Γράφει ο Μενέλαος Αυτόλυκος
Έφυγε από την ζωή, ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, ένας άνθρωπος που άφησε εντονότατο το στίγμα του στην νεώτερη πολιτική ιστορία της Ελλάδος. Έφυγε, αποτραβηγμένος επί δύο δεκαετίες και πλέον, από τα πολιτικά δρώμενα της χώρας και σχεδόν ξεχασμένος από τα ΜΜΕ και τον πολιτικό κόσμο.
Η εισαγωγή του στο νοσοκομείο, ήταν η μοναδική αιτία “επαναφοράς” του ανδρός στην “επικαιρότητα”.
Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, γράφτηκε στην νεώτερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, ως ένας μετριοπαθείς πολιτικός, με ανοικτό πνεύμα και ευθυκρισία και κανένας δεν το αμφισβήτησε ποτέ αυτό.
Ποτέ δεν έδωσε αφορμή για να εμπλακεί το όνομά του σε κανενός είδους σκάνδαλο, πολιτικό ή οικονομικό.
Με την αναγγελία του θανάτου του, έσπευσαν όλα τα πολιτικά κόμματα και γνωστές προσωπικότητες από διάφορους χώρους, να εξάρουν το ήθος, την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια αυτού του πολιτικού άνδρα.
Ο Ελληνικός λαός, επίσης, ετίμησε τον εκλιπόντα, αναγνωρίζοντας τα πολιτικά του χαρίσματα και την τιμιότητα που τον διέκρινε καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου του.
Πλην όμως……ο σοφός ελληνικός λαός, κατά το παρελθόν, δεν ετίμησε την πολίτικη κίνηση που ίδρυσε ο Στεφανόπουλος, την ΔΗΑΝΑ, ούτε τον ανέβασε στην ηγεσία της ΝΔ όταν την διεκδίκησε.
Προτίμησε τον μητσοτάκη πατέρα…… Και ο σοφός ελληνικός λαός, που ανέκαθεν κατηγορεί την οικογενειοκρατία στην πολιτική, έβαλε πάλι στο τιμόνι της ΝΔ τον μητσοτάκη υιό και όχι τον Μεϊμαράκη, που επίσης πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως έναν ευθύ, μετριοπαθή και τίμιο πολιτικό.
Ο σοφός ελληνικός λαός, εξέλεξε βουλευτή τον Κωστή Στεφανόπουλο, με την τρίτη φορά, ενώ όταν ο ίδιος διαφώνησε με την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο, μετά την υπόγεια συνεργασία ΝΔ και ΚΚΕ (όχι ο “τότε ΣΥΡΙΖΑ” όπως ψευδώς διαρρέουν σήμερα παπαγάλοι και πονηρολόγοι, λεξηπλάστες φθαρμένου πολιτικού λόγου ), ο σοφός ελληνικός λαός τον έστειλε ουσιαστικά σπίτι του.
Επίσης, το διάφανο…… ελληνικό πολιτικό σύστημα, ξέβρασε τον Στεφανόπουλο όταν δεν ταίριαζε΄με τις επιλογές του, αλλά τον θυμήθηκε πάλι για να τον “τιμήσει” με την ακίνδυνη πολιτικά θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, αφού το πολίτευμα είχε μετατραπεί σε Προεδρευομένη Δημοκρατία από Προεδρική. Δηλαδή είχε γίνει πρωθυπουργοκεντρικό.
Αυτό ήταν μία ακόμη απόδειξη, ότι κάθε σύστημα, χρειάζεται μία βιτρίνα. Όχι ουσία, αλλά βιτρίνα. Και όλα λειτουργούν στο παρασκήνιο.
Άρα, η υποκρισία δεν λείπει, και καλό είναι να μην λείπει και η κρίση, γιατί αν π.χ. ο Στεφανόπουλος είχε γίνει αρχηγός της ΝΔ και ίσως και πρωθυπουργός, και δεν είχε ακολουθήσει πάλι εναλλαγή μεταξύ τζακιών στην εξουσία, ίσως στην Ελλάδα να είχε εμφανιστεί άλλος δρόμος.
Όπως, ίσως άλλος δρόμος, να είχε εμφανισθεί αν είχε επικρατήσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος στις εκλογές του 1918 ή να είχε παραμείνει εν ζωή ο Ίωνας Δραγούμης, και τόσοι άλλοι που “αποτάχθηκαν” από το πολιτικό σύστημα, με καθοδήγηση και την ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού.
Αυτά είναι ένα καλό παράδειγμα για το σήμερα, που για πρώτη φορά δεν υπάρχει πρωθυπουργός που προέρχεται από τζάκι και όμως όλο το πολιτικό σύστημα, σύσσωμο, προσπαθεί να τον ξεβράσει.
Αμφιβάλουμε λοιπόν και για την σοφία του Ελληνικού Λαού και για το πολιτικό σύστημα.
Αν δεν μπόρεσε εγκαίρως κανένας να αναγνωρίσει το πολιτικό μεγαλείο του εκλιπόντα Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου (που τώρα υμνούν…….) , τότε ούτε σοφία, ούτε ευθύτητα υπάρχει.
Μόνο υποκρισία.
Με Εκτίμηση
Έρρωσθε και Γρηγορείτε
