Γράφει ο Γιώργος Αγαλιώτης
Η συζήτηση έχει ανοίξει για τα καλά από προχθές.
Ας δούμε πέντε προσωπικές παρατηρήσεις με τροφή για σκέψη-προβληματισμό για όλους.
1.Οι γαργάρες που έχουν γίνει από προχθές για τα περί εκλογής-αλλαγής σκυτάλης στις ΗΠΑ είναι άνευ προηγουμένου.Όλες φυσικά μετά από δεύτερες σκέψεις ή πρώϊμες αναλύσεις……..
2.Προσωπικά δε θα στοιχημάτιζα για κανέναν για τις επόμενες εκλογές στη χώρα μας, οποτεδήποτε κι αν αυτές γίνουν. Το πολιτικό πεδίο είναι απόλυτα ρευστό και συναρπαστικές μεγάλες ανατροπές προδιαγράφονται σε όλα τα επίπεδα.
3.Πλήθος πολιτικών δυνάμεων (κρατικίστικες εγχώριες και αλλοδαπές) τρέμουν και μόνο στη σκέψη πως είναι δυνατόν να χρειαστεί να λογοδοτήσουν στη παραμελημένη,διωγμένη και νεόπτωχη μεσαία τάξη που βρυχάται και πιθανότατα θα συσπειρωθεί σε νέα σχήματα.Έτσι τρέχει να προλάβει να βάλει ταμπέλες από τώρα.
4.Η μη κατευθυνόμενη,ανεξάρτητη και ελεύθερη σκέψη πάσας απόχρωσης, έχει βρεί διαύλους επικοινωνίας μέσω του διαδικτύου. Έτσι πλέον οι παραδοσιακοί πάροχοι-διαμορφωτές γνώμης(κατευθυνόμενοι,επηρεαζόμενοι πολιτικά ή μη),αδυνατούν να επιβάλουν-διαμορφώσουν απόψεις ακόμη και μετά από καθημερινή και έντονη πλύση εγκεφάλου.
5.Η ρευστότητα της κατάστασης στο εσωτερικό και στο εξωτερικό φαίνεται πως θα οδηγήσει στη δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών,οι οποίοι θα πριμοδοτηθούν από ψηφοφόρους και θα κληθούν να δώσουν λύσεις στα οικονομικο-πολιτικά αδιέξοδα.Δεν είναι υποχρεωτικό να δώσουν έκφραση στο νέο,υπάρχοντες πολιτικοί σχηματισμοί μόνο και μόνο επειδή το αγκάλιασαν ή το ασπάστηκαν εξαρχής ή επειδή σήμερα εκφράζουν ένα μέρος της πολιτικής δυσαρέσκειας.
Τέλος μπορεί να νομίζουμε(ή έτσι να πέρασε πολιτικά) πως το δίλημμα είναι συστημικοί-αντισυστημικοί ή πολιτικός ορθολογισμός ή μη,αλλά στη πραγματικότητα το δίλημμα που τέθηκε και τίθεται καθημερινά και επιτακτικά(σε διάφορες εκφάνσεις του) είναι κρατισμός ή οικονομία της αγοράς,περισσότεροι φόροι για να πληρώνουμε επιδόματα ή λιγότεροι φόροι και εργασία για περισσότερους,δικαιώματα στις μειονότητες και στους μετανάστες ή προστασία των δικαιωμάτων της πλειοψηφίας(μέχρι ποιού σημείου και για τα δύο μέρη),παγκοσμιοποίηση ή προστατευτισμός,επαγγελματίες πολιτικοί ή άνθρωποι της πραγματικής οικονομίας-ζωής.
Πιστεύω πως στα πλαίσια ακόμη και ενός ατελούς δημοκρατικού πολιτεύματος, οι λύσεις και οι απαντήσεις στα παραπάνω ζητήματα δε μπορούν παρά να είναι αποτέλεσμα αναγκαίων συμβιβασμών με εκατέρωθεν υποχωρήσεις.Έως ότου καταλήξουμε σε κάποιου είδους χρυσή τομή,η οποία θα λειτουργεί χωρίς μεγάλες εντάσεις.
Έως τότε φυσικά θα έχουμε διεργασίες και συγκρούσεις.
Όπως και νάχει, το μέλλον προδιαγράφεται ενδιαφέρον,μόνο και μόνο για να δούμε πως η πάλη του (υποτιθέμενου) συστημικού-αντισυστημικού θα εξελιχθεί.
Και τρία τελευταία ερωτήματα-προβληματισμοί,όλα τα λεφτά.
Γιατί υποχρεωτικά το αντισυστημικό δεν εμπεριέχει πολιτικο-οικονομικό ορθολογισμό;
Γιατί υποχρεωτικά το αντισυστημικό είναι κοινωνικά ανάλγητο ή μη κοινωνικά αποδεκτό;
Εντέλει ποιος ορίζει τι είναι συστημικό ή αντισυστημικό και πως αυτό θα εκφραστεί;
Πάντως σίγουρα όχι οι σημερινοί (λεγόμενοι)συστημικοί!
