρεψαν τα μπλοκάκια σε βόμβες μολότοφ. Και βάζουν τους εργαζόμενους να βγάλουν τα μάτια τους με τα αφεντικά τους. Τι τους νοιάζει για την ιδιωτική οικονομία. Στάχτη και μπούρμπερη… Οι αφισοκολλητές δουλεύουν στο κράτος. Δεν θα τους βγει όμως. Και να γιατί.
Η εργασιακή ζούγκλα θα λήξει με αυτούς που την δημιούργησαν. Με τους 153 ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ του ναι σε όλα… και τους “53” που τους βγάζουν από τη ντουλάπα για να “ξαναβάψουν” τον ΣΥΡΙΖΑ κόκκινο…
Η αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά. Οι δανειστές έχουν ήδη αποφασίσει τι θα βάλουν τον ΣΥΡΙΖΑ να υπογράψει. Και τι θα υποχρεώσουν τους 153 του ναι σε όλα… να ψηφίσουν.
Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ το βάλει στα πόδια με εκλογές, θα παραδώσουν στην επόμενη κυβέρνηση όλα αυτά που έχει “μονογράψει” για να τα φορτώσει στους προηγούμενους. Στους αριστερούς.
Αλλά, μετά την αξιολόγηση, η Ελλάδα, στην κατάντια που βρίσκεται, έχει δύο δρόμους να ακολουθήσει. Με ταχύτατους ρυθμούς καθώς η οικονομική διάλυση είναι ορατή. Και ας βλέπει ο ελληνοαμερικανός υπουργός Οικονομίας ανάπτυξη με μάγισσες και σκουπόξυλα…
Ο ένας δρόμος (ο ορατός σήμερα με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) μεταμορφώνει την Ελλάδα σε ένα απέραντο τυροπιτάδικο… που θα απασχολεί το πολύ 500-600.000 άτομα. Έτσι εκτός από τους κρατικούς υπαλλήλους όλοι οι άλλοι, αν δεν επιστρέψουν στα χωράφια, θα γίνουν ψαράδες αθερίνας ή ψαράδες τουριστών.
Ο άλλος δρόμος (σήμερα συμπιέζεται από έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) είναι η τελευταία προσπάθεια, μέσα από τα ερείπια της οικονομίας, που θέλουν και μπορούν να αναλάβουν, όσοι απομένουν από την μικρομεσαία επιχειρηματική κοινότητα και από τους νέους επιχειρηματίες.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι τελικά θα κυριαρχήσει ο δεύτερος δρόμος. Και ότι η δυναμική του όμως θα επιβάλλει εκρηκτικές μεταβολές στην πολιτική σκηνή. Θα κυριαρχήσει, ως μονόδρομος, γιατί άλλα λεφτά σε αφισοκολλητές και κράτος ούτε υπάρχουν ούτε θα βρεθούν από δανεικά.
Κατά την άποψή μου δύναμη κρούσης στην πίεση αυτή θα είναι μόνο μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και ειδικότερα εκείνοι που μπορούν να συντηρήσουν και να αναπτύξουν αξιόλογη εξαγωγική δραστηριότητα.
Οι παλαιές και μεγάλες παραγωγικές μονάδες της βιομηχανίας και των εξαγωγών έχουν συμπιεστεί τόσο πολύ και έχουν κουραστεί από την κρατικοδίαιτη λογική των οπισθοδρομικών κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης που δύσκολα θα μπουν στο παιχνίδι… Τουλάχιστον ως ατμομηχανή…
Το ίδιο και οι ξένοι επενδυτές που δεν δείχνουν απολύτως καμία εμπιστοσύνη στην Ελλάδα, στο μέλλον της στην Ευρώπη και στον γεωπολιτικό της ρόλο στις ανακατατάξεις και στις οικονομικές αναδιαρθρώσεις στις οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης.
Θα το δούμε στην πράξη αυτό όταν οι πρώτες επενδύσεις και επενδυτές θα φανούν μόνο αν η οικονομία πάρει τις αρχικές στροφές από εσωτερική επιχειρηματική κίνηση. Γιατί τα 100-150 δισ. ευρώ σε επενδύσεις που έχει ανάγκη η οικονομία θα εισρεύσουν (όποτε εισρεύσουν) κατά 90% από τους ξένους (πολυεθνικούς κυρίως) ομίλους.
Η επιχειρηματική αυτή κινητικότητα (που ως πρόθεση διαφαίνεται ήδη από τις συζητήσεις παραγόντων της αγοράς και επιχειρηματιών) είναι λύση για την οικονομία αλλά και για τους πολιτικούς και για τα κόμματα. Αλλιώς λεφτά από την αγορά και την παραγωγή για το κράτος δεν θα υπάρξουν.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί το εξής. Κανείς, στην αγορά της ιστορικής ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας, δεν “χόρεψε” ούτε επεδίωξε να μετατρέψει την επιχείρησή του σε γαλέρα και τους εργαζόμενους σε σκλάβους με πρόσχημα την κρίση. Χωρίς να επικαλεσθώ παραδείγματα στις καπνοβιομηχανίες και άλλους κλάδους.
Μόνο το κλασσικό ποσοστό των απατεώνων και της παραοικονομίας (όπως σε όλες τις οικονομίες) “συναντήθηκε” με τον εκχυδαϊσμό των κομματικών εργατοπατέρων και την προπαγάνδα.
Στην περίπτωση λοιπόν πραγματικής “εκστρατείας” ανάκαμψης της οικονομίας μετά τη βεβαία κυβερνητική μεταβολή που θα φέρουν οι εκλογές, (το αργότερο το καλοκαίρι του 2018) οι ίδιες οι επιχειρήσεις θα θελήσουν να εντάξουν στην εξόρμηση τους και τους εργαζόμενους δίδοντας αξιοπρεπείς αμοιβές. Όσο και αν η φτηνή αριστερή προπαγάνδα επιμένει στο αντίθετο.
Αυτά όλα όμως σημαίνουν μειώσεις φόρων. Θα απαιτήσουν κίνητρα. Θα πλαισιώσουν ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις. Ακόμη και με τους συνεργάτες. Και αυτά, στο τέλος της ημέρας, θα επιβάλλουν πολιτικές και κυβερνητικές συμπράξεις στις οποίες θα χάσει η αριστερή “μάνα” το φιλελεύθερο παιδί…
Πρώτοι στο χορό αυτό οι ΣΥΡΙΖΑ. Να είστε βέβαιοι. Αλλιώς και Βουλή δεν θα ξαναδούν. Και θα χρεωθούν τον πρώτο δρόμο. Δηλαδή την Ελλάδα του απέραντου φούρνου και της τυρόπιτας…
Γιώργος Κραλόγλου
capital.gr
