Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Έγινε ευρύτερα γνωστός για τις μελέτες του με τις οποίες υποστήριζε σφόδρα την εφαρμογή του διπλού νομίσματος όπως πχ το geuro ή άλλα στη χώρα, υποστηρίζοντας πλήρως τις απόψεις Βαρουφάκη. Εκτός όμως από την έξοδο ουσιαστικά από την Ευρωζώνη, φαίνεται και ότι είναι μέγας οπαδός της φορομπηχτικής πολιτικής.
Ας δούμε μεριές από τις πρόσφατες τοποθετήσεις του:
– “Η άμεση μείωση του φορολογικού βάρους δεν είναι δυνατή χωρίς να παρεκκλίνουμε από τους στόχους του προγράμματος”
– “Η πρόσφατη αύξηση της φορολογίας στην Ελλάδα δεν την καθιστά λιγότερο ανταγωνιστική από τις χώρες – μέλη αντίστοιχου επιπέδου ανάπτυξης”.
Ποιος τα υποστηρίζει αυτά; Ο νέος υπουργός Οικονομίας κ. Δ. Παπαδημητρίου. Ο βασικός υπεύθυνος για τη χάραξη της αναπτυξιακής πολιτικής στη χώρα! Και προφανώς τίθεται το εύλογο ερώτημα… Μπορεί με αυτή τη φιλοσοφία και αυτή τη ρητορική να προσελκύσει η χώρα επενδύσεις; Είναι αυτή η πολιτική φιλική ως προς την προσέλκυση ξένων επενδυτών; Για την ενεργοποίηση όσων Ελλήνων επιχειρηματιών έχουν ακόμη τη δυνατότητα να επενδύσουν; Μπορεί να ελπίζει η επιχειρηματικότητα και η οικονομία σε ένα καλύτερο “αύριο”, σε βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και στην παροχή επενδυτικών και αναπτυξιακών κινήτρων;
Αν ναι, λυπάμαι πολύ, αλλά το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει κανείς σε αυτή τη χώρα είναι τα… ψίχουλα, η ελεημοσύνη που δίνεται στις ευπαθείς ομάδες – όπως ανακοίνωσε και ο κ. Τσίπρας – μια και αργά ή γρήγορα όλοι θα καταντήσουμε να ανήκουμε σε αυτήν την κατηγορία. Βέβαια, με τα πλεονάσματα που υπόσχεται στους “θεσμούς” η κυβέρνηση, ούτε αυτά τα ψίχουλα δεν θα ξαναπερισσέψουν…
Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς ποιοι ακριβώς λόγοι υπαγόρευσαν στον πρωθυπουργό την τοποθέτηση του κ. Παπαδημητρίου, πρόεδρο του ινστιτούτου Levy, σε ένα τόσο κρίσιμο υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Οι απόψεις του για τα Νομισματικά τις οποίες υποστήριζε και ένα μήνα πριν τη υπουργοποίησή του; Η αρωγή στην αποδοχή του πρωθυπουργού από ορισμένα Αμερικανικά think tanks στην πορεία του προς την πρωθυπουργία; Η εκτίμηση ότι μέσω του κ. Παπαδημητρίου θα ενισχύονταν οι “γέφυρες” με τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ; Οι καλές σχέσεις που φέρεται να έχει ο νέος υπουργούς με ορισμένους διεθνείς μεγαλοεπενδυτές;
Σε κάθε περίπτωση καλό θα είναι να αντιληφθεί τη θέση του και τον ρόλο που οφείλει να διαδραματίσει. Και δεδομένου ότι είναι υποτίθεται άνθρωπος της αγοράς καλό θα είναι να αφήσει κατά μέρος τις κομματικού τύπου κορώνες υπερασπιζόμενος πέρα για πέρα αντιαναπτυξιακές επιλογές. Ούτε οι πλέον τυφλωμένοι κομματικοί δεν τα υποστηρίζουν αυτά…
