Του Σάκη Μουμτζή
Τις δύο τελευταίες μέρες, εμφανίσθηκαν δύο δημοσκοπήσεις—ΠΑ.ΜΑΚ. και ALCO–με πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, που δηλώνουν κάποιες σταθερές τάσεις στα συγκεκριμένα δημοσκοπικά δείγματα.
Πρώτον: έχει παγιοποιηθεί μια σταθερή διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας δέκα μονάδων plus υπέρ της δεύτερης. Η διαφορά είναι σημαντική και –κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων –μη αναστρέψιμη. Το γεγονός πως η συγκυβέρνηση έχει να διαχειρισθεί μόνον κοστοβόρες πολιτικά καταστάσεις, που δεν της επιτρέπουν να συνθέσει ένα αφήγημα επιτυχίας και αισιοδοξίας, καθιστά τις πιθανότητες να διευρυνθεί η διαφορά, περισσότερες από το να περιοριστεί.
Δεύτερον: ένα επικουρικό στοιχείο είναι και η μεγάλη διαφορά που χωρίζει τις δημοτικότητες των Κυρ. Μητσοτάκη και Α.Τσίπρα. έχει επισημανθεί και σχολιασθεί, κατά κόρον, η σπανιότητα του φαινομένου, πρωθυπουργός εν ενεργεία να υπολείπεται του πολιτικού αντιπάλου του.
Τρίτον: και οι δύο δημοσκοπήσεις δείχνουν πως τα καθηλωμένα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας δεν φανερώνουν την εικόνα ενός σαρωτικού ρεύματος υπέρ αυτού του κόμματος. Απεναντίας, αυτό αποδεικνύει το επικοινωνιακό αδιέξοδο της, καθώς η μηντιακή δημοκρατία απαιτεί την διαρκή παραγωγή γεγονότων, κάτι στο οποίο υστερεί η Νέα Δημοκρατία.
Τέταρτον: τα 617 εκατομμύρια που μοίρασε ο ΣΥΡΙΖΑ στους χαμηλοσυνταξιούχους , δεν του απέδωσαν τίποτα. Υπάρχει και ο αντίλογος που υποστηρίζει, πως δεν γνωρίζουμε πόση θα ήταν η πτώση του αν δεν μοιραζόταν αυτό το βοήθημα. Σημασία έχει πως η συγκυβέρνηση ενώ εξαντλεί τα πυρομαχικά της, δεν ανακάμπτει.
Πέμπτον: παρ΄όλη την καθήλωση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας, φαίνεται πως κινείται προς την αυτοδυναμία. Μάλιστα, αυτό θα γίνει βεβαιότητα, καθώς η αυξημένη αποχή λειτουργεί πάντοτε, εξ αντικειμένου, υπέρ του πρώτου κόμματος. Με την αναγωγή, το ποσοστό της ανεβαίνει στο 34- 37% και του ΣΥΡΙΖΑ στο 19,3%, -21% ,ποσοστό που δεν προσδίδει στην ήττα του συντριπτικό χαρακτήρα.
Έκτον: η παράσταση νίκης, περίπου 60 μονάδες διαφορά υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, δεν αφήνει κανένα περιθώριο, με τα σημερινά δεδομένα, να μην διαμορφωθεί ο αέρας της νίκης, κάτι που θα λειτουργήσει αποφασιστικά υπέρ αυτής, τις τελευταίες ημέρες πριν την Κυριακή των εκλογών.
Έβδομον: η δημοσκόπηση διενεργήθηκε, ενώ ο πανηγυρικός απόηχος της συνεργασίας ΚΙΔΗΣΟ –Δημοκρατικής Συμπαράταξης ήταν ακόμα νωπός. Επίσης η προσχώρηση βουλευτών στην κοινοβουλευτική της ομάδα είχε πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα σχεδόν με την ένταξη του Γ.Α.Παπανδρέου στο ενωτικό σχήμα. Κι όμως όλο αυτό το ευνοϊκό περιβάλλον προσέδωσε μόλις μια μονάδα στον χώρο αυτόν. Μάλλον αυτό το γεγονός δείχνει και τα όρια της παράταξης. Επί πλέον, δεν παρατηρείται μετακίνηση ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς την Δημοκρατική Συμπαράταξη, κάτι που φανερώνει πως η πολιτική γραμμή της κυρίας Φ.Γεννηματά, δεν αποδίδει.
Στο σημείο αυτό να τονίσω, πως ακόμα δεν σχηματοποιήθηκε το κόμμα των Διαμαντοπούλου-Φλωρίδη-Ραγκούση η παρουσία του οποίου, μετά βεβαιότητος, θα κόψει μονάδες από την Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Όγδοον: όλα είναι ανοιχτά για την είσοδο ή όχι των ΑΝΕΛ, του Ποταμιού και του κόμματος της κυρίας Ζ.Κωνσταντοπούλου στην βουλή. Πιθανολογείται η συνεργασία του Ποταμιού με το κόμμα των 3, κάτι που θα δώσει άλλη δυναμική στο συγκεκριμένο εγχείρημα. Είναι αυτονόητο, πως όσο λιγότερα κόμματα εισέλθουν στην βουλή, τόσο αυξάνονται η πιθανότητες του πρώτου κόμματος για αυτοδυναμία.
Νομίζω λοιπόν, πως το πολιτικό τοπίο παγιώνεται κατά τρόπο δυσμενή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγετική ομάδα του θα κάνει το παν—κυριολεκτώ—για να αναστρέψει αυτήν την κατάσταση. Το αν θα το καταφέρει, δεν εξαρτάται μόνον από τις ικανότητες που διαθέτει, αλλά και από την ετοιμότητα των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.
