Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Η άπνευστη διαχείριση της φτώχειας

Του Γιάννη Σιδέρη

Με τη συνήθη προσπάθεια σπίλωσης αντιμετωπίζουν κυβερνητικοί καλοθελητές , την κριτική για όποιον εκφράζει επιφυλάξεις σχετικά με την ενέργεια του πρωθυπουργού να μοιράσει τα 617 εκατομμύρια στους χαμηλοσυνταξιούχους, είναι απάνθρωπος και ανάλγητο όργανο του Σόϊμπλε και της γερμανοκρατίας.

Και όμως η τσακισμένη ελληνική κοινωνία έχει θύλακες ζοφερότερης φτώχειας. Έχει κοινωνικές ομάδες βυθισμένες στην άβυσσο της απελπισίας, που έχουν μεγαλύτερη χρεία την κρατική θαλπωρή, απ΄ ό,τι οι χαμηλοσυνταξιούχοι των 850 ευρώ – όταν ο μεικτός κατώτατος μισθός στη χώρα δεν φτάνει τα 590 ευρώ.

Η ελληνική κοινωνία έχει 130 χιλιάδες νέους που είναι οι εργαζόμενοι ενός κατώτερου Θεού. Αμείβονται με το «θαυμαστό» ποσό των 100 ευρώ το μήνα! Έχει άλλους 350 χιλιάδες που αμείβονται από 100 ως 400 ευρώ το μήνα. Και έχει και 1.112.000 ανέργους (στοιχεία Σεπτέμβρη), ανθρώπους που έχουν καταποντιστεί στην χοάνη της προσωπικής και κοινωνική ανυπαρξίας.

Ωστόσο όλοι αυτοί πλέον δεν αποτελούν εκλογική πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η απόγνωση τους είναι μεγαλύτερη από την ελπίδα τους, και σίγουρα τα όποια ξεφτίδια της ελπίδας αυτής, δεν απαγκιάζουν πλέον στις πομφόλυγες – διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Απλώς η κυβέρνηση, αντέγραψε την κυβέρνηση Σαμαρά. Η κάθε μια τους έδωσε στην κοινωνική ομάδα που θεωρεί ως πελατεία της. Εκείνη στους ένστολους, ετούτη στους χαμηλοσυνταξιούχους, επειδή τους τα είχε πάρει και πιστεύει ότι με την εξαγγελία αυτή θα νιώσουν ένα κάποιο βάλσαμο, ότι τελικά δεν τους ξέχασε, και άρα – ελπίζει – ότι δεν θα την εγκαταλείψουν εκλογικά.

Η στήλη δεν θεωρεί ως μίζερα αντιπολιτευόμενες κάποιες ορθολογικές απόψεις που ακούστηκαν – ούτως ή άλλως από πηγές σκέψης εκτός κομμάτων – μετά το… διάγγελμα Τσίπρα (οι λέξεις έχουν αλλοιωθεί. Μια ανακοίνωση για ένα δωράκι 300 ευρώ επενδύεται με το θεσμικό βάρος της λέξης «διάγγελμα»!).

Και έλεγαν αυτές οι απόψεις ότι τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να διοχετευτούν σε ανέργους, για να επουλώσουν, επ’ ολίγον, χρόνιες πληγές – είναι και χρονιάρες μέρες.

Έλεγαν επίσης, κάποιες άλλες απόψεις, ότι αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να διοχετευτούν σεδημόσιες επενδύσεις (ενέργεια ούτως ή άλλως σύμφυτη με την ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ), ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας που θα παράξουν τον δικό τους πλούτο. Αλλά μια τέτοια ενέργεια απαιτεί σοβαρότητα, προγραμματισμό, όραμα, και οι θετικές επιπτώσεις του θα φανούν σε βάθος χρόνου που ξεπερνά την χρονική θητεία της κυβέρνησης.

Σε καιρούς που αποτυπώνεται δημοσκοπική κατάρρευση δεν είναι καιρός για τέτοια μεγαλεπήβολα και οραματικά προγράμματα – αν υποτεθεί ότι η κυβέρνηση είναι ικανή για τέτοια.

Η στόχευση είναι μικροπολιτικής εκλογικής προοπτικής. Ασχέτως αν θα γίνουν σύντομα εκλογές, η κυβέρνηση προσπαθεί να συσπειρώσει ένα κοινωνικό στρώμα στο οποίο έχει ευνοϊκή απήχηση.

Παράλληλα απαλύνει το βάρος των υποταγμένων βουλευτών της που ήρθαν με ρομφαίες ως Ροβεσπιέροι, να αποδώσουν κοινωνική δικαιοσύνη και να τιμωρήσουν… τους προδότες του λαού και τους διαγουμιστές του δημόσιου βίου, και βρέθηκαν να ψηφίζουν παραδίδοντας τα ασημικά του κράτους (έτσι τα έλεγαν) στο Υπερταμείο.

Να απαλύνει το βάρος, να ψηφίσουν με κάποια αίσθηση ανακούφισης τον προϋπολογισμό, γιατί μετά έρχονται και άλλα: Το 2017 οι εργαζόμενοι πρόκειται να πληρώσουν 2,4 δισ. περισσότερα σε φόρους, ενώ οι συνταξιούχοι θα χάσουν άλλα 750 εκ. ευρώ. Παράλληλα έρχονται και τα πλεονάσματα μετά το ‘18, που ο υπουργός Οικονομικών δεν τα αποκλείει, απλώς διαπραγματεύεται τα ποσοστά τους. Παράλληλα δεν έχει αποκλειστεί ολοκληρωτικά το επερχόμενο βάρος των 4,5 δισ. ευρώ σε μέτρα.

Απλώς η εξαγγελία του πρωθυπουργού ήταν μια προσπάθεια διαχείρισης της φτώχειας, χωρίς κάποια σηματοδότηση κοινωνικής ανάτασης και ανάστασης.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ